Ron & Nicky op reis

Vandaag moesten we er vroeg uit. De camper moest worden uitgeruimd en vóór 10 uur bij McRent zijn ingeleverd. We hadden bepaald dat we om acht uur van de camping af wilden rijden. Dat gaf ons meer dan tijd genoeg om de camper af te tanken en om naar de vestiging van McRent te rijden. Ons zelf kennende waren we ruim op tijd klaar. De camper was schoon en de afvaltanks waren leeg. Tanken deden we bij een groot tankstation vlakbij de camping. Daar was het druk en we moesten lang wachten tot we er voor maar liefst 130 euro aan diesel in de tank konden gooien. Diesel is in de UK duurder dan benzine en kostte op 1 penny na, 2 pond per liter. De rit van Glasgow naar McRent in Harthill zou eigenijk maar een half uurtje hoeven duren. Vandaag staakten echter de spoorwegen weer met als gevolg dat het veel drukker was op de M8 snelweg. We stonden zelfs ongeveer 20 minuten in een file die nauwelijks vooruit kwam. Toch stonden we voor negenen op de stoep om de camper in te leveren. We waren een beet

Vandaag stond dag 2 van ons bezoek aan Glasgow op de agenda. Gisteren waren we in het centrum. Voor vandaag stonden wat bezienswaardigheden op het programma die wat buiten het centrum lagen. We namen de bus weer en stapten uit bij Buchanan Street. Van daar uit liepen we naar de Clyde rivier die we westwaarts volgden. Al snel waren we uit het centrum en viel er niet veel bijzonders te zien langs de rivier. Na een paar kilometer kwamen we weer in een wat drukker deel van de stad. Hier stonden veel hotels bij elkaar en was er een groot conferentiecentrum. Bij een vestiging van Costa, een Starbucks kloon, dronken we een cappuccino en liepen daarna naar het Glasgow Science Museum, de Schotse evenknie van het Nemo in Amsterdam. We waren hier alleen om wat foto’s te maken van de buitenkant omdat die best bijzonder was, net zoals het Nemo overigens. Toen we wat verder liepen, kwamen we bij een hele serie van muurschilderingen op een muur waarover een spoorlijn liep. Daar zaten hele leuke bij.

Gedurende de nacht regende het flink en hoewel het ’s ochtends weer droog was, was het zwaar bewolkt en iets ander weer dan gisteren. Jammer, want we hadden graag een zonnetje gehad in Glasgow. Om kwart voor negen wandelden we naar de bushalte en gelukkig hoefden we niet lang te wachten op de bus die ons naar het centrum van Glasgow zou brengen. De drukte in de bus viel mee. We hadden verwacht dat, vanwege de treinstaking, het erg druk zou zijn in de bus, maar dat was dus niet zo. Het traject naar het centrum van de stad is nog geen 10 kilometer. Op die afstand zijn er maar liefst 60 bushaltes! En bij bijna elke halte moest de bus stoppen. Geen wonder dat we pas 35 minuten later weer konden uitstappen op onze bestemming. We startten onze ontdekkingstocht door de stad in Buchanan Street, de grootste winkelstraat van Glasgow. Omdat veel winkels nog niet open waren, was het er nog niet druk. We vonden er opvallend veel panden met prachtige gevels in zandsteen. Er moet op enig moment veel

Deze dag stond een wandeling op het programma en gelukkig was het stralend weer toen we wakker werden. Vanuit Luss reden we in een kwartiertje naar het plaatsje Balloch aan de uiterste zuidzijde van Loch Lomond. In Balloch had je een winkelcentrum aan het water met daarbij een gigantisch grote parkeerplaats. Daar zou vast wel een plaatsje voor de camper te vinden zijn. Nou, dat bleek geen enkel probleem. En het mooie was dat het er gratis parkeren was. Helaas konden we er nog geen koffie drinken want de winkels waren nog dicht. Daarom begonnen we maar meteen aan onze wandeling. Die voerde ons eerst naar de grote jachthaven van Balloch. Er lagen honderden boten en bootjes in het water. Veel van die bootjes hadden hun beste tijd lang geleden gehad, maar er lagen er ook die we wel zouden willen hebben. We liepen langs de oevers van Loch Lomond waar veel mensen hun hond uit lieten. Later liep het wandelpad van het meer weg en klommen we omhoog via een groot loofbomenbos. We hadden verwacht

