Ron & Nicky op reis

Alweer de laatste dag van onze sabbatical in het buitenland. Gôh, wat is het snel gegaan, maar vanavond, even voor twaalven, vliegen we weer naar Nederland en zit onze reis er op. Omdat we zo laat vliegen, hebben we geregeld dat we onze kamer tot 18.00 uur kunnen aanhouden. Dat gaf ons de gelegenheid om nog wat te gaan doen en om ff te kunnen douchen. Nadat we onze dikste kleren uit de tassen hadden gehaald, was daar ineens weer een heleboel plaats. Hadden we toch meer souveniertjes moeten kopen. Na het ontbijt liepen we nog een eindje door ons wijkje maar het was met 34 graden Celsius gewoon te warm om nog veel te doen. We waren daarom tegen lunchtijd al weer terug en aten in het hotel waarna we onze kamer opzochten voor een dutje, wat internet en een welkome douche. Tijd ook om de laatste maand in zuidoost Azië te reflecteren. Het was zonder twijfel het vermoeiendste deel van onze reis. Met zoveel reisbewegingen moesten we vaak vroeg uit ons bed. De hitte ging ons ook niet in de k

Omdat we de afgelopen vier weken talloze tempels en oude dingen hebben bezocht en gezien, besloten we deze dag om eens een kijkje te gaan nemen in het moderne Bangkok. Nadat we hadden uitgeslapen en na een heerlijk ontbijtje op het terras aan de rivier, namen we voor een schamele 14 Baht (€0,20) de riviertaxi naar een punt waar we zo konden overstappen op de skytrain. Da's een metrotrein hoog boven de grond. Bij Siam Square stapten we uit en werden overvallen door de gigantische drukte hier. Eerst maar eens een cappuccino drinken bij onze favoriete koffieketen. Rondom Siam Square liggen diverse grote warenhuizen, maar de mooiste van allemaal is Siam Paragon. We kwamen het warenhuis binnen via de voedselafdeling. Nog nooit zagen we zoveel restaurants in een warenhuis en een zo grote en mooie supermarkt als hier. In de kelder bevindt zich het grootste aquarium van zuidoost Azië. Het werd echter nog mooier. Op de eerste verdieping aangekomen, zagen we ineens een aantal Audi's sta

We zijn weer terug in Bangkok. Dat ging niet op de meest effeciënte of comfortabele manier. Het begin was wel prima. Vanuit ons hotel in Siem Reap werden we door een chauffeur opgepikt en in een comfortabele auto in de richting van de Cambodjaanse/Thaise grens gereden. Tot voor maart 2009 was dat over een zeer slechte weg die er voor zorgde dat de rit van 140 kilometer zo'n 5 tot 6 uur duurde. Sinds die tijd ligt er een gloedje nieuwe, prima weg en duurt de trip nog maar zo'n twee uur. Onze chauffeur was een vriendelijke man die graag een praatje maakte. Hij vertelde uitgebreid over z'n vijf zoons en hoe die hem erg veel geld kosten. Wil een jongen in Cambodja met een meisje trouwen, dan moeten de ouders van de jongen het feest betalen en dat kan, met 400 à 500 gasten, aardig in de papieren lopen. Z'n oudste zoon wilde graag trouwen, maar moet een paar jaar wachten omdat pa het geld voor het feest nog niet heeft. Je zou denken dat ze in zo'n arm land hun geld wel an

Nog een dag in Siem Reap en nog een mogelijkheid om weer meer tempels in Angkor te bezoeken. Echter we wilden het rustig aan doen en er moesten nog een aantal dingetjes geregeld worden. Vandaar dat we voor de middag een tuktuk hadden geregeld om ons naar de diverse tempels te rijden. Na het ontbijt wilden we gaan internetten in de lobby, maar het netwerk lag plat zodat dat niks werd. Nicky maakte gebruik van het aanbod voor een gratis voetenmassage. Springend als een hinde kwam ze er van terug. In het stadje liepen we een internetcafeetje binnen om op de hoogte te blijven van het nieuws, onze e-mail te lezen en natuurlijk om dit blog bij te werken. Op de oude markt kochten we nog een T-shirtje en in een bakkerij wat broodjes voor de lunch. Daarmee was de morgen al weer snel voorbij. Om één uur werden we opgepikt door een tuktukchauffeur en met hem spraken we de te bezoeken tempels en daarmee de route door. We hadden er nog een aantal op ons lijstje staan die, gelukkig voor de chauffe

