Ron & Nicky op reis

Deze morgen hadden we wat meer tijd dan de andere dagen. Reden was dat ons verblijf in Londen er op zit en we vandaag weer naar huis zouden gaan. Daarom genoten we een laatste keer van het ontbijt in het hotel en gingen in het naast gelegen winkelcentrum wat eten inkopen voor onderweg. We zouden namelijk wel enkele uren onderweg zijn. Onze trein naar Brussel zou pas om 15.04 uur vertrekken wat ons genoeg tijd gaf om naar het St. Pancras treinstation te gaan en daar nog wat rond te kijken. Een laatste metrorit bracht ons bij het prachtige station. We hadden het nog niet van buiten gezien, maar het is een prachtig en vooral groot gebouw in neogotische stijl. De bebouwing rondom het station was zodanig dat het maar lastig was om het gebouw in z’n geheel op de foto te krijgen maar met een panorama lukte dat uiteindelijk. Het was erg druk in het station en er viel genoeg te zien want er waren genoeg winkeltjes en barretjes. Wel was het er koud. Terwijl we wachtten op onze trein namen

Gisteren hadden we Buckingham palace over geslagen vanwege het weer. Daarom gingen we er vandaag weer terug naar toe. Deze keer was het weer aanzienlijk beter, hoewel er wel een koude wind stond. Maar het was tenminste droog en de zon liet zich af en toe ook zien. Om elf uur zou daar de wisseling van de wacht zijn. Wij waren er ruim op tijd en zochten een plekje waarvan wij dachten dat het een prima plek was om alles goed te kunnen zien.  Omdat er zoveel volk rond liep,  stonden we meer dan een half uur van tevoren langs de afzetting. Het was behoorlijk fris, maar we bleven maar staan. Wisten wij veel dat de eigenlijke wisseling van de wacht voor het paleis plaats vond en niet op het plein waar wij stonden. We zagen de nieuwe wachtploeg wel voorbij komen evenals twee muziekkorpsen, maar van de wisseling zelf kregen we weinig mee. Om een uur of half twaalf waren we zo koud dat we er wel genoeg van hadden en verder wilden. Dat ging echter niet omdat de ceremonie nog niet was afgelop

Toen we deze morgen wakker werden zag het weer er buiten niet zo bijster goed uit. Er was regen voorspeld en hoewel het nog droog was, zat er wel nattigheid aan te komen. Toen we om half tien het hotel uitliepen regende het. We hadden in ons programma rekening gehouden met het slechte weer. We namen daarom de metro naar het National History museum, één van de grote en gratis toegankelijke musea in Londen. We waren niet de enigen met dat idee. Het was er erg druk op deze verkiezingsdag. Wellicht gedreven door het snertweer buiten, net zoals bij ons. Ook kan er geen kind meer op school hebben gezeten in Londen en verre omstreken want ze waren kennelijk allemaal in dit museum. Met hesjes aan waarop de naam van de school erop, renden en gilden ze door de vele zalen van dit immens grote museum. Ondertussen “werkend” aan hun opdrachten. Wij bekeken vluchtig de zalen met beesten en natuurfenomenen want alles op je gemak kijken zou je een paar dagen tijd kosten. Veel in het museum was geënt

Toen we vanmorgen wakker werden en naar buiten keken, zagen we een strak blauwe lucht. Dat was een flinke meevaller omdat er regen was voorspeld. Snel ontbijten dus en meteen op pad. We namen de metro en stapten uit in de wijk Bermondsey. Daar vandaan liepen we anderhalf kilometer naar de Tower Bridge. Vanaf die brug hadden we een mooi uitzicht op de Queens walk, het stadhuis, de HMS Belfast en de hoogbouw aan de noordkant van de Theems. We wilden eigenlijk naar de St. Katherine Docks, maar omdat ons die Queens walk zo leuk leek, pakten we die. Vanwege het prachtige licht maakten we talloze foto’s. Langs de oever van de Theems was een langgerekt kerstdorp, maar die hadden weinig klandizie vandaag. Al slenterend langs het water kwamen we uit bij Hay’s Galleria, een pracht van een overdekte hal met ook, hoe kan het ook anders, een kerstmarkt. Ter hoogte van de London Bridge kwamen we uit bij Borough Market. Onder de sporen van het uitgebreide London Bridge station was een kleurrijke

