Ron & Nicky op reis

De belangrijkste attractie in Lhasa is natuurlijk het Potala; het paleis van de Dalai Lama's. Daar kom je echter niet zomaar in! We moesten vroeg in de rij gaan staan om een voucher af te kunnen halen om de volgende dag een kaartje te kunnen kopen! Er worden per dag maar een beperkt aantal van die vouchers afgegeven. Dat betekende vroeg in de rij staan. Met de groep wisselden we elkaar af zodat niet iedereen 3 uur in de rij hoefde te gaan staan. Om tien uur hadden we de gewilde vouchers en konden we iets anders gaan doen. De bekendste en heiligste tempel in Lhasa is de Jokhang tempel. Wij daar dus op af. Dat de tempel belangrijk is, zagen we wel aan de duizenden pelgrims die al prostrerend danwel draaiend aan hun gebedsmolentje bij de tempel aanwezig waren. Wij, als buitenlanders dienden een kaartje te kopen. De Tibetanen niet. Dat had wel 1 voordeel; wij hoefden niet in de rij te gaan staan en mochten zo doorlopen. De ervaring binnen in de tempel was heel bijzonder. Het stonk er v

Met de nachttrein arriveerden we 's morgens in Lanzhou, een grote Chinese industriestad. Na een ontbijtje in een Chinees hotel, reden we in een busje naar Xiahe, ons eerste Tibetaanse bestemming. De rit duurde vijf uur, maar dat was beslist geen straf. We reden door een gebied dat bewoond wordt door de Hui minderheid. Dat zijn Chinese moslims. We stopten een paar keer in zo'n dorpje en we waren daar een absolute bezienswaardigheid. Deze mensen hadden kennelijk nog nooit "grootneuzen" gezien en wij werden net zo aangestaard als wij de Hui aanstaarden. Zo hadden alle partijen iets om over te praten. Xiahe ligt op bijna 3000 meter hoogte en dat was te merken. Behalve dat het een stuk kouder was, werden we ineens een stuk meer vermoeid van bijvoorbeeld traplopen. Nicky heeft zelfs een paar uur last gehad van hoogteziekte. Gelukkig sliepen we in een goed hotelletje zodat ze goed kon herstellen. Nabij Xiahe is 1 van de 6 grote Tibetaanse kloosters, het Labrang-klooster. De

We hebben een leuke tijd in Pingyao gehad. Het plaatsje is de Chinese equivalent van ons Volendam, maar daardoor niet minder leuk. De oude stad is nog grotendeels authentiek en dat betekent veel grijze baksteen en grote kleurrijke borden en lampionnen. Het plaatsje is wel erg druk, vooral met Chinese toeristen. Die worden met electrische golfkarretjes door de smalle straatjes geraced en ze fotograferen alles wat los en vast zit. Wij zijn daar niks bij. Nicky en ik hebben een deel van de stadsmuur belopen en we hebben ons verder vermaakt met het bezoeken van diverse tempels en oude regeringsgebouwen binnen de stadsmuren. Vooral de tempels waren af en toe mooie, verstilde plekjes in de drukke stad. Omdat er zoveel toeristen zijn, zijn er ook veel souvenirsverkopers. Omdat die allemaal wat willen verkopen, kun je niet echt rustig door de straatjes slenteren. Dat was jammer, maar in Voldendam waarschijnlijk niet anders. Ons hotel was in het centrum van de oude binnenstad en heel erg leuk.

Gisteren al weer onze laatste dag in Beijing gehad. Al om half zeven waren we op weg naar een groot park (Park van de Hemel) waar zo 's morgens vroeg al vele honderden zo niet duizenden Chineesjes allerlei oefening doen zoals tai chi (schrijf je dat zo?). Prachtig om te zien hoe de vaak oude mensjes allemaal tegelijk bewegen met een zwaard of waaier. Ook hun leningheid viel te bewonderen; oude vrouwtjes die hun beentjes hoog de lucht in konden gooien. Helaas hadden we niet veel tijd want er stond nog een fietstocht door Beijing op het programma. We hadden net de fietsen gehuurd toen de hemelsluizen boven de stad werden open getrokken. En niet zo'n klein beetje ook. Omdat we ons niet laten kennen, begonnen we toch aan de fietstocht, maar net een kilometer ver weg, brak er van de fiets van Ron een trapper zodat er een vroegtijdig einde kwam aan de natte tocht. Met de metro zijn we, na het drogen van onze kleren, naar de prachtige Lama tempel gegaan. Hier hebben we onze ogen uitge

Het heeft even geduurd, maar we zijn in China, in Beijing om meer precies te zijn. We hebben een goede vlucht achter de rug, hoewel de stoelen in het vliegtuig erg krap waren en Austrian Airlines flink bezuinigden op de airco. We zitten in Beijing in het Dong Fang hotel en daar zitten we helemaal niet zo verkeerd. We hebben een erg ruime kamer met alle gemakken. Met twintig minuutjes lopen staan we op het Tiannanmenplein in het centrum van de stad. In de buurt van het hotel zijn talloze restaurantjes zodat we ook geen honger hoeven te lijden. Onze eerste dag in Beijing was het even vechten tegen de slaap en de hitte. Het is hier in Beijing vochtig benauwd met temperaturen van tegen de 30 graden. De middag heben we door gebracht met lopen door de hutongs (oude Chinese wijkjes die helaas gedoemd zijn te verdwijnen) en op het Tiannanmenplein, het grootste plein ter wereld. Ron moest al snel met een Chinees op de foto. 's Avonds zijn we gezellig met de hele groep (11 personen) gaan ete