Vandaag weer een dag om de geweldige tempels van Angkor te bekijken. Nu niet met een gids maar lekker op ons eigen. We hechten sowieso niet zo veel waarde aan een gids. Veel liever bekijken we al het moois in eigen tempo. Uit boeken halen we de noodzakelijke en interessante info. Over de tempels van Angkor hadden we gisteren voor $5 een prachtig boek vol met kleurenfoto's en veel achtergrondinfo gekocht. Gewapend met die kennis en voorzien van een gehuurd fietsje, togen we naar een aantal tempels die we nog niet gezien hadden. Rijden op de fietsjes viel nog niet zo mee. Ze waren eenvoudigweg te klein voor ons. Daarom ging het maar langzaam vooruit, ook omdat het al vroeg in de morgen snikheet was. Onze meegenomen watervoorraad was al zowat op voordat we de eerste tempel bereikten. Als eerste gingen we terug naar de terrassen in Angkor Thom. Daar waren we gisteren te kort geweest naar onze zin. Nu slenterden we op ons gemak langs alle reliëfs. Onze eerste nieuwe tempel was Preah

Weer vroeg op voor onze eerste dag naar de tempels van Angkor. Deze dag hadden we weer de beschikking over een gids en chauffeur. Die stonden al om acht uur op de stoep van ons hotel. Om de tempels te kunnen bezoeken dienden we een pas te kopen. Halverwege Siem Reap en de tempels was een groot entreegebouw waar we op de digitale foto moesten. Een minuutje later kregen we tegen betaling van $40,- een pas die ons drie dagen toegang geeft tot de tientallen tempels. Tussen de 9e en de 12e eeuw bouwden de Khmer een groot keizerrijk op die grote delen van zuidoost Azië omvatte. Het hart van dat keizerrijk lag bij het huidige Siem Reap en de opeenvolgende godkoningen bouwden driftig aan hun steden en tempels. Na de val van het Khmerrijk vielen de tempels ten prooi aan de natuur en pas rond 1850 was er een Fransoos die de tempels herontdekte. Sindsdien is er het nodige opgeknapt en komen er giga veel toeristen naar Angkor, zeker nu de politieke situatie in Cambodja in een rustig vaarwater is

Vandaag een treurig record; al om kwart over vijf ging de wekker. We moesten er zo vroeg uit omdat we de boot naar Siem Reap moesten halen. Het wilde deze morgen niet zo vlotten. We moesten meer dan 20 minuten wachten op ons ontbijt dat bestond uit een eenvoudig broodje met wat jam en onze transfer was te laat. Dat was overigens de eerste keer in Indochina dat een persoon te laat was. Verbazingwekkend hoe stipt men hier is, iets wat we zeer kunnen waarderen. Voor ons niks geen Brabants kwartierke, tijd is tijd. Ondanks dat de chauffeur te kaat was, waren we de eersten die bij de boot aankwamen. We konden kiezen om binnen te gaan zitten of om op het dak van de boot te zitten. We kozen voor het eerste omdat we bang waren dat we levend zouden verbranden op het dak. Binnen was het echter ook niet fijn zitten. We hadden toegewezen plaatsen en zaten aanvankelijk met drie personen op een rijtje. Gelukkig gingen veel mensen op het dak zitten zodat we even later ieder drie stoelen voor onszelf

Vandaag een drukke dag. Met een privégids en een privéchauffeur in een privéauto hadden we een privétour langs de belangrijkste bezienswaardigheden van Phnom Penh. Eerste stop was het koninklijk paleis waar de koning ook nog echt woont. Op de thee met zijne koninklijke hoogheid zat er ff niet in dus bezochten we in plaats daarvan de troonzaal en de Zilveren Pagoda. In deze laatste tempel worden de Cambodjaanse kostbaarheden tentoongesteld. De pagoda heet zo vanwege 5000 puur zilveren vloertegels van ieder 1,25 kilo. Geen wonder dat onze schoenen uit moesten, al waren de meeste tegels met tapijt afgedekt tegen alle zweetvoeten. Ook troffen we hier een massief gouden Boeddha van 90 kilo met meer dan 2000 diamanten waarvan de grootste maar liefst 25 karaat is. De rest van de tempel was verder helemaal gevuld met zilveren en gouden voorwerpen. Genoeg om de gehele staatsschuld af te lossen volgens ons. Mooi waren ook de muurschilderingen die helaas door de Rode Khmer in de 70-er jaren gedee

