Ron & Nicky op reis

Allebei hadden we niet al te best geslapen vanwege de hitte die maar in het campertje bleef hangen. Buiten waaide het flink en er stonden voldoende ramen open, maar de hitte wilde er niet uit. Ook bij het wakker worden scheen de zon al weer volop. Om tien uur reden we de camping af naar het westen toe. Waar we vandaag zouden eindigen, zouden we nog wel bekijken. In het begin van de rit van deze dag zochten we naar een leuke tent voor een kop koffie, maar er was weinig te vinden langs de route. Uiteindelijk kwamen we uit in Princeton waar we benzine tankten en in plaats van koffie, een paar flesjes frisdrank dronken. Na een bochtige weg die dan weer flink steeg en dan weer flink daalde, reden we het Manning Provincial Park binnen. We waren van plan om hier te gaan lopen. Omdat we geen idee hadden van de mogelijkheden hier, brachten we eerst een bezoekje aan het bezoekerscentrum. Daar verwees men ons naar Lightening Lake op een afstand van zo’n 5 kilometer. Omdat dat ons wel wat

We dachten erg rustig te staan en dat stonden we ook totdat de overbuurman om half acht een punkmetal CD opzette en een bepaald nummer bleef herhalen. In ieder geval waren we zo op tijd wakker. Het was wederom een prachtige dag, de lucht was strak blauw en het was al aardig warm toen we opstonden. Na het ontbijt reden we een heel eind buiten Summerland naar de Kettle Valley Railway. Daar zouden we een ritje met een stoomtrein gaan maken. We waren wat vroeg, maar dat gaf ons de gelegenheid de stoomloc te fotograferen. De loc uit 1912 was prachtig gerestaureerd en imposant. We kochten een kaartje voor een open wagon zodat we alles goed konden zien. Om half elf vertrokken met enkele luide fluittonen van de loc. Het landschap waar we door heen reden was schitterend, maar wij hadden meer oog voor de antieke locomotief die dampend en steunend de trein trok. Bij iedere bocht die de trein maakte, hingen we buiten voor een foto van de loc. Na een rit van ongeveer 10 kilometer, moest de lo

Hadden we toch weer een camping weten te vinden die langs een spoorlijn liep. Gelukkig reden er niet al te veel treinen, maar die er voorbij reden, waren goed te horen in ons campertje. Toch hadden we alle twee goed geslapen. Om tien uur precies hadden we ontbeten en was alles opgeruimd zodat we konden vertrekken. Ook deze dag zouden we goed moeten zoeken naar een overnachtingsplek. We hadden inmiddels uitgevogeld dat het BC-day weekend was en dat daarom heel British Columbia met een RV of tent op pad was. Het weer was echter prachtig en we namen ons voor om in de eerste plaats vakantie te vieren en dingen te gaan zien en doen en dan pas ons zorgen maken om de overnachtingsplek.  In Vernon deden we allereerst boodschappen. Dat kon maar gebeurd zijn. Op weg naar het zuiden reden we langs het Kalamalkameer dat er erg aanlokkelijk uitzag. We besloten te gaan zwemmen, maar hadden wat problemen om een goede zwemplek te vinden. Die waren er wel, maar die waren allemaal aan de linke

Redelijk vroeg waren we weer wakker en tot onze voldoening scheen de zon weer uitbundig. Voordat we vertrokken, maakten we nog even gebruik van onze Internet verbinding en checkten we onze e-mail. Om tien over half tien reden we weg naar het westen. De eerste stop was de Ghost town bij het Three Villages Resort. We konden dit nep spookstadje echter alleen met een gids bekijken en omdat de prijs aan de hoge kant was, besloten we het niet te doen. We namen wat foto’s vanaf de wegkant en reden verder. Enkele tientallen kilometers verderop kwamen we voorbij de Crazy Creek Suspension Bridge and Falls. Deze keer gingen we wel naar binnen. Wat ons opviel was dat het park superschoon was en dat God kennelijk een grote rol had gespeeld bij de totstandkoming van dit alles. Het leek wel of we op een EO ouderdag waren belandt. Na een drankje liepen we de hangbrug over naar de waterval en eerlijk is eerlijk, die mocht er zijn en ook de manier waarop alles tot in de puntjes verzorgd was, moet

