Ron & Nicky op reis

Vandaag veel kilometers voor de boeg. Voordat onze boot naar Hoek van Holland ’s avonds om elf uur vanuit Harwich zou vertrekken, moesten we heel Engeland door. Toch hadden we daar tijd genoeg voor. We stonden om half acht op en maakten daarmee de complete verdieping in het hotel wakker. De douche in onze kamer maakte namelijk zoveel herrie dat iedereen wakker schoot.  De waterleidingen floten namelijk gruwelijk. Na het ontbijt vertrokken we uit Llandudno. Het was bewolkt maar droog. We zouden niet in één keer naar Harwich rijden maar onderweg stoppen in Cambridge. Vanuit Llandudno waren dat 375 kilometers. Om daar te komen moesten we via de M6 om Birmingham heen. Op de heenweg hadden we hier al lang in de file gestaan en ook nu was het gruwelijk druk. We reden wel maar slechts met een gangetje van zo’n 70 à 80 kilometer per uur op z’n hoogst. De schrik sloeg ons om de oren toen al zo’n 150 kilometer voor Birmingham vertraging werd aangekondigd. 150 kilometer van tevoren! Het was al

Erg vroeg op deze dag om op tijd bij de ferry naar Wales te kunnen zijn. Al om half zes ging de wekker. Het ontbijt was simpel want op dit vroege tijdstip was er nog geen kok in de keuken die eieren kon gaan staan bakken. Een paar stukken toast met kaas en jam was alles wat we konden eten. Onze auto stond al netjes voor de deur klaar toen we bij de receptie uitcheckten. Om bij Dublin Port te komen moesten we zo’n vijf kilometer door de stad rijden. Vanwege onze eerdere ervaringen met het verkeer in het centrum van Dublin waren we maar op tijd vertrokken, maar het viel deze morgen allemaal reuze mee. In minder dan een kwartiertje waren we bij de haven. Daarmee waren we mooi op tijd voor onze ferry. Al wachtend op het moment dat we de boot op konden rijden kwam Ron er achter dat hij zijn jas bij de receptie in het hotel had laten liggen. In die jas zat ook zijn cameraatje. Er was echter geen tijd meer om terug te rijden om die jas op te halen. Toen we aan boord waren belden we meteen

Vandaag nog een hele dag in Dublin. Omdat we gisteren al het nodige hadden gezien, besloten we er deze dag een luie dag van te maken. Uitslapen lukte echter niet. Het was nogal gehorig in het guesthouse. Je kon bijna letterlijk verstaan wat de buren zeiden. Wij hadden de pech om naast twee Duitse dames te slapen die, vanaf het moment dat ze wakker waren om 07.00 uur, vol continue tegen elkaar aan het praten waren. We doezelden daarom nog maar wat totdat we het tijd vonden om uit bed te komen. Na het ontbijt gingen we op pad met een kaart waarop Nicky haar huiswerk had gedaan zodat we wisten wat allemaal te gaan bekijken deze dag. Buiten was het bewolkt maar de temperatuur was goed. Via het mooie park dat voor het guesthouse ligt liepen we de stad in. Via Grafton Street liepen we eerst naar het Trinity College om te kijken of we vandaag wel de kapel konden bezoeken. Het was stil op Grafton Street op deze zondagmorgen. De winkels waren nog dicht. Die zouden pas om elf uur open gaa

Het slaapt ontegenzeggelijk beter in een suite dan in een kaal appartementje. Lekker uitgerust werden we deze morgen wakker in onze mooie kamer. Na het ontbijt vertrokken we meteen met ons Peugeotje richting Dublin. We hadden zo’n 165 kilometers voor de boeg en we waren niet van plan om onderweg te stoppen zodat we vroeg in de Ierse hoofdstad zou kunnen zijn. Gelukkig was Belfast uit komen niet zo lastig als er in komen. In een paar minuten zaten we op de M1 richting Dublin. Daar was het allesbehalve druk zodat we flink opschoten. Het mooie was ook dat de zon weer eens een keer scheen. Dat mocht wel weer een keer. De afgelopen weken hebben we genoeg Iers weer gehad. De reis verliep lekker soepel tot we Dublin in reden. Net als veertien dagen eerder was het een puinhoop qua verkeer. Veel te veel stoplichten en te weinig brede doorgaande wegen maakten dat we ruim een half uur nodig hadden om de auto in het centrum in een parkeergarage te kunnen parkeren. Omdat de auto vlakbij he

