Ron & Nicky op reis

Zonder ontbijt stapten we in de bus voor de rit naar Kurashiki. Het was wederom prachtig weer en een T-shirt was voldoende op deze laatste dag van oktober. Deze dag zouden we naar het hoofdeiland van Japan; Honshu, rijden. De eilanden Shikoku en Honshu zijn verbonden door een snelweg die over diverse bruggen en eilandjes in zee loopt. Al met al is dat traject 18 kilometer lang. De Kurishima Kaikyobrug is met een lengte van ruim 4 kilometer ’s werelds langste hangbrug en één van de drie bruggen in het traject. Natuurlijk stopten we en maakten we wat foto’s van dit kunstwerk. Hier vonden we ook een soort van wegrestaurantje waar we ontbeten. Veel meer dan een broodje en wat drinken was dat overigens niet. Op Honshu bezochten we als eerste het plaatsje Onomichi. Het plaatsje is helemaal niet zo groot maar er zijn veel tempels te vinden. De mooiste tempel hier is de Senko-ji tempel en om daar te komen moesten we een behoorlijk steile heuvel beklimmen. Er was ook een kabelbaantje om bo

Vandaag een dag zonder verplaatsingen of groepsexcursies. Gewoon een dag voor ons zelf in Matsuyama. Het weer zat ons geweldig mee. Aan de lucht geen wolkje te zien en de zon deed erg haar best en dat eind oktober. Een jas hadden we niet nodig en een T-shirt was voldoende. Om een uur of half negen waren we klaar om de stad in te gaan. Hoewel Matsuyama meer dan een half miljoen inwoners heeft, is het compact genoeg om te voet te verkennen. Voordat we de verschillende bezienswaardigheden konden gaan bekijken moesten we eerst geld pinnen. Dat is in Japan best een probleem als je geen Japans kunt lezen. Op de apparaten staat alles namelijk in het Japans en verder niks. De enige geldautomaten staan in een postkantoor. Remco wees ons er eentje en daar ging Ron de uitdaging aan om geld uit het masjien te toveren. Dat lukte hem wonder boven wonder en voorzien van voldoende cash besloten we om eerst het kasteel van de stad te bezoeken. Matsuyama-jo ligt op een 130 meter hoge heuvel midden in

Tegen half negen was iedereen uit bed, had ontbeten en konden we weer verder. Onze eerste uitstap was niet ver rijden want in Beppu zelf. Na een kwartiertje in de bus werden er afgezet bij de „zeehel" ofwel Umi-jigoku. Umi-jigoku is een natuurpark en één van de acht „hellen" in en rond Beppu. Een jigoku is een vulkanische poel, gevuld met water of modder en zo heet dat ze niet zijn om te vormen tot een onsen. Vandaar dat de Japanners er maar een park van gemaakt hebben. Het park dat wij bezochten hadden meerdere gekleurde poelen. Eentje was bijvoorbeeld roestbruin terwijl een andere felblauw was. Onveranderlijk kwam er stoom onder hoge druk uit diverse gaten en er was zelfs een geiser. Japanners hebben rare gewoonten en eentje is dat men eieren kookt in één van de hete poelen en deze eieren dan als souvenirs verkoopt. De eieren zijn een ware verkoophit. We hadden de afgelopen week al aardig wat vulkanische kracht in Japan gezien en hoewel het erg leuk was om langs de d

We begonnen deze dag met een traditioneel ontbijt in de ryokan in Aso. Gezeten op stoeltjes zonder pootjes aan een laag tafeltje kregen we een keur aan gerechtjes voor geschoteld. Natuurlijk was er rijst en misosoep, maar er waren ook heel onbestendige gerechten die niet allemaal even lekker waren. Wel leuk om eens traditioneel Japans te eten. Vandaag stond een bezoek aan de grootste actieve vulkaan van Japan op het programma; Mount Aso. De Aso heeft één van de grootste caldera’s ter wereld, zo’n 25 kilometer in doorsnee. In de caldera van de Aso liggen vijf kleinere vulkanen en er wonen ook mensen in een paar verstilde dorpjes. Met de bus reden we vanuit het dorp waar we hadden overnacht de helling van de vulkaan op. Het was schitterend weer waardoor je erg ver kon wegkijken. Daardoor konden we zowat de hele caldera zien met daarin de kleinere vulkanen en de dorpjes. De Komezuka is een 954 meter hoge vulkaan met een bijna perfecte symmetrische vorm en helemaal begroeid met gras.