Vandaag reden we betrekkelijk laat van de camping af. Er stond de rit van Glencoe naar Luss aan Loch Lomond op het programma. We hadden voor onderweg maar één uitstapje bedacht, dus we hoefden nergens vroeg voor op pad. Zodoende konden we op ons gemak douchen en ontbijten. Het weer was prima. Eindelijk keken we weer tegen een blauwe lucht aan. Onze eerste ongeplande stop was bij het plaatsje Appin. Vanaf de weg zagen we een kasteelruïne op een eilandje in het water staan. Aanvankelijk konden we nergens stoppen om een kijkje te nemen, maar een eindje verder, leidde dan toch een weg naar een parkeerplaatsje waar vandaan we zicht hadden op die ruïne, ook al was die nu een eind weg. Een eind verderop zagen we weer een andere kasteelruïne. Deze keer was er een parkeerplaatsje en konden we via een erg drassig weiland vol met schapen en schapenkeutels redelijk dicht bij de ruïne komen die Kilchnurn Castle heette. Wel jammer van die bouwhekken rondom de ruïne en de hoogspanningsmasten op de ac

Vandaag hadden we een vroege start want we wilden op tijd in Glenfinnan zijn. Daar heb je een prachtig hoog spoorviaduct. Dat viaduct is, tezamen met een stoomlocomotief te zien in een Harry Potter-film als de zogenaamde Hogwarts Express. We hadden gelezen dat het aantal parkeerplaatsen daar erg beperkt was en dus maakten we ons zorgen dat we dat bakbeest van een camper er niet kwijt konden. Daarom wilden we er vroeg zijn om zeker te zijn van een plekje. Al om kwart over negen kwamen we aan in Glenfinnan. Daar bleek dat we ons geen zorgen hadden hoeven maken over een parkeerplek omdat er een groot terrein was aangelegd waar onze camper makkelijk op paste. Wel was hier ook de parkeermeter geïntroduceerd en waren we 6 pond armer door de parkeerkosten. Daarvoor kregen we dan weer wel wat interactie met de meest vriendelijke parkeermeneer die we ooit hebben gezien. Jeetje, wat had die man plezier in z’n werk. Was iedereen maar zo. Omdat we veel te vroeg waren, namen we eerst een kijkje bi

De hele nacht regende het, maar net op het moment dat wij wakker werden, werd het droog. Al snel scheen er een zonnetje. Eindelijk, na 6 dagen regen. We hadden deze morgen geen haast. We wilden namelijk naar het Loch Ness Centre and Exhibition en dat opende pas om 10 uur. In dat centrum wordt het onderzoek naar het eventueel bestaan van het monster van Loch Ness uitgelegd. Nadat we van de camping waren weggereden, parkeerden we de camper op een grote parkeerplaats midden in Drumnadrochit, wat overigens een heel aardig plaatsje bleek te zijn. Zeker nu er weer eens wat blauw in de lucht zat. We liepen naar het centrum en kwamen daar iets voor tienen aan. We moesten dus nog even wachten. Binnen werden we steeds naar een andere ruimte geleidt waar een ander aspect van het onderzoek naar Nessie uit de doeken werd gedaan. De toon van de uitleg was wel dat één en ander een verzinsel was. Wij verbaasden ons over de hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek dat er gedaan is naar Nessie. Wil je van

Vandaag stond een lange rit op het programma. We wilden helemaal van het noordwesten van Skye naar Loch Ness rijden. En dan wilden we onderweg nog wat dingen gaan bekijken. De hemel zag er dreigend uit toen we iets over half negen van de camping wegreden. Al voor de 6e dag op rij was het waardeloos wat het weer betreft. En de wetenschap dat het in Nederland prachtig weer is, maakte ons enigszins jaloers. Maar goed, dat wisten we toen we besloten om naar Schotland te gaan en bovendien hebben we 14 dagen mooi weer gehad. Onze eerste stop was bij een ruïne van Dun Beag broch. Een broch is een ronde, stenen toren, waarvan de muur bestaat uit twee concentrische wanden, soms meer dan 10 meter hoog. Deze bouwwerken, waarvan de functie onbekend is, stammen uit de ijzertijd. De Dun Beag broch op Skye lag op een heuvel pal naast de doorgaande weg en was redelijk goed bewaard gebleven. Door een zompig weiland vol schapen en honderdduizend schapenkeutels liepen we naar de broch. We maakten wat fot