Het moet niet gekker worden, op vakantie zijn en om half zes uit je bed moeten. Al om half acht vertrok onze snelboot voor de tocht over de Mekong naar de Cambodiaanse hoofdstad Phnom Penh. We werden naar de vertreksteiger gebracht door cyclorijders. De cyclo's hier in Chau Doc zijn onmogelijk klein en helemaal opgevouwen in zo'n ding was het niet zo heel comfortabele rit. De boot zat wat dat betreft wel goed. Maar goed ook want we zouden er vijf uur in door moeten brengen. We konden alleen binnen zitten. Op het dak was geen optie. Daar was de boot niet op gebouwd. Gelukkig konden de raampjes open zodat we toch wat vaarwind kregen, anders was het heel benauwd geweest. Na een dik uur varen, stopten we bij een kantoortje van de Vietnamese douane. We hadden onze paspoorten in moeten leveren en moesten van boord een wachtruimte in. Na een tijdje wachten waarin we niet wisten wat er gebeurde, konden we weer in de boot die na een paar minuten stopte aan de Cambodiaanse kant van de g

Vandaag al weer vroeg uit bed. Dit keer voor weer een watermarkt. De laatste dagen dienen we steeds veel vroeger dan we eigenlijk zouden willen uit ons bed te komen. Vakantie vieren lijkt leuk, maar is eigenlijk hard werken :-). Al om iets over zevenen zaten we weer in een bootje en voeren we naar een markt waar ook consumenten hun waren kopen. Dus veel kleine bootjes en natuurlijk nog meer mensen en kleurtjes en geurtjes. Toch viel deze markt tegen. De meeste boten waren geladen met toeristen en het was moeilijk een foto te maken zonder een dikke, witte Fransoos of Duitser op de achtergrond. Typisch een voorbeeld van een, oorspronkelijk leuke, attractie die uit haar voegen is gegroeid. Toch wist Nicky met een dikke telelens nog wat mooie portretjes te maken. Om negen uur waren we weer terug in het hotel en gingen wij, met nog zes anderen, verder naar de grensplaats Chau Doc. Morgen varen we van hier uit naar Cambodja. Om in Chau Doc te komen moesten we een uurtje of drie in een bus d

Vandaag de start van onze blok door de Mekong delta en uiteindelijk onze bootreis over de Mekong naar de Cambodjaanse hoofdstad Phnom Penh. Weer stipt op tijd werden we opgepikt uit ons hotel in Saigon door een mannetje en konden we, met nog zo'n zestien anderen, plaatsnemen in een grote bus. De gids, Thau, was het eerste uur zowat volcontinue aan het woord met uitleg over zowat alles over Vietnam en haar samenleving. Op een gegeven moment was ie zelfs aan het zingen. Door alle verhalen van Thau wisten we dat de Mekong delta de grote rijstleverancier is en ook worden er gruwelijk veel fruitsoorten verbouwd. Door het klimaat en de rijke grond, kan er maar liefst drie keer per jaar rijst worden geoogst. De rit naar het plaatsje Cai Be duurde zo'n drie uur en werd onderbroken door een stop bij een soort van wegrestaurant. In Cai Be lieten we onze bagage achter in de bus en stapten we over in een bootje voor een tocht naar één van de vele watermarkten die je hier vind. Door de eno

Vroeg op vanwege een excursie naar de tunnels in Cu Chi. Gedurende de Vietnamoorlog ondervonden de Amerikanen erg veel hinder van guerillas van de Viet Cong die ongrijpbaar waren door een tunnelnetwerk van zo'n 200 kilometer. Ruim 35 jaar na de oorlog is een deel van die tunnels nog in tact en een grote toeristische bestemming. Al voor achten werden we opgepikt door een klein vrouwtje die zich voorstelde als Nguyen (spreek uit; Ngwin). Zij was onze gids voor deze trip en we konden plaatsnemen in een ruime terreinauto met chauffeur. Als vorsten werden we naar Cu Chi gereden. Onderweg vertelde Nguyen over vanalles. Haar engels was goed wat bij lang niet alle gidsen het geval is. Bij het tunnelcomplex aangekomken bleek hoe populair deze bestemming was. Er stonden al een tiental bussen en het was er druk. De excursie begon met een uitleg over de tunnels en een oude propagandafilm van het Viet Cong leger. Daarna werden we door Nguyen over het terrein meegenomen. We zagen de onmogelijk