We waren al vroeg wakker van alle herrie op de camping en van passerende treinen. Gôh, die dingen leken onze camper wel in te willen rijden. Gelukkig was de lucht strak blauw en dat is een uitzondering voor Revelstoke. Na het ontbijt werd het campertje losgekoppeld van alle slangen en reden we naar het Mount Revelstoke NP dat zo’n kilometer buiten het stadje begint. We zouden naar de “Meadows in the sky” gaan kijken; velden vol met bloemen op de top van Mt. Revelstoke. De weg er naar toe behoeft ook een vermelding. Hij is 26 kilometer lang, stijgt alleen maar en er zitten 19 haarspeldbochten in; een waar genoegen om te rijden. Bij het uitkijkpunt over Revelstoke stopten we voor wat foto’s. Eenmaal boven moesten we onze camper op 2 kilometer van de top parkeren en de rest werd te voet afgelegd. We deden lang over deze afstand omdat de vele bloemetjes gefotografeerd moesten worden. Van de parkwachter hadden we een kaartje met trails gekregen en daar liepen we er een aantal van. J

Vandaag weer een verplaatsing naar twee andere parken; Glacier en Mount Revelstroke NP. We waren vroeg vandaag; 09.20 uur, toen we van de camping afreden en de Highway 1 in westelijke richting opdraaiden. De weg was redelijk rustig en we konden dan ook gemakkelijk stoppen toen Ron twee zwarte beren spotte. Helaas waren ze al weer in de bossen verdwenen voordat het campertje goed en wel langs de weg stil was gezet. Toch tellen we ze mee voor de berenteller. Die staat nu op tien. Even verderop reden we het Glacier NP in. Het landschap was zeker mooi, maar we hadden wat meer sneeuw op de bergen verwacht. We stopten bij het bezoekerscentrum bij Rogers Pass. Het was een prachtig centrum met een grote tentoonstelling over de geschiedenis van de spoorwegen die hier een grote rol hebben gespeeld. Buiten stikte het er van de eekhoorns. Reden voor Nicky om weer talloze foto’s te maken. Even verderop stopten we nog voor de top van de Rogers Pass en voor de Hemlock Grove Trail. Dat laats

Vertrokken om 10 over 10 om het Yoho NP te gaan bekijken. De eerste stop in het nationale park was bij de Wapta Falls. Om daar te komen, moesten we met het campertje eerst een 2 kilometer lange gravelroad af en daarna nog een klein half uurtje lopen. De waterval in de Kicking Horse rivier was echter deze moeite meer dan waard. Deze waterval moet het niet van z’n hoogte hebben, want met een verval van 30 meter is hij in Canada een kleintje. Wat hem zo spectaculair maakte was het volume van het water dat naar beneden donderde. Door de grote hoeveelheid water die naar beneden viel, was er veel waternevel. Wat de waterval ook zo leuk maakte was dat we hier helemaal alleen waren. In Europa zouden bij een waterval van dit kaliber erg veel attracties zijn gemaakt. Hier waren we alleen met dit fraai staaltje natuurgeweld. In het enige plaatsje in het park, Field tankten we benzine en pauzeerden we even. Daarna waren de Takakkaw Falls aan de beurt. Voordat we die konden bewonderen, moeste