Onze hotelkamer is prima, maar het grote manco is dat het er veel te warm is. Ondanks dat de thermostaat op 18 graden staat, wordt het op de kamer niet koeler dan 23 graden. Daarom sliepen we half boven de dekens, maar verder wel prima. Om acht uur stonden we op. Het ontbijt was prima, alleen de koffie was veel te sterk en eigenlijk niet te drinken. Vandaag was er de hele dag regen voorspeld maar het was nog droog toen we de metro namen naar Waterloo Station. We stapten daar uit vanwege de Leake Street Arches die er zowat om de hoek liggen. Leake Street is een tunnel onder de sporen van Waterloo Station door die van onder tot boven onder de graffiti zitten. En dan niet de graffiti van een stelletje snotneuzen, maar van echte kunstenaars. Het was er erg kleurrijk en we maakten er veel foto’s. Vervolgens liepen we langs de zuidoever van de Theems in de richting van de Lambeth Bridge. Vanaf dit pad hadden we een mooi uitzicht op de parlementsgebouwen maar ook op Lambeth Palace. Toe

Zoals elk jaar gaan we in december een paar dagen weg. Zogenaamd om te gaan “kerstshoppen”. Omdat we deze traditie al heel wat jaren volhouden, hebben we de meest voor de hand liggende steden en gebieden wel gehad. Om het makkelijk te houden, kozen we dit jaar voor een bestemming waar we 14 jaar geleden ook al eens waren; Londen. Lekker dichtbij en een prima bestemming voor een dag of zes “kerstshoppen”. Bovendien zou er best wel veel veranderd zijn in die 14 jaar. We besloten om met de trein te gaan. We wilden wel eens meerijden met de Eurostar. Dat bleek best een duur geintje. Vliegen was sneller en goedkoper maar we waren eigenwijs en kozen toch voor de trein. Ons hotel kozen we in een buitenwijk van Londen omdat dat veel scheelde in de overnachtingsprijs. Wel was het belangrijk dat er een metrostation in de buurt van het hotel was zodat we gemakkelijk alles in de stad konden gaan bekijken. We vonden een viersterren hotel in de wijk Stratford, pal naast een metrostation. De beoo

We waren vast van plan om het Hertogenpad nog dit jaar af te ronden. Omdat het inmiddels december is en we nog een weekje weg gaan en ook nog moeten werken, besloten we de laatste etappe deze dag te lopen, ook al was het geen zonnig weer. Het zou wel droog blijven en dat was voor ons voldoende. We namen ’s morgens vroeg de trein naar Roermond. Die reis begon met billenknijpen want de trein was op deze vroege zondagmorgen al weer 5 minuten vertraagd en bij onze overstap in Venlo hadden we maar weinig speelruimte. Maar een geluk bij een ongeluk was dat de trein van Venlo naar Roermond ook 5 minuten vertraagd was zodat we toch redelijk op tijd daar aankwamen. Met de bus reden we vervolgens naar Roggel. Het laatste stukje naar de start van de etappe moesten we lopen. Onderweg zagen we een gezellig kroegje en voor we het wisten zaten we aan de koffie met een lekker stuk gebak. Voldaan begonnen we daarna met de wandeling. Die leidde ons eerst door de tuin van zorgcentrum St. Elisabeth w

