Ron & Nicky op reis

Na een redelijk frisse nacht werden we om half zeven wakker van de wekker. Snel ontbijten waarna wij en een paar anderen in een kwartiertje door Moses naar de Kyambura gorge werden gereden. In deze kloof huizen behalve colobusapen ook chimpansees. Nu hadden we in het Kibale forest al chimpansees gezien, maar dat smaakte alleen maar naar mee. Onze hoop was echter niet al te hoog. We kenden immers de ervaringen van andere mensen uit onze reisgroep. Die hadden twee dagen geleden geen enkele chimp gezien. Ook hadden we van deze mensen gehoord dat het er erg modderig was. Daarom leenden we van de parkwacht een paar rubberen laarzen. We hadden allebei maar één paar dichte schoenen bij ons en we hadden geen zin om die supersmerig en nat te laten worden. De rubberen laarzen hadden dan wel niet zoveel profiel als onze schoenen, maar we hoefden niks meer te geven om wat plassen of modderpoelen. Met gids Godfrey gingen we de kloof in. De afdaling was erg steil en, doordat het gisteren veel h

Om half acht zaten we aan een ontbijtje van vers fruit met een bananenpannenkoek. Vandaag zouden we naar het zuidelijke deel van het QENP gaan. In dit deel hebben de leeuwen de unieke gewoonte om in een boom te klimmen om te ontsnappen aan de hitte en insecten. Natuurlijk waren we benieuwd of we dat allemaal konden spotten deze dag. Eerst moesten we in dat zuidelijke deel nabij Ishasha komen en dat was geen onverdeeld genoegen. De afstand naar Ishasha bedraagt slechts 70 kilometer maar door de vreselijke hobbelweg waar geen eind aan leek te komen, deden we daar twee en een half uur over. Onderweg zagen we niet veel wild. Alleen wat bavianen, maar daar keken we niet meer van op. Wat verder weg zagen we nog olifanten, maar dat was het dan wel. Reden we werkelijk in een nationaal park? Toen we dan eindelijk in het zuidelijke deel reden zagen we gelukkig wel wat meer wild. Behalve reeds bekende dieren als de obligate Uganda kobs, olifanten, buffels, nijlpaarden en bavian

Vandaag weer een reisdag. Van het Kibale Forest reizen we naar het Queen Elizabeth National Park, kortweg QENP. Dat is niet zo heel ver en dus konden we uitslapen. Pas na zevenen werden we wakker na een nacht onder het dekentje. Na het ontbijt van weer eieren of weer pannenkoek, stapten we om acht uur in de jeeps voor de rit van 3,5 uur. Al vrij snel toen we aan het rijden waren, stonden we weer stil. Langs de kant van de weg zat een grote groep bavianen en die moesten natuurlijk op de foto. Was dit een vrijwillige stop, even verderop stonden we noodgedwongen stil. De gare jeep van James had een onduidelijk mankement en kon niet meer verder rijden. Gelukkig reden we deze dag met drie jeeps en konden we zo overstappen in een jeep waarin slechts één koppel zat. James bleef achter wachtend op een monteur. We reden vervolgens met mooi weer door een nog mooier landschap. Het landschap was erg groen en her en der zagen we kratermeren liggen. Daaromheen voornamelijk grote t

Afgelopen nacht sliepen we meer dan 9 uur. Wel onder een deken vanwege de lagere temperatuur, maar dat maakte het alleen maar lekkerder om in bed te liggen. We hoefden we vandaag pas om half zeven uit en dat voelde na vijf korte nachten echt als uitslapen. Eenmaal wakker ontbeten we met pannenkoeken en vers fruit. Elke dag krijgen we een schaaltje fruit voorgeschoteld. Vooral veel meloen, ananas en natuurlijk bananen. Voor deze morgen stond er een excursie naar de chimpansees op het programma. Na het ontbijt stapten we in de jeeps om met een kort ritje op het hoofdkantoor van het Kibale Forest te geraken. Nadat we voor onze eigen verantwoordelijkheid hadden getekend kregen we een briefing van Jasper, een medewerker van de Uganda Wildlife Authority. Daarin hoorde we de do's & don'ts van deze excursie. We moesten vooral heel stil zijn, een zekere afstand tot de chimps aanhouden en geen flits op onze camera's gebruiken. Toen we onze broeken in onze sokken ha

Kan je al niet al te lang slapen, word je nog voor de wekker wakker! Buiten regende het pijpenstelen. Het donderde en door de gordijnen zagen we het ook aanhoudend bliksemen. Dat hadden we niet besteld! Toch hadden we het kunnen weten. Binnenkort zou de regentijd immers beginnen. Tot nu toe hadden we sowieso geluk met het weer. Door dat noodweer was iedereen op tijd uit bed en stapten we om 06.00 uur, na een ontbijtje, weer in de jeeps. Vandaag hadden we een reisdag voor de boeg dus het slechte weer was niet eens zo heel erg. Wel besloegen de ramen steeds zodat het lastig naar buiten kijken was, maar op dit vroege uur was daar toch niet veel behoefte aan en bovendien was het nog donker toen we vertrokken. In een klein uur reden we door het park naar de pont over de Nijl. Daar waren we op tijd maar niet zonder veel wegglijden door de modder. Met droog weer zijn de onverharde wegen al niet altijd een plezier, met regen zijn ze ronduit gevaarlijk. Gelukkig hadden we aan James een prima