Omdat we het in Radium wel gezien hadden, verplaatsten we ons maar weer eens een keer. Dit keer was het plaatsje Golden onze bestemming. Golden ligt vlak bij het Yoho NP en ligt op zo’n dikke 100 kilometer van Radium. Om kwart over tien reden we weg van de camping nadat we onze vuilwatertank nog eens hadden geleegd. We waren nog maar net op weg toen Nicky langs de weg twee Whitetail deer mannetjes op een open plek in het bos zag staan. Ron keerde de camper zo snel als mogelijk en daardoor konden we de twee beesten, die ieder een groot gewei droegen, nog goed zien en vastleggen voor het nageslacht. De weg naar Golden was prachtig en liep door het dal waar de Columbia rivier door heen stroomt. Tegen twaalven reden we Golden binnen en maakten eerst een stop bij het bezoekerscentrum. Daarna reden we door naar de Whispering Spruce campground. Dat was een camping met alle faciliteiten. We kozen voor een full hookup, maar sloten ons campertje nog niet aan omdat we deze middag nog me

Deze dag zouden we in Radium blijven, dus was er geen haast met opstaan. Na het hele ochtendritueel was het kwart over tien en liepen we de 2,3 kilometer naar de Radium Hot Springs. Het plaatsje dankt z’n bestaan aan deze warmwaterbronnen. De Hot Springs kent 2 baden. Eentje gevuld met water van 29 graden en eentje met een lekkere temperatuur van 38 graden. Het gekke van het water, dat licht radioactief is, is dat je er bijna niet onder komt. We probeerden de bodem van het drie meter diepe bad te bereiken, maar moesten moeite doen om de bodem aan te raken. Verder zaten er allerlei mineralen in, zodat we wel gezond moeten worden en bovendien vanavond licht gaan afgeven. We bleven een kleine 2 uur in de baden waarbij het “koude” bad met het warme bad afwisselden. Nadat we helemaal schoon geweekt waren, aten we een hotdag om deze dag niet alleen maar gezond door te brengen. We liepen hierna naar het dorp. Onderweg liepen we door de Sinclair Canyon die net genoeg plaats biedt aan d

Genoeg grote stad voor eventjes en tijd om weer de natuur in te gaan. We hielden er rekening mee dat we deze avond op een primitieve camping ergens in het Kootenay NP zouden staan en daarom werd het drinkwater aangevuld en de vuilwatertanks geleegd. Ook was het weer tijd voor een tankbeurt en het aanvullen van het propaangas. Dat bleek erg goedkoop te zijn. Gelukkig maar want onze koelkast wilde nog steeds niet op stroom werken. Als laatste taak voordat we weer op weg konden, deden we boodschappen bij een grote Saveway supermarkt in Calgary en kocht Ron in een liquor store een 4-liter zak witte wijn. Weer helemaal bijgetankt en volgeladen vertrokken we voor het Kootenay NP. Daarvoor moesten we weer terug naar Banff en vandaar uit weer terug over de Bow Valley Parkway.  Een straf was dat niet. Het zonnetje kwam er door en het landschap was schitterend. Bovendien konden we nu alsnog naar de Johnston Canyon. Die hadden we op onze vorige reis naar Banff overgeslagen vanwege tijdg

Deze dag stond downtown Calgary op ons programma. Het werd ons gemakkelijk gemaakt want vanaf de camping reed een shuttlebusje naar het hart van de stad. Voor 8 dollar mochten we mee. Binnen 20 minuten stonden we in de stad. We hadden ons voorbereid en wisten wat me niet mochten missen. Dat waren onder andere de Devonian Gardens. Het bijzondere aan deze tuin is dat ie op de 4 e etage van een kantoorflat is gelegen. Hoewel dus helemaal binnen, is de tuin toch zodanig groot dat er ruim een kilometer aan wandelpaden in is aangelegd. De tuin was goed onderhouden en erg mooi. Toen we genoeg gezien hadden, gingen we op zoek naar een koffietentje voor de broodnodige cafeïne. In een foodcourt vonden we zo’n tentje. We bestelden ieder een cappuccino die zo gruwelijk sterk was dat vele zakjes suiker en veel melk het spul niet te drinken maakte. Nicky moest er prompt van naar de WC. Na deze bak teer liepen we een route door de stad zoals die op een plattegrond stond aangegeven die we had