Vandaag onze voorlaatste vlucht. Dit keer van Hanoi naar Ho Chi Minh City, of Saigon zoals iedereen de stad nog steeds noemt. Hanoi is best een leuke stad maar we waren er lang genoeg geweest. Helaas hebben we voor Saigon minder tijd; slechts twee dagen waarvan één dagdeel afvalt vanwege een excursie. We zullen de stad dan ook als Japannertjes moeten "doen". Al om half zeven zaten we in een taxi naar het vliegveld en keurig netjes op tijd vertrok het toestel voor de vlucht van één uur en veertig minuten. Daardoor waren we al om tien voor half elf in Saigon. Voor $7 namen we een taxi naar ons hotel, midden in de stad. Saigon is veel wereldser als Hanoi. Hier zijn diverse grote warenhuizen en sjieke winkelstraten. Het verkeer is er echter nog drukker dan in de hoofdstad. Eén verschil; hier houdt men zich een heel klein beetje aan de verkeersregels. In Hanoi helemaal niet. Ons hotel bleek behoorlijk sjiek, met veel marmer en een grote lobby. Gelukkig had men een kamer voor ons

De afgelopen twee dagen zijn we naar Halong Bay geweest. De baai aldaar is bezaaid met steile rotsen die hoog uit het water oprijzen. Om daar te komen was nog een hele tour. We werden 's morgens om acht uur opgepikt door een busje en vervolgens reden we gedurende een half uur door de oude wijk om meer mensen op te pikken die dezelfde kant op gingen. Net toen we dachten dat de bus nu wel vol zat en we ook daadwerkelijk Hanoi uitreden, kreeg de chauffeur een telefoontje waarna hij weer omkeerde om terug naar Hanoi te rijden en daar nog twee mensen op te pikken. Nu echt helemaal vol reed de chauffeur met z'n busje al slalommend tussen de duizenden brommertjes de stad uit. Niet alleen de brommertjes zorgden voor een langzaam tempo, ook andere auto's haalden af en toe toeren uit waardoor je eigenlijk liever niet zag wat er op de weg gebeurde en je je hart vast hield. Toch hebben we tot nu toe in Vietnam nog geen ongelukken zien gebeuren, maar dat is een wonder. Het ontbreken van

Vandaag weer een hele dag te besteden in Hanoi. We hebben het meeste in de stad al wel gezien maar de belangrijkste attractie nog niet; het mausoleum van de grote roerganger van Vietnam, Ho Chi Minh. Net als Lenin en Mao is het lijk van de in 1969 gestorven staatsman gebalsemd en voor het publiek te bezoeken. Wij wilden wel een kopje thee met "Oom Ho" gaan drinken.  Het mausoleum ligt een paar kilometer van ons hotel vandaan. We besloten te gaan lopen. Niet alleen vanwege het prachtige weer, maar ook omdat we geen enkele taxichauffeur hier meer vertrouwen. Op de kaart hadden we de kortste weg uitgezocht, maar die konden we niet lopen omdat er een groot militair complex op die route lag en dat was voor ons verboden terrein. Bij elke ingang stonden zwaar bewapende militairtjes. Ze waren nog wel zo vriendelijk om "sorry" te zeggen dat we er niet door mochten. Uiteindelijk bereikten we via de sjieke ambassadewijk het gigantisch grote en best wel lelijke mausoleum. Hier

Jeempie, wat was het warm geweest deze nacht in trein. Kletsnat van het zweet werden we om kwart voor vijf wakker gemaakt door de conducteur omdat we Hanoi binnenreden. Om bij ons hotel te komen dienden we een taxi te pakken. We besloten met z'n zessen om twee taxi's te nemen. We wisten dat een ritje van het station naar het hotel ongeveer 60.000 Dong zou gaan kosten. De chauffeurs wezen echter op de meter in hun taxi. Er op vertrouwend dat het dan wel goed zou gaan, stapten we in. Bij aankomst bij het hotel stond de meter echter op 140.000 Dong. Er was kennelijk grof met de meter geknoeid. Gevolg was een hoop stennis en dat nog voor half zes 's morgens. Uiteindelijk betaalden we 100.000 Dong waarmee we gruwelijk waren afgezet. Een goeie les om in Vietnam altijd, maar dan ook altijd vooraf een prijs af te spreken, zeker bij een taxi, ook al heeft deze een meter. Om meteen over een kamer in het hotel te kunnen beschikken dienden we $25 te betalen. We hadden echter nog de be