Ron & Nicky op reis

Ons verblijf op Terschelling zit er al weer bijna op. Het laatste ontbijt in het hotel was een lange. Onze boot naar Harlingen zou pas om half één vertrekken, dus we hadden alle tijd. Bovendien zaten we prima aan het grote raam met een prachtig uitzicht. Gevolg was wel dat we veel te veel aten dan goed voor ons was. Nadat we uit het hotel waren uitgecheckt, liepen we naar de haven waar we onze rugzakken achterlieten in een kluisje in het gebouwtje van de rederij. Bevrijd van al die kilo’s bekeken we een laatste keer het dorpje en wandelden we over de golfbrekers. We hadden eigenlijk alles al gezien hier en het was puur wachten op de boot. Wel deden we nog wat boodschappen in de plaatselijke supermarkt zodat we wat te eten hadden op de veerboot. Voor de tocht naar Harlingen zaten we deze keer op de langzame boot. Die deed er twee uur over maar had wel als groot voordeel dat je buiten aan dek kon verblijven. Dat was met het fraaie weer een aangename verblijfplaats. Vanaf de boot had

Terschelling is niet alleen maar natuur. Her en der over het eiland liggen kneuterige dorpjes verspreid. Die wilden we vandaag gaan bekijken. Na een zeer uitgebreid ontbijt liepen we naar de bushalte die, lekker makkelijk, pal voor het hotel lag. Daar stapten we op de bus die ons naar het meest oostelijk gelegen dorpje, toepasselijk Oosterend geheten, bracht. We hadden het plan opgevat om van daaruit naar West Terschelling terug te lopen. Oosterend is beslist geen metropool, maar er stonden wel een aantal mooie pandjes die het bekijken waard waren. Via een fietspad nabij de duinen begonnen we aan onze tocht westwaarts. Op het fietspad was echter niet zoveel te zien en we kozen ervoor om langs de doorgaande weg te gaan lopen. Hier viel meer te beleven maar wat tegenviel was de hoeveelheid verkeer op de weg. Wat een drukte voor zo’n klein eiland! In het plaatsje Hoorn bezochten we de oudste kerk op het eiland. De kerk was dicht maar we liepen wel geruime tijd tussen de graven die ro

Ondanks dat we op vakantie waren, stonden we toch vroeg op. We hadden namelijk heel wat plannen voor deze maandag. Eerst even ontbijten om een goede bodem te leggen voor alle activiteiten. Dat lukte prima met het uitgebreide ontbijtbuffet. De eetzaal gaf een mooi uitzicht over de haven en de zee en we deden dan ook lang over het ontbijt. Om half tien gingen we op pad. Het weer werkte prima mee. Er hingen wel wolken in de lucht maar het was droog en zeer regelmatig kwam de zon achter de wolken vandaan. Dan hadden we echt geen jas nodig. We begonnen ons tocht deze dag met weer een bezoek aan het dorpje. Nu de zon scheen, dachten we toch mooiere foto’s te kunnen maken. Daarna liepen we naar het zeeliedenmonument op de dijk. Het monument stelt een vrouw voor die wacht op haar man die op zee is. Het monument is opgericht voor alle op zee omgekomen eilanders. Het wad nabij het standbeeld was droog gevallen en een grote kolonie meeuwen was aan het foerageren. Dat leverde mooie plaatjes op. 

Dit jaar staat onze langere vakantie pas eind oktober op het programma. Tot het zover is, moet er nog gewoon elke dag gewerkt worden. Om de aanloop tot die reis een beetje te onderbreken, besloten we om in september er een paar daagjes tussenuit te gaan. Oorspronkelijk zouden we met de ouders van Nicky naar Berlijn gaan, maar dat tripje ging niet door. Het alternatief werd vier dagen Terschelling. Op het internet boekten we een fijn hotel in West Terschelling voor drie nachtjes. Zondag 17 september reden we om kwart voor negen met de auto naar het noorden. Onze bestemming was Harlingen maar daar reden we niet naar toe. De auto moest namelijk geparkeerd worden omdat we die niet mee naar het eiland wilden nemen. Echter, in heel Harlingen is het betaald parkeren. We hadden uitgezocht dat dat parkeren behoorlijk in de papieren ging lopen. We reden daarom naar het treinstation in Franeker waar je je auto gratis kunt parkeren en namen de trein naar Harlingen Haven. Keurig op tijd meldden