Vandaag een reisdag. Vandaar dat we in de ryokan wat ontbeten en al om haf acht in het busje zaten. Deze dag zouden we het eiland Kyushu verlaten en naar de Amakusa eilanden varen. Onderweg stonden echter diverse stops op het programma. De eerste stop was al na zo’n veertig kilometer in het plaatsje Unzen. Daar bevinden zich de Jigoku Hotsprings die deel uitmaken van het oudste nationale park in Japan. Jigoku is Japans voor „hel" en wij konden ons daar wel iets bij voorstellen. Het hele plaatsje is vergeven van stomende zwavelbronnen. Het stonk er dan ook behoorlijk. Lopend op houten vlonders liepen we door het terrein waarbij we er wel voor waakten om niet van die vlonders te geraken, bang om te verbranden. Dat de stoom die uit de grond kwam heet is, bleek wel toen we een ketel met water op zo’n stoompijp zagen staan. Het water kookte in minder dan geen tijd. De Japanners maakten handig gebruik van al die natuurlijke warmte en in het dorp waren verschillende onsen oftewel J

Vandaag weer een dag ter vrije besteding en weer was het prachtig buiten. De zon stond aan een strakblauwe hemel en de temperatuur was zo lekker dat we geen jas nodig hadden, ondanks dat het al eind oktober was. We hadden besloten er weer met z’n tweeën op uit te trekken. Onze eerste bestemming was het Nagasaki Peace Park, een park ter herdenking aan de atoombom die op 9 augustus 1945 boven de stad werd afgeworpen om de Japanners tot overgave te dwingen. Iets wat lukte maar wel ten koste van ruim 73.000 dodelijke slachtoffers en even zoveel gewonden. Omdat Nagasaki niet zo groot is, is alles te bewandelen en we liepen op ons gemak naar het park toe. Onderweg kwamen we aan een tatamimattenfabriekje voorbij gelopen en natuurlijk moesten we even kijken.  In het Peace Park werden we begroet door een bijna 10 meter hoog blauw beeld van een man die met z’n ene arm omhoog wees en de andere horizontaal hield. Wij vonden het een lelijk beeld voornamelijk om z’n blauwe kleur. Verder zagen w

Ondanks onze eerdere bedenkingen over de futons, sliepen we heerlijk op de traditionele Japanse bedden. Deze dag stond er niks op het programma maar het stond voor iedereen in de groep vast om iets van Nagasaki te gaan zien. Na het ontbijt in de ryokan liep de hele groep met Remco mee. Die zou ons eerst wat wegwijs maken waarna we onze eigen weg konden gaan. Het was prachtig weer en aan de hemel was geen wolk te zien. Remco nam ons eerst mee naar het Chinatown van Nagasaki. Ja, ook in Japan heb je Chinese gemeenschappen. Of het nu aan de Chinezen ligt of aan iets anders, maar deze wijk was wat minder netjes dan de gemiddelde straat hier. Wat ons vooral opviel waren de vele elektriciteitskabels die hier in grote kluwen boven de straten hingen. Op straat was het een drukte van belang. Chinezen zit het handelen in hun bloed en dat zag je hier ook op straat terug. Overal stonden kleine marktstalletjes. Toch was daar ook de Japanse invloed te bemerken. Het fruit dat er bijvoorbeeld werd

