Ron & Nicky op reis

De foto's die Ron in Italië nam, zijn uitgezocht, her en der wat bewerkt en in een map op Google Photos gezet. Klik op deze link voor de foto's. Ook de videobeelden zijn gemonteerd tot een filmpje van iets meer dan 18 minuten. Bekijk de film op ons kanaal op YouTube of klik hieronder op de afbeelding.

Al weer de laatste dag van deze vakante. En zo’n laatste dag is altijd de reis terug naar huis. Meestal niet zo’n spannende dag en deze was geen uitzondering. Onze vlucht zou pas om kwart voor drie vertrekken en daarom hadden we ’s morgens zeeën van tijd. We sliepen uit en ontbeten laat. Maar wat doe je met de rest van de tijd? We hadden Montecatini-Terme al wel gezien, maar er zat niet veel meer op dan nog een keertje door het stadje te slenteren. Op deze maandagmorgen was er helemaal niks te doen in het stadje. We liepen wat door de kleinere straatjes en ontdekten dat ook hier nog erg veel hotels stonden. Verreweg de meesten, zo niet nagenoeg allemaal, waren ze gesloten, nu het toerisme in Italië op z’n kont ligt vanwege Corona. Scheen de zon toen we aan onze wandeling begonnen, al snel regende het. Gelukkig konden we schuilen onder de vele overkappingen die her en der aan gebouwen hingen. De regen duurde niet lang waarna we weer verder gingen met onze wandeling. We kwamen nu in dele

Om half negen stonden we op een afgesproken plek klaar voor de dagexcursie naar twee prachtige Toscaanse stadjes, Volterra en San Gimignano. Er was regen voorspeld, maar het was gewoon droog en best wel lekker weer. Tussen Montecatini Terme en Volterra ontbreken fatsoenlijke doorgaande wegen zodat we anderhalf uur in de bus zaten die zich door allerlei dorpjes en veel te smalle wegen en weg baande naar onze bestemming. Om 10 uur waren we dan eindelijk in Volterra en maakten we kennis met onze gids Carlotta. Carlotta is een Italiaanse die ooit Nederlands leerde van haar grootouders die uit Den Haag kwamen. Ze sprak onze taal niet perfect, maar was prima te volgen. Handig waren de oortjes die we kregen. Daardoor konden we alles wat ze vertelde goed verstaan, ook al waren we enkele tientallen meters van haar verwijderd. Carlotta hoefde niet te schreeuwen en kon gewoon praten. Volterra is een oude stad die door de Etrusken is gesticht. Ze ligt boven op een heuvel waardoor we een prachtig u

We werden deze morgen gewekt door het geluid van een gigantische stortbui buiten. Het kwam met bakken uit de hemel. Dat beloofde wat voor de laatste wandeldag. We gingen eerst maar eens rustig ontbijten omdat de start toch pas om 09.00 uur was. En tegen die tijd was het weer droog. We hadden ons wel aangepast aan het te verwachten weer. We hadden onze regenjassen aan en hadden de rugzak op de hotelkamer gelaten. In onze jaszakken zat wat eten en wat water, meer namen we niet mee. Bij de start van dag vier, bleek dat er behoorlijk wat 25-kilometerlopers hadden besloten om niet op deze afstand te starten, kennelijk bang voor de regen. Er waren nog maar zo’n 25 à 30 wandelaars aan de start verschenen. De route leidde ons Montecatini Terme uit en het viel ons op hoe druk het op de weg was. We moesten onze weg zien te vinden tussen al die auto’s door. Net toen we het plaatsje uit waren kregen we een eerste regenbui te verwerken. Gelukkig niet zodanig dat we doorweekt raakten, maar leuk was

Al een paar dagen keken we met enige zorg uit naar deze dag. Als we keken op de diverse weersites, dan lazen we steevast dat het vandaag een natte dag zou gaan worden. Er zou een kans van 90 à 95 procent zijn op regen. Daarom gingen de regenjassen in de rugzak en hoopten we er het beste van. We waren enigszins gerustgesteld toen het ‘s ochtends nog droog was. Na de start om 08.00 uur liepen we weer naar het treinstation want ook vandaag ging de route verder in een plaatsje verderop. Anders dan gisteren ging de treinrit deze dag wel goed en liepen we om 09.00 uur verder in het plaatsje Altopascio. De eerste tien kilometers waren vlak en liepen vooral door en langs wijngaarden en velden met olijfbomen. De lucht in de verte zag inktzwart maar waar wij liepen was het nog steeds droog. In de verte zagen wij het plaatsje Montecarlo liggen. We zagen het al van zo ver weg omdat het boven op een heuvel ligt en dat betekent klimmen. Gelukkig was de helling niet zo steil als gevreesd. De hoofdstr

Voor dag twee van de Vierdaagse moesten we extra vroeg ons bed uit. De start was namelijk al om acht uur. We waren trouwens al voor de wekker wakker omdat hier de vuilniswagens al om kwart over vijf ‘s morgens langs komen. We waren er in ieder geval netjes op tijd. Vandaag hadden we een rare start van de route. Vanuit de Walking Village liepen we met z’n allen naar het treinstation van Montecatini Terme om daar de trein te nemen naar het startpunt. En daar ging het een beetje fout. De vijftienkilometerlopers moesten er bij de eerste halte uit. De vijfentwintigkilometerlopers bij de tweede halte. En toen besloot de machinist om het eerste station gewoon over te slaan om tijd te winnen. Gevolg was dat, toen de trein in Pescia stopte, de vijftienkilometerlopers te ver waren meegereden en een aantal vijfentwintigkilometerlopers, waaronder wij, in de trein bleven zitten omdat wij dachten bij de tweede stop er uit te moeten. Dit terwijl dat dus in Pescia had moeten zijn. Geen probleem dachte