Al vroeg waren we weg uit ons appartement, hopend op een betere kamer voor de komende nacht. ’s Nachts hadden we nogal wat last gehad van herrie door de buren en het bedje was maar hard en smal. We brachten onze tassen naar de auto en gingen ontbijten in het hotel. We hadden de hele dag om Belfast te gaan bekijken. Het was bewolkt weer maar droog en niet koud. Met bijna 300.000 inwoners is Belfast een grote stad te noemen. Zeker voor Ierse begrippen. Dat hadden we gisteren al gemerkt aan het verkeer in de stad. Nu merkten we dat aan de lokatie van het hotel. Om in het centrum van de stad te komen waren we toch al snel zo’n 20 minuten aan het wandelen. Op die route liepen we voorbij aan de botanische tuin en de Queens University en tal van kerkgebouwen. Het viel ons op dat veel gebouwen in de stad werden opgeknapt of er al opgeknapt uitzagen. De stad is duidelijk bezig om er beter uit te zien. Het centrale punt in Belfast is de City Hall, een erg groot bouwwerk in een neobarokk

Voor vandaag stond de rit van Londonderry naar Belfast op het programma. Via de kortste weg is dat 160 kilometer en dan ben je daar in twee uurtjes. Wij reden via de Causeway Coastal Route, één van de mooiste kustroutes in de wereld volgens National Geographic, en zouden er de hele dag over doen. De Noord Ieren zijn kennelijk ook trots op deze route want hij stond al vlug buiten Londonderry aangegeven en bij elke kruising kwamen we het bruine bordje tegen zodat we hem moeiteloos konden vinden en vervolgens volgen. We hadden voor onszelf een aantal dingen genoteerd die we wilden gaan zien, maar stopten bij elk ding wat we de moeite waard vonden. Zo stonden we al snel stil bij een groot veld met knalgele bloemen. Kleurrijk dus leuk voor een fotootje. Onze eerste echte stop was bij de Mussenden Temple en het Downhill House. Hoog op een klip boven de oceaan staan vlakbij Castlerock de ruïnes van de woning van een 18e eeuwse bisschop. Die had het kennelijk goed geregeld voor zichze

Voor vandaag stond Londonderry op het programma. Geen kilometers maken met de auto maar alles te voet. Dat kan in Londonderry goed want het centrum is compact. We hadden er aanvankelijk een beetje een hard hoofd in omdat de stad gisterenavond geen beste indruk op ons had gegeven met al die gebouwen met rolluiken en de verlaten straten. Echter, toen we na het ontbijt de stad inliepen, had die een totaal ander aanzicht. Nu waren alle winkels open en was het druk in de straten in het centrum. In de door ons geboekte reis zat een voucher voor een stadswandeling met een gids. We hadden besloten eerst die tour te doen zodat we meteen wisten waar we de rest van de dag ons mee konden vermaken. De tour is een door het Iers verkeersbureau bekroonde wandeling en dat was te merken. We waren met ongeveer 30 mensen. Onze gids bleek een echte Ier, zo eentje zoals je je een Ier ook voorstelt; grove gelaatstrekken, rooie neus van alle Guinness, ruige baard en grappig accent. De beste man kon prach