Jeetje, wat regende het hard afgelopen nacht. Zo hard dat Ron er niet van kon slapen. Bovendien raakte uitgerekend ’s nachts de gasfles leeg die de koelkast koelde. Van de koelkast begon een lampje te knipperen als teken dat ie zonder brandstof zat. Daar werd Nicky wakker van die prompt Ron uit z’n slaap haalde voor een oplossing. Die werd gevonden door de koelkast uit de zetten tot ’s morgens. Voor de rest sliepen we redelijk. Aan onze wild kampeerplaats lag het niet. Het was er heerlijk rustig. ’s Morgens verwisselde Ron de lege gasfles voor een volle en kon de koelkast weer aan. Na het ontbijt reden we naar de parkeerplaats bij één van ’s eilanden meest bekende bezienswaardigheden, the old man of Storr. Dat is een grillige rotsformatie met één gigantische rechtop staande stenen pilaar. Er komen veel mensen op af, getuige de grote parkeerplaats, compleet met toiletgebouw. Vanaf de parkeerplaats leidde een steil en oneven pad naar the old man of Storr. Voor de complete wandeling van

Toen we wakker werden, was het buiten iets beter weer dan gisteren. Het was weliswaar zwaar bewolkt, maar het was tenminste droog. Voor even dan. Al voor negenen reden we van de camping in Ullapool af. Onze eerste stop was al vrij snel nadat we het dorpje uit waren gereden bij de Corrieshalloch Gorge. De falls of Measach hebben hier een diep ravijn gegraven. Toen we bij de parkeerplaats aan kwamen, bleek dat we de enigen waren. We snapten er niks van. Boven het ravijn heeft men een hangbrug gebouwd die maar liefst 61 meter boven het water hangt en wiebelde toen we er over heen liepen. Een paar honderd meter verderop was er een uitkijkplatform gemaakt waar vandaan je mooi zicht had op de hangbrug en een fikse waterval eronder. Toen wij er waren, kwamen ook andere mensen een kijkje nemen, maar druk was het er niet en dat voor zo’n mooi natuurverschijnsel. Na deze stop was het tijd om richting Isle of Skye te rijden. We konden kiezen voor de lange route via de kust of de snellere route vi

We lagen nog in bed toen we het hoorden tikken op het dak. We hoefden niet te raden wat dat was. Het regende weer. Toen we om een uur of acht opstonden, regende het flink en volgens de buienradar zou dat tot een uur of tien duren. Daarom deden we het op ons gemak deze morgen. Eerst deden we nog wat boodschappen bij de plaatselijke Tesco. Dan hadden we die vast binnen. We wilden vandaag de Ullapool Hill gaan beklimmen, maar vanuit het dorp was de top van de heuvel niet eens te zien. Die hing in de wolken. Naar boven klimmen had dus geen zin. We zouden niks zien vanaf de top. Er was ook nog een andere wandeling, die naar een vuurtoren een aantal kilometers verderop. We besloten daar naartoe te gaan lopen. Het bleef wel regenen, dus kleedden we ons goed aan en begonnen aan de wandeling. Echter, al snel bleek dat het weer te slecht was om door grasland te lopen en we besloten de vuurtoren te laten voor wat die was. In plaats daarvan liepen we een eind langs een riviertje, maar uiteindelij