Het was nog donker toen de wekker om 05.30 uur weer afging. Slaapdronken sleepten we ons naar de jeeps toe. Deze dag hadden we zelfs geen ontbijt in de lodge, maar ging er een voorverpakt ontbijtje mee. In een uur reden we door het park naar de Paraa lodge aan de oever van de Nijl om daar in een bootje te stappen voor een excursie naar de Nijldelta. De komende vijf uur zouden we in dat schuitje zitten. De reden waarom we zo vroeg op pad gingen waren de vogels die 's morgens veel actiever zijn dan later op de dag. We zagen dan ook veel vogels. De gids probeerde steeds aan te geven wat voor soort beest er te zien was. Dat viel niet altijd mee want de meeste vogels zaten ergens hoog in een boom. Met enige regelmaat voeren we ook aan een groepje hippo's voorbij. Toen we de delta bereikte waar de Nijl uitmondt in Lake Albert meerden we aan en liepen een tijdje op een oever. Daar zagen we al snel een koppel kraanvogels, de nationale vogel van Uganda. Verder weg zagen

Afgelopen nacht was het behoorlijk warm geweest in bed. Omgeven door een klamboe lagen we allebei flink te zweten op het harde bed. Het ontbijt bestond deze dag uit een ananas-pannenkoek en toast met jam dat allemaal erg slaperig werd weggewerkt. Om half zeven was het nog donker toen het hele spul in de twee jeeps stapte en we naar het Murchison Falls NP reden voor de eerste gamedrive. In elke jeep zaten we met z'n vijven en dat was mooi want zo hadden we veel ruimte en zicht rondom de auto. Bij de ingang van het park ging het dak omhoog en konden we vervolgens wild gaan spotten bij een prachtig opkomende zon. Wild spotten is een serieuze aangelegenheid. Doodstil tuurden we over de savanne en als er een beest gespot werd, stopte James de auto en kwamen de gigantische camera's weer tevoorschijn om vervolgens tientallen foto's te schieten. Het eerste wild dat we zagen waren de statige Rothschild giraffes. Niet zo gek natuurlijk want deze beesten kunnen zich met

Wel een heel kort nachtje na een dag waarop we een lange vlucht hebben gemaakt, maar vakantie is niet om uit te rusten, dus stond de wekker om 05.35 uur. Dachten we. We waren vergeten het ding een uur vooruit te zetten op Ugandese tijd. Gelukkig hoorde Ron buiten geluiden waardoor we toch nog op tijd om 06.00 uur aan het ontbijt konden aanschuiven. De avond ervoor hadden we onze keus voor het ontbijt op moeten geven en daarom kregen we al vrij snel ons eten opgediend. De kaaspannenkoek smaakte echter nergens naar. Het verse fruit gelukkig wel. Na het ontbijt maakten we kennis met de overige leden van het 10-koppige reisgezelschap waarmee we de komende 18 dagen door Uganda zouden gaan reizen. Zij waren een dag eerder al in Entebbe aangekomen en waren dus waarschijnlijk beter uitgerust dan wij. Op het terrein van het guesthouse stonden twee verlengde Toyota Landcruisers. De auto's zagen er wat gaar uit. Van binnen waren ze echter ruim en we konden er goed in zitten

Je kunt van de Hilton hotels zeggen wat je wilt; dat ze (te) duur zijn en dat ze anno 2012 nog steeds geen gratis Wi-Fi aanbieden, maar je kunt er altijd wel lekker ontbijten. Ook hier op Schiphol was het ontbijt prima geregeld. Met meer eten in onze magen dan nodig, checkten we uit en liepen met onze bagage naar het luchthavengebouw. Thuis hadden we ons al ingecheckt en we hoefden dus alleen onze koffers af te geven. Vroeger ging dat bij een dame aan een desk die alles voor je deed. Op Schiphol moet je tegenwoordig in gevecht met een machine. De rijen zijn er niet korter door geworden en dat komt waarschijnlijk doordat meerdere mensen wat problemen hebben met de machine die kijkt of je koffer wel goed staat waarna je een label moet uitprinten en juist bevestigen etc. Afijn na zo’n 10 minuten waren we tijdelijk van onze koffers verlost en konden we door de douane. Ondanks dat er op Schiphol gruwelijk veel winkeltjes zijn en allerlei andere zaken waarmee je je tijd kunt verdoen,

Mensen die ons blog regelmatig lezen, of ons anderszins kennen, weten dat we een voorkeur hebben voor reizen door Azië. We hebben dan ook al een flink stuk van dat continent bezocht. Dit jaar kozen we echter weer eens voor een bestemming in Afrika, een continent dat we nog relatief weinig hebben bereist. De laatste keer was in 2002 toen we door Zuid Afrika, Namibië, Botswana en Zimbabwe reisden. Zoals al in een eerder blogstukje beschreven, kwamen we op het idee voor deze reis op de vakantiebeurs in Utrecht waar we bij de stand van Habari Travel een man troffen die bevlogen vertelde over Uganda. We hadden nog niet eerder over deze bestemming gedacht, maar het prachtige landschap, de vele dieren en speciaal de berggorilla’s en het feit dat het een onbekende reisbestemming betreft wekte onze interesse. Omdat boeken voor een bepaalde datum ons $500 bespaarde, hadden we al snel geboekt en vandaag was het dan zo ver; we reisden af naar Schiphol. Daar hadden we in het Hilton een kamer gebo