Na drie dagen meenden we wel genoeg van Banff te hebben gezien en vertrokken we voor onze volgende bestemming; Calgary, de grootste stad tot nu toe op onze reis door dit prachtige land. De weg er naar toe kon niet gemakkelijker. Net buiten Banff reden we Highway 1 op en die verlieten we op 200 meter voor de camping in Calgary. Ron had, zodra hij op de snelweg zat, de cruise control ingesteld op 90 kilometer per uur en die instelling kon hij de hele weg, meer dan 100 kilometer, handhaven. Da’s pas ontspannen rijden. Om half twaalf reden we het terrein van de West Calgary Campground op. Dat bleek een grote camping met veel faciliteiten, maar peperduur! We moesten maar liefst 34 dollar betalen voor een standplaats met elektriciteit en water. Full Hookup kostte zelfs 39 dollar. Dat was 10 dollar meer dan de duurste camping tot nu toe. Al voordat de camper op z’n plek stond, zat de eerste lading wasgoed al in de wasmachine. Het was bijna twee weken geleden dat we de was hadden gedaa

’s Nachts hoorden we regen op het dak van de camper kletteren. Dat voorspelde niet veel goeds, maar toen we tegen half tien wakker werden, scheen de zon. Na een ontbijt met zacht gekookte eitjes, reden we naar de Banff Gondola. Dat is een kabelbaan die de mensen die daar CAD 22, 50 voor over hebben naar de top van Sulpher Mountain op 2285 meter brengt. Wij hadden dat bedrag er ook voor over en slechts 8 minuten later stapten we bij het bovenste station uit. Daar konden we, samen met enkele honderden anderen, genieten van het weidse uitzicht over de vallei van Banff. Vanwege het zonnige en heldere weer, konden we zo’n 80 kilometer ver weg kijken. Het leukst bleven echter de dingen dichterbij die we inmiddels herkenden zoals het Banff Springs hotel, Canada Place en Banff Avenue. Zelfs onze camping zagen we liggen. Ook leuk waren de berggeiten die zich bij het station hadden verzameld, kien op stukjes eten die de bezoekers, tegen de regels in aan hen gaven. Nicky had het weer voorzien

Grote verrassing; voor de 2 e dag achter elkaar mooi weer. De zon scheen al flink toen we wakker werden. Deze dag ondernamen we de uitgestelde tocht naar de Hoodoos. De merkwaardige stenen pilaren, het resultaat van wind- en watererosie, lagen lekker in de zon. De vallei waardoor de rivier de Bow stroomt, was met dergelijk weer op z’n mooist. We bleven een tijdje rondhangen en genoten van het prachtige landschap. Dat Banff zoveel toeristen trekt, is niet verwonderlijk. Weer terug op de camping, koppelde Ron het campertje los van alle leidingen zodat er mee gereden kon worden. Er moesten namelijk boodschappen in het stadje worden gedaan. We sloegen bij de Safeway weer veel in, waaronder een grote doos met zes enorme cinnemonrolls. Elke roll genoeg voor een complete maaltijd. Het viel ons sowieso op dat men hier in de supermarkten zoveel grote verpakkingen heeft. Je zult hier een éénpersoons huishouden voeren. Heb je mooi pech met al die reuze verpakkingen. Daarna reden we naa