De hele nacht schudde de camper heen en weer vanwege de harde wind. Op het dak kletterde de regen. Maar we lagen lekker in onze bedjes en sliepen tot acht uur. Toen we wakker werden, was de wind flink minder en in de lucht zaten flinke blauwe stukken. Na het ontbijt liepen we naar het strand want dat hadden gisteren niet meer bekeken vanwege het hondenweer. Het werd een beetje een safari want eerst zagen we talloze slakken die met huisjes op hun rug door het gras kropen en even later zagen we tot onze grote vreugde, dolfijnen in het water zwemmen. Het waren er behoorlijk wat. Alleen was het jammer dat ze van ons weg zwommen. Daardoor zagen we ze na een paar minuten niet meer. Iets voor tienen reden we het kampeerterrein af in zuidelijke richting. Ons doel was om in Ullapool uit te komen. We hadden geen excursies gepland en zouden wel zien wat we onderweg allemaal tegenkwamen. Aanvankelijk reden we nog over een enkelbaans weg met passeerplaatsen, maar op een gegeven moment werd de weg b

Afgelopen nacht hoorden we het langdurig regenen op het dakvenster boven onze bedden in de camper. Het was dan ook flink nat toen we wakker werden. Daarmee begon de eerste dag met slecht weer tijdens ons verblijf in Schotland. Toch viel de regen mee toen we naar buiten moesten om te douchen. Toen we tegen tienen van de camping vertrokken, was het droog. We waren Melvich net uit toen we de camper al weer aan de kant zetten. Op de weg liepen een aantal oorspronkelijke bewoners van Schotland nietsvermoedend op de weg. De Schotse hooglanders trokken veel bekijks want iedereen die voorbij kwam stopte voor die beesten. Vanaf de weg zagen we een groot en prachtig zandstrand en een azuurblauwe zee, de Farr Bay. We parkeerden de camper aan de kant van de weg en liepen naar het strand toe. In het water lagen wat surfers een goede golf af te wachten. We bleven er even naar hun verrichtingen staan kijken voordat we verder reden. In het plaatsje met de leuke naam Bettyhill tankten we de camper nog

Al vroeg in de morgen was er een hoop herrie op de camping. Dat kwam door een klein manneke dat door z’n ouders al om half zeven naar buiten was geschopt. Het manneke had kennelijk 10x ADHD want hij had herrie voor 10. Toch sliepen we door tot ongeveer half acht. Vanuit de camper hoorden en voelden we het hard waaien. Toch was de hemel strakblauw en scheen de zon uitbundig. We hadden vandaag geen haast. We hadden wat dingetjes voorbereid, maar die konden we op ons gemak bezoeken zonder het heel laat te moeten maken. Na het ontbijt werd de camper losgekoppeld van de stroom en werden de afvalwatertanks geleegd en de watertank gevuld. Tegen half tien reden we van de camping af. Ons eerste uitstapje vergde een ritje van amper 2 kilometer. Om de hoek bij John o’ Groats ligt Duncansby Head. Een enkelbaans weg leidde naar de parkeerplaats bij de vuurtoren die daar staat. Die was mooi, maar wij kwamen voor de zogenaamde “sea stacks”. In het water van de Noordzee staan al 6000 jaar lang enkele

Voor vandaag hadden we tickets gekocht voor een dagexcursie naar de Orkney eilanden. We wilden eerst met de camper naar die eilanden rijden, maar de overtocht met zo’n groot bakbeest was erg duur. De excursie was ook niet goedkoop, maar we werden naar alle bezienswaardigheden op de eilanden gereden en kregen bij alles uitleg. We stonden vandaag wat eerder op omdat we al om uiterlijk half negen bij de boot in het haventje moesten zijn. Er gingen veel mensen met de excursie mee, maar gelukkig zouden we niet allemaal in dezelfde bus komen te zitten. Wij kozen voor de overtocht voor een plekje op het bovendek. Hoewel bewolkt, was het weer prima en zo konden we nog wat zien. De overtocht duurde 40 minuten. Op één van de Orkney eilanden aangekomen, stond daar een grote bus op ons te wachten. De bus zat, op één plekje na, helemaal vol. Kevin de chauffeur was van de eilanden en bleek niet alleen een vaardige chauffeur, maar ook een dosis droge humor te hebben. Hij vertelde waar we zoal aan voo

