Ron & Nicky op reis

We hebben eindelijk onze verre reis voor dit jaar geboekt. Dit jaar duurde het lang omdat we nog geen duidelijkheid hadden over de vakantiedagen van Nicky, maar langer wilden we niet wachten en dat was de reden dat we de afgelopen week met onze neuzen in de vele reisgidsen zaten die we, of thuis gestuurd hadden gekregen, of hadden meegenomen van de vakantiebeurs in januari. Omdat we vorig jaar in Uganda waren geweest, lieten we de Afrikaanse bestemmingen een beetje links liggen en concentreerden we ons op reizen naar Amerika en Azië. We maakten elk een lijstje met bestemmingen die ons leuk leken en vergeleken die met elkaar. We zagen een paar overeenkomsten in landen als Costa Rica, Colombia en de Kleine Sunda-eilanden in Indonesië, maar voor de rest vooral veel verschillende voorkeuren. Bij nadere bestudering van Costa Rica viel dit prachtige land voor dit jaar af. We konden alleen nog in oktober of november gaan en dat is voor dit land geen beste periode vanwege de regen. Exit Cos

De nacht verliep voor Ron niet zo prettig. In plaats van dat de pijn wegtrok, werd die steeds erger. Geruime tijd lag hij wakker wat dan weer gunstig was voor Nicky omdat er tenminste niet gesnurkt werd. ‘s Ochtends was lopen bijna niet mogelijk. Al hinkend werd het ochtendritueel doorlopen en werkten we een lekker ontbijt weg in de ontbijtzaal. Deze dag zouden we met de trein naar Luxemburg stad gaan om deze plaats te bezichtigen. Veel lopen was voor Ron echter uitgesloten en daarom veranderden we onze plannen. We zouden met de auto naar diverse stadjes in het noorden van Luxemburg gaan en omdat die stadjes stuk voor stuk eigenlijk maar dorpen zijn, hoefde er waarschijnlijk niet veel gelopen te worden. Nicky was deze dag de chauffeur omdat ook het intrappen van de koppeling voor Ron geen doen was. Onze eerste bestemming van deze dag was Vianden. Met slechts 1663 inwoners een plaatsje van niks zou je zeggen, maar toch ziet het plaatsje er uit als een heus stadje met veel restaura

Eén van de leuke dingen aan een verblijf in een hotel is dat er meestal een ontbijt voor je klaar staat als je ‘s morgens wakker bent geworden. Ondanks dat het hotel waar we verbleven “slechts” 3 sterren heeft, was het ontbijt uitgebreid. Er stond zelfs een fles bubbels klaar voor de gasten, maar die bleef door ons onaangeroerd. We moesten immers nog een heel eind gaan lopen en alcohol komt het wandelen meestal niet ten goede, zeker niet zo vroeg op de dag. We aten onze buiken vol zodat we zeker genoeg energie hadden voor de wandeling. Ons trainingsschema voor de Vierdaagse van Nijmegen schreef een wandelingetje van 30 kilometer voor en Ron had thuis z’n huiswerk gedaan. Op het internet had hij een wandeling rondom het Lac de la Haute Sûre nabij Esch sur Sûre gevonden en de GPS-track gedownload. Op papier zag de de wandeling er mooi uit. Het weer werkte ook mee. Toen we bij het hotel weggingen was het weliswaar nog wat frisjes maar de zon scheen al aan een strakblauwe hemel. Vanu

Dagelijks krijgen we veel reclamemailtjes in de mailbox. Meestal gaan die ongezien de digitale prullenbak in. Een paar maandjes geleden viel er eentje echter op door een foto van een hotel met fleurige bloemen in Luxemburg. De prijs die voor drie nachtjes half pensioen zou moeten worden betaald viel reuze mee en omdat we weer toe waren aan een paar daagjes weg, lazen we deze mail wel en al snel hadden we weer een uitje in onze agenda staan; drie nachten in hotel Des Nations in het Luxemburgse stadje Clervaux. Op de dag dat we naar Clervaux reden scheen de zon lekker aan de hemel en merkten we dat een heleboel andere mensen ook het idee hadden opgevat om via de A2 richting het zuiden te rijden. Gek was dat niet, de meivakantie was begonnen en dat verklaarde de eindeloze rij van auto’s met daarachter de obligate sleurhut. Nadat we de wegwerkzaamheden ter hoogte van Maastricht voorbij waren, werd het op de Belgische snelwegen wat rustiger en konden we lekker doorrijden. We hadden