Ron & Nicky op reis

Ook vandaag stonden we wat later op dan normaal. Na weer een prima ontbijt waren we klaar voor weer een dag Barcelona ontdekken. Echter, voordat we gingen, checkten we nog even in zodat we morgen mee mogen met het vliegtuig naar Nederland. Voor vandaag hadden we geen vaste plannen. Nicky wilde echter nog een keer naar de zee. Via de Ramblas liepen we in de richting van het water. Toen we daar aankwamen zagen we een paar rondvaartboten liggen. Dat bracht ons op het idee om met zo’n boot het water op te gaan. De eerstvolgende afvaart was echter nog drie kwartier weg. Om die tijd te overbruggen liepen we wat rond in een groot winkelcentrum wat vlak bij de haven lag. Een kwartiertje voor de afvaart kochten we voor € 10 per persoon een kaartje waarmee we met de boot mee konden varen. De rondvaart zou ongeveer een uur duren. De boot was een catamaran met een groot dek bovenop waardoor iedereen een mooi plekje kon vinden met goed zicht. Om 11:30 uur startte de rondvaart en de catamaran voer l

Op een zondag mag je uitslapen. Dat deden we dan ook. Pas om half negen werden we eens een keer wakker. Na het ontbijt was het al half tien geweest en gingen we eens op pad. Buiten was het droog, maar wel behoorlijk bewolkt. Vandaag wilden we er een Gaudí-dag van maken. Via de Ramblas en de Plaza de Catalunya liepen we naar de sjieke Passeig de Gracia. Daar staan twee van Gaudí’s meest beroemde bouwwerken. De eerste was Casa Battlo. Eigenlijk is alleen de voorgevel interessant want het pand is aan beide zijden ingebouwd. De kleurrijke tegels op de gevel en de mooie rond gevormde balkons waren mooi. Je kon het gebouw ook van binnen bekijken, maar dat deden we niet. Oorzaak was de prijs van een toegangsbewijs dat op zo’n €45 lag. We bekeken het souvenirswinkeltje en maakten wat foto’s van de voorgevel voordat we verder liepen. Een paar honderd meter verderop staat Casa Mila, ofwel de Pedrera, een ander prachtig vormgegeven creatie van Gaudí. Ook hier was de toegangsprijs zo belachelijk h

Gelukkig was het buiten droog toen we wakker werden. Toen we klaar waren met een uitgebreid ontbijt was het inmiddels 10 uur en gingen we op pad. Het was best lekker weer en een T-shirt was genoeg. Wat een verschil met gisteren. Op onze hotelkamer hadden we plannen gemaakt voor vandaag. De eerste uitstap was naar het Palau Guëll, een paleis dat ontworpen is door de fameuze architect Antoni Gaudí en vlak bij ons hotel staat. We zagen echter af van een kaartje kopen omdat het dak van het paleis, daar waar de typische schoorstenen staan, afgesloten was vanwege het weer van gisteren. Kennelijk was het er te glad. Onze tweede excursie, nu dus eigenlijk de eerste, was naar de Arc de Triomf, inderdaad een soortgelijk bouwsel als in Parijs. Daarvoor moesten we een behoorlijk eind lopen en kwamen we langs bouwwerken die we gisteren ook al hadden gezien. Maar nu scheen de zon en maakten we veel foto’s opnieuw. Met een zonnetje ziet het er toch allemaal iets leuker uit. Het leukste aan de Arc de

Toen we na een prima nacht wakker werden en naar buiten keken, werden we onaangenaam verrast. Het regende pijpenstelen. Nu was er regen voorspeld, maar zoveel en al zo vroeg op de dag? Eerst maar ontbijten. Dat was prima verzorgd. Gelukkig maar want we ontbijten vijf keer in dit hotel. Toen we er op uit trokken, regende het nog stevig en daarom hadden we onze regenjassen maar aangetrokken, ondanks de relatief hoge temperatuur. We besloten om eerst de historische binnenstad te gaan bekijken. Vanwege de vele smalle straatjes dachten we hier wat beschutting te vinden tegen de regen. Dat viel tegen. Wel liepen we door een mooi buurtje. Vooral de Plaza Reial was mooi, zelfs in dit weer. Zonder kaart liepen we maar wat door het wijkje en kwamen zo uit bij Barceloneta, de jachthaven van de stad. Hier lagen zeker zo’n tien superjachten afgemeerd, waaronder eentje van maar liefst 72 meter lang. Hier lag voor miljarden euro’s in het water. Gelukkig was het regenen wat minder geworden waardoor we

Afgelopen nacht sliepen we allebei erg slecht. Oorzaak? De gigantische herrie op straat. Tot midden in de nacht was het een teringherrie van jewelste. Zo was er om half twee een idioot die vuilnisbakken op de straat aan het uitkloppen was en om half drie werd met veel kabaal de vuilnis opgehaald. De hotelkamer is prachtig, maar als je ‘s nachts wilt slapen, moet je of de raam dicht houden en oordoppen in doen of een kamertje achteraf vragen. Met het ontbijt ging het beter vandaag. Nu werden we verwacht en was er voldoende van alles. Nadat we waren uitgecheckt, liepen we naar de bushalte voor de rit naar het vliegveld. Voor slechts €1 werden we vervoerd. Dat zijn nog eens prijzen. Een half uur later waren we daar. We konden meteen onze rugzakken afgeven waarna we een bak koffie dronken. Hier in Santiago weten ze hoe het hoort bij de security check. Daar waren we in drie minuten doorheen. Omdat alles zo snel ging, moesten we lang wachten op onze vlucht. Toen het tijd was voor de lunch, k