Toen we opstonden was het buiten bewolkt en kwam er af en toe zelfs wat regen naar beneden vallen. Deze dag zouden we uit Fukuoka vertrekken om aan de rondreis door Japan te beginnen. Nadat we waren uitgecheckt liepen we naar buiten waar een minibus op ons te wachten stond. De chauffeur was een man in een keurig pak en de man droeg witte handschoentjes. Onze eerste bestemming voor vandaag was de plaats Karatsu op ruim 50 kilometer van Fukuoka. Deze stad met zo’n 78.000 inwoners is een oude handelshaven waar in het verleden schepen uit China en Korea aanmeerden. Omdat de wegen in Japan erg goed zijn, duurde die rit niet lang. Iets voor Karatsu stopte de chauffeur z’n bus bij een pijnbomenbos en stapten we uit om via dat bos naar het strand aan de Naka zee te lopen. Over het strand liepen we daarna naar het kasteel in Karatsu, de Karatsu-jo. Het toevoegsel “jo” betekent “kasteel”. Hoewel er voorzichtig wat blauw tussen de wolken tevoorschijn kwam, was het nog steeds niet zonnig en d

Weer helemaal uitgerust werden we deze morgen wakker. Na het ontbijt nam reisbegeleider Remco de groep mee de stad in. Hij wilde ons wat wegwijs maken met een aantal zaken in Japan zoals o.a. geld pinnen. Om geld te kunnen pinnen moet je in Japan bij het postkantoor zijn. Niks geen ATM’s bij banken. Het pinnen wordt mensen die geen Japanse karakters kunnen lezen extra moeilijk gemaakt want op alle knopjes en ook op het scherm staat geen enkel woord dat je dan kan lezen. We keken dan ook goed toe hoe Remco voordeed hoe je geld uit het apparaat kon halen en we probeerden de volgorde van de knopjes te onthouden voor de keer dat we het zelf moesten doen. De volgende stop was in een metrostation van de stad waar Remco iedereen uitlegde hoe die werkte. Fukuoka is echter een compacte stad die je goed te voet kan ontdekken en wij waren dan ook niet van plan om van de metro gebruik te maken. Voorts liet Remco zien hoe klantgericht de Japanners waren. Een voorbeeld was een opticien die bu

Helemaal gaar van de vlucht, landden we deze dag om 14.30 uur op het vliegveld Narita nabij Tokyo. Dat het zo laat was kwam door het tijdverschil van acht uur. We hadden onderweg wel wat kunnen slapen maar uitrusten doe je maar moeilijk als je opgevouwen in een vliegtuig zit. Het slechte nieuws van deze dag was dat we maar liefst vijf uur op het vliegveld moesten wachten voor de vlucht naar Fukuoka. Nu is Narita een groot vliegveld met tal van winkeltjes en eetgelegenheden maar we waren moe van de reis en dan is vijf uur best lang. We aten en dronken wat in een restaurantje en keken op een platform wat naar de vliegtuigen. Lang bleven we niet buiten want het regende in de Japanse hoofdstad. Om iets voor achten vertrok onze vlucht naar Fukuoka alwaar we om 21.55 uur landden. Toen we met onze tassen naar de aankomsthal liepen, ontmoetten we daar Remco Wullems, onze reisbegeleider en de rest van de groep. Behalve nog een Nederlandse, waren het allemaal Belgen die we een handje gave

We hadden er dit jaar lang op moeten wachten. Iedereen op het werk had allang vakantie gehad en sommigen waren al weer aan een vakantie toe. In juni waren we een week naar Oostenrijk geweest en daar hadden we het best naar onze zin gehad maar we hadden de rest van de zomer doorgewerkt en waren weer hard aan een reisje toe. Eindelijk was het 21 oktober en mochten wij de komende 22 dagen gaan genieten van onze welverdiende vakantie. Dit jaar hadden we gekozen voor een groepsreis van Koning Aap naar Japan. Aan de ene kant is Japan een modern, welvarend land met een grote technologische kennis, maar aan de andere kant is het ook een traditionele maatschappij met tal van omgangsregels en ongeschreven wetten. Deze tegenstelling trok ons en had ons doen besluiten deze reis te boeken. We wisten al een tijdje dat we in een overwegend Belgische reisgroep terecht zouden komen. Daar had men ons immers al in het voorjaar over gebeld.  Het maakte ons des te nieuwsgieriger naar wat ons te wachten