Gedurende de nacht hield het op met regenen. Toen we ’s morgens rond een uur of acht wakker werden was het droog en waren er zelfs stukken blauw aan de hemel te zien. Dat het veel geregend had was buiten te zien aan de grote plassen en aan Nicky die ’s nachts wakker was geworden met het idee dat de camper was weggedreven. Vandaag stond er een kort ritje naar Banff op het programma. We kozen voor de 66 kilometer de Bow Valley Parkway omdat die mooier zou zijn dan de drukke Highway 1. Het landschap onderweg was inderdaad schitterend, maar de wilde beesten die er veel zouden moeten zitten, lieten zich niet aan ons zien. We stopten onderweg niet om zo vroeg als mogelijk bij de enige RV-camping met hookups in Banff te zijn. Om iets over tienen stonden we al aan de poort van het Tunnel Mountain RV-park. Plek was er genoeg en even later stond ons campertje aan de stroom, het water en hadden we een afvoer naar de riolering. Enig nadeel waren de vele muggen die er bij onze standplaats zat

We stonden al vroeg op vandaag want we wilden veel gaan doen en zien. Al om iets over negenen reden we ons campertje de weg op richting Moraine Lake. Volgens de boeken moest dit het mooiste meer in de Canadian Rockies zijn. We werden niet teleurgesteld. De zon brak door en het meer lag er prachtig bij met op de achtergrond de vallei van de tien toppen. Het water van het meer was blauwgroen en omdat er weinig of geen wind was, keken we naar een rimpelloos wateroppervlak waar de sparren en de bergtoppen zich schitterend in spiegelden. Het tochtje langs de oever van het meer duurde meer dan een uur omdat we steeds weer stilstonden om te fotograferen of te filmen. Omdat we redelijk vroeg waren, was het er ook niet druk. Dat was wel anders bij onze volgende stop; Lake Louise. Bij onze aankomst werden we door een mannetje naar een bepaalde parkeerplaats verwezen en we zagen de andere toeristen met bussen tegelijk worden aangevoerd. Ook dit meer lag er prachtig bij al vonden we allebe

Het plan voor deze dag was om slechts zo’n dertig kilometer te rijden naar een camping bij de Athabasca Falls waar we ons campertje aan de stroom konden leggen. Diverse apparaten moesten nodig opgeladen worden en ook hadden we al twee dagen onze laptop niet kunnen gebruiken. Het plaatsje Athabasca bleek echter helemaal niet in de buurt van de waterval te liggen, maar enkele honderden kilometers noordelijker. Pech dus. Maar omdat we toch bij de watervallen waren, besloten we die te gaan bezoeken ondanks dat het flink regende. Het weer zat ons niet bepaald mee deze vakantie. De watervallen waren echter prachtig, regen of niet. De Athabasca rivier perst zich door een nauwe canyon enkele tientallen meters omlaag. We besloten deze dag door te rijden naar Lake Louise, het eerste plaatsje met een RV park met hookups. De route liep over de fameuze Icefields Parkway. Volgens de boeken is dit het mooiste stukje van de Canadian Rockies. Mooi was het zeker. De weg loopt hier door machtige be

Wat een verschil in weer deze dag. De zon scheen eens voor de verandering. Tijd om de bezienswaardigheden rond Jasper te gaan bezoeken. Om half tien reden we eerst naar een uitzichtpunt waar we zicht hadden op de bergen rondom het plaatsje waaronder Mount Pyramid. We kunnen ons voorstellen waarom zoveel mensen hier naar toe komen, want er was er prachtig. Een paar kilometer verderop lag de Maligne Canyon. De Maligne rivier heeft hier een canyon van zo’n 55 meter uit de rotsen gesleten. De canyon is maar een paar meter breed. Er waren samen met ons nog veel andere toeristen op het spektakel afgekomen. Toch was er voldoende gelegenheid om dit natuurgeweld rustig te bekijken. Langs de Maligne Lake Road reden we langs het prachtige Medicine Lake naar Maligne Lake. Dit was een toeristenval eerste klas. Het was er gruwelijk druk en we voelden ons echte jonkies. De gemiddelde leeftijd van de bezoekers bleek ongeveer 120 jaar te zijn. Iedereen komt hier voor een boottocht naar het