Een rustdag in Santiago en daarom ook maar een kort blogstukje. Om te beginnen werden we pas om negen uur wakker. Toen we voor het ontbijt kwamen, zou dat niet bij de prijs inbegrepen zijn. Wij weer terug naar boven en de reservering eens goed bekeken. Daar stond toch echt dat het ontbijt wel inclusief was. Dus wij weer terug. Nu was het in één keer wel in orde en konden we gaan zitten. Het buffet was echter nagenoeg leeg en werd ook niet aangevuld. Pas na vragen kwam er wat eten op tafel. Een teleurstelling dus. Na het ontbijt deden we de was in een selfservice wasserette. Terwijl de was draaide, zochten we voor morgen de bushalte op waar we op moesten stappen voor de rit naar het vliegveld. Die vonden we al snel waarna we weer terug gingen naar de wasserette om de was te drogen. Een klein half uur later waren al onze kleren weer schoon en droog. Vervolgens slenterden we wat door de stad en keken nog voor wat souveniertjes. Nicky vond een zilveren hangertje en Ron een mooie pet. Tegen

Na een warme, maar prima nacht slaap, werden we tegen half acht wakker. Alle anderen waren toen al aan het rommelen. Ook deze keer zat het ontbijt bij de prijs van de overnachting inbegrepen. En voor het eerst was er meer dan alleen toast en jam. We konden zelfs sinaasappelen uitpersen, wat we dan ook deden. Toen we om tien voor half negen vertrokken was het buiten mistig. Wij maar hopen dat die snel zou optrekken. Gedurende de eerste twee uren van deze etappe liepen we nagenoeg alleen. Wat een opluchting was dat. We hadden echt een hekel gekregen aan de drukte van de laatste dagen. We liepen alleen omdat we gisteren waren doorgelopen en nu voor op de rest lagen. We wilden ergens koffie gaan drinken, maar dat lukte niet. De route liep voornamelijk door bos en daardoor kwamen we geen barretjes tegen. Toen we een barretje tegen kwamen, hadden ze daar alleen automaten-koffie. We liepen daarom maar mooi door. Hoewel niet erg steil, bleef de route deze dag maar stijgen. We moesten dan ook v

Deze dag stonden we vroeg op omdat we een lange dag qua kilometers te maken hadden. We waren sowieso vroeg wakker omdat de rest van de albergue al aan het rommelen was. Ondanks dat we voor achten al klaar waren, waren we toch zowat de laatste gasten die vertrokken. Echter niet voordat we een karig ontbijtje hadden gehad in de albergue. Toen we Caldas de Reis uitliepen was het nog donker en moesten we ons oriënteren door middel van GPS. Achter ons liep een grote groep van luxe pelgrims. Ze hadden geslapen in een viersterren hotel en hoefden geen bagage te dragen omdat die voor hen vervoerd werd. Wij, met onze grote rugzakken waren echter aanzienlijk sneller dan deze groep en we lieten ze dan ook al snel achter ons. Wel werden we ingehaald door een schoolklas. Ook zij liepen zonder bagage en natuurlijk waren zij sneller dan wij met hun jonge lijven. Qua echte pelgrims was het een stuk rustiger en ook fietsers waren er een stuk minder. Toch liepen er alles bij elkaar nog behoorlijk wat m

Het was tien voor half negen toen we de deur van onze kamer in het pensionnetje achter ons dicht trokken en vertrokken voor wandeldag 10. Op straat in Pontevedra was het nog rustig. Dat veranderde toen we via de oude binnenstad op de route van de Camino kwamen. Een hele stoet van pelgrims liep over een brug de stad uit. Wij wilden nog koffie drinken, maar buiten het centrum van Pontevedra was er nergens een barretje. Doorlopen dus maar. De eerste helft van de route was redelijk saai hoewel niet lelijk. We liepen weer voornamelijk door bos met grote keien her en der verspreid liggend. Er was wel behoorlijk wat klimwerk te verrichten. Veel meer dan andere pelgrims viel er niet te zien. Of het komt doordat het zondag was, of iets anders, maar het stikte van de fietsers. Allemaal volgden ze de route van de Camino hoewel de meesten geen pelgrims waren. We moesten regelmatig plaats maken voor een grote groep van die mountainbikers. Tot vervelens toe. Halverwege de ochtend kwamen we toch nog

Deze dag begon wat later omdat we pas na half acht wakker werden. Bij ons verblijf in de albergue was het ontbijt inbegrepen. Dat stelde echter niet veel voor; toast met jam en een beker niet lekkere jus d’orange. Pas om kwart voor negen vertrokken we uit de albergue. Buiten was het wat bewolkt, maar we konden al wel zien dat het qua weer een mooie dag zou gaan worden. Ook al hadden we het beiden wat frisjes aanvankelijk. Al vrij snel moesten we klimmen waardoor we het al snel niet frisjes meer hadden, maar liepen te hijgen. Wat ons op viel was dat het veel drukker op de route was dan eerdere dagen. Zowel voor als achter ons liepen veel pelgrims. Het leek wel een optocht. Wat ook op viel was dat de meesten Spaans praatten en geen of slechts een klein rugzakje droegen. We hadden het idee dat ze op deze zaterdag gewoon een etappe van de Camino aan het wandelen waren, zonder de intentie om door te lopen naar Santiago. In het stadje Arcade namen we plaats op een terras voor een bak koffie.