Toen we wakker werden en naar buiten keken, zagen we een bewolkte lucht. Het was echter wel droog. Dat was al heel wat. Omstreeks kwart over negen was het hele ochtendritueel achter de rug en reden we van de camping af. We moesten heel Inverness door om op de A9 naar het noorden te komen. Vandaag wachtte ons een lange rit temeer daar de A9 helemaal geen snelweg is, maar een gewone tweebaansweg die door allerlei dorpjes slingert. We wilden niet in een zo kort mogelijke tijd naar onze eindbestemming, het plaatsje John o Groats, rijden. Onderweg wilden we ook nog wat zien. Ron had op een kaart gezien dat er in het dorpje Fortrose een ruïne van een kathedraal was. Dat was dan ook onze eerste excursie voor vandaag. Om in Fortrose te komen moesten we zo’n 10 kilometer omrijden. De kathedraal was best de moeite waard, vond Ron. Nicky vond het vooral jammer van de omweg. Tweede excursie was naar het plaatsje Dornoch, iets noordelijker. Hier hoefden we nagenoeg niet voor om te rijden. Met het p

Deze dag lieten we de Cairngorms achter ons. Nadat we de camping in Aviemore hadden verlaten, gingen we eerst nog wat boodschappen halen in het dorp. Daarna zorgden we er voor dat de tank vol met diesel zat. Die tankbeurt duurde nogal lang omdat het erg druk was bij de enige pomp in Aviemore. Minder grappig was dat de diesel in Schotland duurder is dan benzine. En onze camper rijdt op diesel. Maar goed, we kunnen weer een paar honderd kilometers rijden. Bestemming voor deze dag was Inverness, veruit de grootste stad in het noorden van Schotland. Toch telt de stad nog geen 50.000 inwoners. De verbinding tussen Aviemore en Inverness was uitstekend en daarom waren we al rond een uur of tien bij onze geboekte camping. Een beetje vroeg omdat we eigenlijk pas vanaf 13.00 uur op de camping konden. Toch waagden we het er op en de dame van de camping had er geen enkel probleem mee dat we onze camper al op de camping installeerde. Dat was goed nieuws want nu hoefden we geen parkeerplek te zoeke

Een kort blogstukje vandaag. Puur omdat we een lekkere relaxte dag hadden. We stonden op de gebruikelijke tijd op en na het ontbijt maakten we ons klaar voor de wandeling die ons te wachten stond. Het was nog bewolkt toen we aan de tocht begonnen, maar al snel verschenen de eerste blauwe plekken in de lucht. We zouden naar Loch an Eilein lopen om daar het meer te ronden. Totale afstand zou iets meer dan 17 kilometer zijn. De eerste vijf kilometer van de wandeling waren niet zo spannend. We liepen langs een drukke weg en daarna door een bos. Maar toen we bij het meer aan kwamen, werd het allemaal een stuk mooier. Het loch ligt er prachtig bij en wordt geheel omringd door bossen. In het meer ligt een eilandje met daarop een heuse kasteelruïne. Dat eilandje bewaarden we voor het laatst en liepen eerst het meer rond. Dat was nog een hele tippel. Dan liepen we langs de oevers en dan weer door het bos. Het pad was goed onderhouden en werd veel gebruikt, want er waren veel andere wandelaars.

Ook de tweede nacht op de parkeerplaats verliep prima en rustig. Alleen was het toilet op het station dicht omdat vandaag het station dicht was. Geen treinen in Pitlochry. Dat maak je in Nederland niet mee. Op zoek dus naar een ander toilet. Die vonden we in een hotel zodat we toch met lege darmen de dag konden starten. Met het weer hadden we weer veel geluk. De lucht was strakblauw. Onze eerste stop was in het plaatsje Blair Athol. Daar wilden we het beroemde Blair Castle gaan bezoeken. Het was lekker rustig op de weg en we waren dan ook snel op die bestemming. We vonden zelfs een prima parkeerplek voor onze camper. De oprijlaan naar het kasteel toe is erg lang, zeker een kilometer. Het is wel een mooie oprijlaan met aan weerszijde grote oude bomen met een prachtig bladerdak. De teleurstelling kwam echter bij het kasteel. Dat stond dus van voor naar achter in de steigers en die waren zelfs nog afgedekt met doeken. Van het kasteel zag je niks. Hebben wij weer. We liepen daarom maar wee