Onze tijd in Ballina zat er al weer op. Tijd om verder te trekken. Omdat we deze dag nogal wat kilometers moesten maken, stonden we vroeg op. We wilden op tijd bij het hotel weg zijn. Dat lukte goed dankzij het abominabel slecht ontbijt in het Ballina Manor hotel. Dit keer werd ons niet eens gevraagd of we koffie wilden of een ei en moesten we het doen met wat er op het kale buffet lag. Daar zagen we het schaaltje met het plakje kaas nog liggen dat Ron de dag ervoor had gekregen toen hij om wat kaas had gevraagd. Het plakje was nu compleet uitgedroogd en zag een oneetbaar uit. Wij deden het met een paar schaaltjes yoghurt met vruchtjes uit blik. We waren dan ook snel uitgegeten en konden richting county Donegal vertrekken. Het weer was weer eens echt Iers. Af en toe een zonnetje maar vaker nog een bewolkte hemel waaruit af en toe regen viel. We hadden de avond ervoor ons huiswerk weer gemaakt en als eerste stop hadden we het stadje Donegal uitgezocht. Dat was toch nog zo’n 120 kil

Na aandachtige bestudering van de boeken en verkregen foldermateriaal hadden we besloten om deze dag naar het noorden van county Mayo te rijden. Daar zouden we mooie uitzichten te zien krijgen en konden we een bezoek brengen aan een aantal neolithische opgravingen. We hadden echter niet zo’n haast deze morgen, zeker toen we zagen dat het af en toe stevig regende. Eerst maar eens ontbijten in het hotel. Dat viel erg tegen. Het ontbijtbuffet stelde hoegenaamd niks voor. Er lagen zelfs geen kaas of vleeswaren. Zo goed en zo kwaad als het ging aten we wat voorhanden was en gingen daarna rijden. We reden via het plaatsje Killala waar we stopten voor een zogenaamde Round Tower. Deze in Killala zag er goed uit. De toren is in de 12e eeuw gebouwd en werd door monniken gebruikt om er te mediteren. De ingang tot de toren was op een hoogte van een metertje of vijf, zes. Omdat een ladder ontbrak konden we er niet in. Jammer. Het weer deze dag was een mengelmoes van zon en regen. Soms zage

Vanaf Ennistymon vertrokken we deze dag naar het noorden naar een toeristisch gezien minder interessante streek. Toch moeten we dit deel door om overmorgen in Noord Ierland uit te kunnen komen. Voor vandaag stonden er zo’n 180 kilometers op het programma. Tenminste; als we de rechtstreekse route zouden hebben gepakt. Dat deden we dus niet.  Onderweg wilden we nog wel wat zien en daarom hadden we ons enigszins voorbereid. Wat later dan normaal reden we weg bij het Falls hotel en reden via de N67, die hier gewoon een smal tweebaans weggetje is, naar de Burren. De Burren is het gebied in het noorden van county Clare en is een kaal en woest gebied waar vooral de plantenliefhebbers iets te zoeken hebben. Toch vermaakten wij ons hier ook. De uitzichten over het groene landschap met akkers, afgezet door stenen muurtjes, was prachtig. Dat vonden de Ieren zelf kennelijk ook want af en toe was er een heus uitkijkplatform gebouwd. Ook reden we weer voorbij aan een aantal kastelen of wat

Het feit dat we de avond ervoor op ons knietjes voor het bed lagen en baden om beter weer bleek te zijn verhoord toen we ’s morgens wakker werden. Hoewel er wel wat wolken in de lucht hingen, was de zon toch ook flink van de partij. Voordat we op pad gingen moest er nog ontbeten worden. De keuze bij het ontbijt bleef wel wat achter van wat we gewend zijn van een viersterren hotel. Qua Iers ontbijt was er vanalles maar dat is voor ons toch echt te zwaar zo op de vroege morgen. We hielden het daarom bij een kommetje yoghurt met fruit en een boterham. Daarna reden we 13 kilometer naar een groot bezoekerscentrum dat bij de Kliffen van Moher lag. De kliffen van Moher behoren tot de grootste attracties van heel Ierland. Over een lengte van 8 kilometer heffen de rotsen aan de kust zich tot 214 meter boven de woeste golven uit. Wij gingen een dagje uitwaaien want we waren van plan om van het bezoekerscentrum naar het plaatsje Doolin te lopen en ook weer terug wat een wandeling van zo’