De voorlaatste etappe van het Hertogenpad zou ons van Meijel naar het Leudal, vlakbij Haelen brengen. We hadden weer ontzettend geluk met het weer. Hoewel het ’s morgens nog wat mistig was, trok dat snel op en bleef er een blauwe lucht met een zonnetje over. Ook de temperatuur, zo’n 10 à 11 graden, was voor eind november meer dan prima. We hadden wel wat werk om onze auto’s op hun plek te zetten. De eerste auto moest namelijk bij het Leudal komen te staan en omdat Ron de route daar naartoe dacht te weten, wat niet zo was, reed hij verkeerd. Daardoor duurde de rit langer dan gehoopt. Maar toen de andere auto dan toch eindelijk in Meijel stond geparkeerd, kon de wandeling van ruim 23 kilometer beginnen. Het was ondertussen bijna tien uur. Meijel is geen mooi, noch interessant dorp. Daar waren we dan ook snel doorheen. Daar buiten werd het mooier, zeker toen we langs het Kanaal van Deurne kwamen te lopen. We liepen hier pal tegen de zon in, en dat leverde een erg mooi lichtspel op. W

Wat doe je als het op 10 november schitterend weer is? Tuurlijk, je gaat wandelen. We besloten weer een etappe van het Hertogenpad te lopen. We hadden er nog drie te gaan. Met twee auto’s vertrokken we van huis. De eerste auto werd in Meijel neer gezet, onze finishplaats van deze etappe. Met de andere reden we naar de Heitrak in Neerkant waar we aan de wandeling begonnen. De lucht was strak blauw en de zon deed haar best maar het had een paar graden gevroren en op de planten en het andere groen lag een dikke laag rijp. Dat maakte het koud maar wel erg mooi. Vooral op die plekken waar het water of een mesthoop warmer was dan de omgeving en er nevel op steeg. Landschappelijk was deze etappe niet zo interessant. We liepen de eerste kilometers voornamelijk  door akkers en langs her en der verspreid staande boerderijen. Bij één van die boeren stond een vrolijk varken in een afgezet stukje land. Het beest begon vrolijk te knorren toen hij ons zag. Ook een kudde koeien kwam op ons afgerend

Het was al weer meer dan twee maanden geleden dat we een etappe van het Hertogenpad hadden gelopen. Dat kwam natuurlijk door onze reis naar Sri Lanka en Dubai. Deze dag trokken we er echter weer op uit om etappe 8 te lopen. Inmiddels was het herfst geworden en de tijd van T-shirts was voorbij. Het zou slechts 12 graden worden, maar het wel droog. Dat was voor ons voldoende. Om een hoop tijd te besparen reden we weer met twee auto's. De eerste werd op het eindpunt aan de Heitrak in Neerkant neergezet en met de tweede reden we naar de Langstraat in het buitengebied van Deurne. Vandaar was het maar een klein stukje lopen voordat we Brabant uit liepen en Limburg in. We kwamen langs het defensiekanaal te lopen. Dit kanaal is in 1939 gegraven ter verdediging tegen de Duitsers. Er staan dan ook veel kazematten langs het kanaal. De kazematten worden tegenwoordig gebruikt als schuilplaats voor vleermuizen. Ook stikte het er van de paddestoelen. Nicky's camera maakte overuren omdat e

Over zo’n laatste dag van een reis valt, als alles goed gaat, niet zoveel te vertellen, anders dan dat het meestal een vervelende dag is. Zo ook de laatste dag van deze reis. We hadden ’s ochtends tijd genoeg, dus werd het een laat en lang ontbijt waarna we nog een tijdje zaten te internetten op onze kamer. Toen het tijd was om naar het vliegveld te gaan, checkten we uit en liepen naar het metrostation. Ook vandaag hadden we geen zitplaats in de metro. Volgens ons is die metro altijd druk. Erg was dat trouwens niet, de reis naar het vliegveld duurde maar iets meer dan een kwartier. Op het vliegveld lieten we het tegoed op onze Dubaise OV-kaart uitbetalen en liepen daarna de vertrekhal in. Daar was het niet druk en we waren onze tassen dan ook snel kwijt en na een stempel in onze paspoorten, konden we gaan winkelen. Daar hadden we drie uur de tijd voor. Nu zijn wij niet zo’n winkelaars, maar we keken nog wel even voor een Apple watch. Die kochten we toch maar niet omdat de keuze er b

Laatste hele dag van deze reis. Na het ontbijt gingen we voor de verandering nu eens niet met de metro op pad maar liepen we naar de waterkant van de Creek. We wilden deze dag de wijk Deira, waarin ons hotel ligt, eens gaan bekijken. Deira is het oudste deel van Dubai. Ook hier heb je veel hoogbouw, maar zeker ook oudere en lagere gebouwen. De Creek ligt op minder dan een kilometer van ons hotel dus daar waren we zo. We liepen eerst naar de dhowhaven. Hier lagen de traditionele houten vrachtschepen aangemeerd. Op de kades stonden de te verladen goederen. Ondanks dat Dubai een hele moderne stad is, gebeurde het laden van de goederen aan boord van een dhow nog gewoon door middel van mankracht. We vervolgden onze weg onder een bloedhete zon en we zweetten als otters toen we bij de boothalte aankwamen. Met onze Dubaise OV-kaart konden we voor 2 dirham de Creek oversteken naar Al Seef, een in 2017 gebouwd toeristencentrum vol met winkeltjes, restaurants en enkele hotels. Alles is gebou

Vandaag stonden er weer een aantal bezoeken aan winkelcentra op het programma. Na het ontbijt, dat deze dag gelukkig weer prima in orde was, namen we de metro en reden in een klein uurtje naar het opvallende winkelcentrum Ibn Battuta, helemaal aan de westkant van Dubai. Ibn Battuta was een Marokkaanse ontdekkingsreiziger uit de veertiende eeuw. Hij reisde van Tanger naar China. Het winkelcentrum heeft de door Battuta bezochte landen als thema. Er zijn zes verschillende gebieden in het winkelcentrum die ieder een land uitbeelden. Wij kwamen vanuit de metro in het Perzische deel binnen. Daar kwamen we o.a. uit bij veruit de mooiste Starbucksvestiging in de wereld. Onder een gigantische Perzische lamp en een schitterend plafond zit de Amerikaanse koffieboer met een vestiging. Andere delen waren Egypte, Tunesië, Andalusië, India en China. Alles was tot in de puntjes uitgewerkt en per land was er een bijzonder object. Zo had je een grote olifant in het Indiase deel en een heuse Chinese jon

Deze dag begon wat apart. Was gisteren het ontbijtbuffet prima. Vandaag was er veel op en er werd slecht aangevuld. De manager beloofde beterschap voor morgen toen we er wat van zeiden. Voor vandaag wilden we naar de uitkijkplatforms op de 124e en 125e verdieping van de Burj Khalifa, met 828 meter, ’s werelds hoogste gebouw. Om daar naartoe te kunnen, moest je van tevoren gereserveerd hebben. Dat deden we in het hotel bij de meneer van de excursiedesk. Toen we dachten dat we het daar geregeld hadden, moesten we later nog 60 dirham boven op de al betaalde 300 dirham extra betalen omdat de overheid accuut de prijzen had verhoogd. Ook duurde het een half uur voordat de tickets uitgeprint waren. Daardoor liepen we pas om half elf het hotel uit. Wat wel voorspoedig ging was de metrorit. Binnen een half uur stapten we bij de Burj Khalifa en de nabijgelegen Dubai Mall uit. De Dubai Mall is ’s werelds op één na grootste winkelcentrum met een oppervlakte van een half miljoen vierkante meter

Na een lange en prima nacht in het kingsizebed, begonnen we de dag rustig. We zaten geruime tijd in één van de restaurants in het hotel voor het uitgebreide ontbijtbuffet. Het hotel richt z’n pijlen voornamelijk op Aziatische klanten en daarom was er ook veel Aziatisch eten. Toch was er voor de verwende Europeaan voldoende “gewoon" eten om de dag goed mee te beginnen. En eindelijk zitten we in een hotel waar ze wel goeie koffie hebben. Met goed gevulde magen stapten we tegen half tien op de metro en lieten ons naar de Dubai Marina vervoeren. Voor 7,5 dirham (nog geen 2 euro) mochten we drie kwartier in de metro staan. Staan, want het was druk in de metro. Toen we uit de metro kwamen en de hitte inliepen, moesten  we even onze weg zoeken naar de marina. Die vonden we uiteindelijk en het stelde ons niet teleur. Hier hadden we graag een hotel geboekt, maar de prijzen voor een hotelovernachting hier zijn een stuk hoger dan in Deira, waar wij zitten. In de marina lagen tal van dikke

Hamit pikte ons om half zeven op bij het hotel en bracht ons naar het vliegveld. Daar namen we afscheid van onze trouwe chauffeur en gids. Onze koffers waren we zo kwijt omdat we al online waren ingecheckt en nadat we van de immigratiedienst een laatste Sri Lankaanse stempel in ons paspoort hadden gekregen, konden we gaan shoppen in de taxfree winkeltjes op het vliegveld. Nou, van shoppen kwam niet veel. Alles was er in Amerikaanse dollars geprijsd en zo duur dat het niet normaal meer was. Een Snicker kostte er bijvoorbeeld $3!. Ook ons ontbijt was het duurste in al die tijd dat we in Sri Lanka waren. Een cappuccino? $6,-. Een bagel? $6,-. We waren in ieder geval zo al onze rupees kwijt. Over de vlucht naar Dubai valt niet zo heel veel spannends te vertellen. Wel dat we op tijd landden na vier uur vliegen. Het vliegveld in Dubai is zo groot dat we met een trein naar de aankomsthal moesten rijden. Daar stonden we even in een Eftelingrij voor de immigratiedienst. Die bestond louter ui

Vandaag was de rit terug naar Negombo. Teken dat ons verblijf in dit prachtige land er al weer bijna op zit. Het was prachtig weer en al vroeg warm. In dit deel van Sri Lanka zijn geen snelwegen wat betekende dat we bijna 200 kilometer over een soort van provinciale weg en dwars door dorpjes en steden moesten rijden. Onderweg was niet zo heel veel bijzonders te zien dus we hielden ons bezig met commentaar leveren op de Sri Lankaanse weggebruikers. Hun rijgedrag gaf aanleiding tot heel wat commentaar van onze kant. Ook Hamit deed er aan mee hoewel hij zelf reed als een echte Sri Lankaan (lees; schijt aan alle verkeersregels). In de stad Chilaw stopten we een paar keer bij wat tempels. Dat gaf Hamit ook de gelegenheid om wat te rusten. Wij bekeken er een grote hindoetempel waar het deze dag druk was vanwege een ceremonie waarvan wij de betekenis niet begrepen. Hindoetempels vinden we leuk vanwege de kleurrijke en protserige beelden. Het stuk weg tussen Chilaw en Negombo was ongelo

Deze dag begon wel heel erg langzaam. Nadat we wakker waren geworden en hadden ontbeten, moesten we tot twaalf uur wachten voordat we naar het Wilpattu NP konden gaan voor de safari van vandaag. De wachttijd besteedden we aan het regelen van de was, wat spelletjes op de iPhone en wat internetten.  Toen het dan eindelijk twaalf uur was, reed Hamit ons in een uurtje tijd naar het grootste nationale park van Sri Lanka. We zouden hier een vier uur durende safari gaan doen. Onze grootste hoop was dat we één of meerdere van de luipaarden zouden zien. Deze beesten komen hier namelijk veel voor. We hadden weer een jeep voor ons tweeën en Hamit was weer de spotter. Dat hij deze keer meer zou spotten dan in het Udawalewe NP was onze hoop maar niet onze verwachting. In het begin was het nog heerlijk weer en we zagen vooral vogels, een enkele buffel, veel hertjes en de veelvoorkomende watermonitor. Van luipaarden nog geen spoor. Het park is gigantisch groot en we reden een heel eind het par