Ron & Nicky op reis

De reis verloopt goed, maar is erg vermoeiend. We zien erg veel, maar hebben weinig rust. Vandaag in Baños hebben we een dagje voor ons zelf. Beginnen met uitslapen dus. Na het onbijt in het hotel, brengen we de was weg en doen wat boodschappen in de plaatselijke supermarkt. Daarna is het tijd voor het stadje zelf. Baños is erg toeristisch. Daarbij komt dat er deze dag allerlei campagne wordt gevoerd voor de nieuwe grondwet waarover de Ecuadoranen op 28 september moeten stemmen. Veel volk op straat dus en een hoop herrie op het plein voor de kathedraal. Het stadje hadden we al snel gezien. Veel souvenirswinkeltjes met meer van hetzelfde. Dus maar een beetje geinternet en wat thee gedronken. ´s Middags zaten we lekker op ons eigen terrasje in het hotel met een drankje en een boekje. ´s Avonds op excursie gegaan naar een actieve vulkaan die mogelijk lava uitspuwde. Volgens reisbegeleider Mark, zou de trip een uurtje gaan duren. We hebben uiteindelijk geen lava gezien, wel een tocht gemaa

Door een lange reis zijn we vanuit het oerwoud weer terug in de bewoonde wereld. Otavalo in dit geval. We verblijven in een prachtig hotel even buiten de stad. Vandaar uit hebben we in één dag maar liefst 7 excursies gedaan! Zo bezochten we o.a. een waterval, de markt in Otavalo en een condor park. Hier kwam Nicky een oud collega van Philips tegen! Hij was de eigenaar van het park. Hier kwamen we ook de president van Ecuador, Raffael Correa, tegen. De linkse rakker was er op privé bezoek. Nou ja; met 60 man beveiliging dan. Daarna hebben we nog een leerstadje en een kratermeer bezocht en zijn we op bezoek geweest bij een instrumentenmaker en een weverij. Hoezo veel voor één dag? Wel erg leuk allemaal. De volgende dag zijn we vertrokken naar het nevelwoud nabij Quito. Eerst hebben we nog een bezoekje gebracht aan het monument op de evenaar bij Calacali. Daarna door naar het Maquipucuna natuurreservaat. Het was er warm en vooral vochtig, maar heel mooi. We verbleven in een eenvoudige maa

Met een vlucht van slechts 25 minuten waren we in het noorden van Ecuador, in Lago Agrio. Van daar uit reden we in een drietal uurtjes in een open bus naar een plek waar een aantal kano's in het water lagen. Ron had tijdens de busrit op het dak gezeten en was al aardig verbrand. Ook hadden we allebei al een behoorlijk houten kont van de harde ondergrond waarop we zaten. De stoeltjes in de kano waren niet beter, maar het uitzicht op het oerwoud wel, toen we daar doorheen voeren. De boten voeren langzaam zodat we onderweg nog wild wild konden spotten. Dat bleef overigens bij een aantal rare vogels (niet wijzelf) en wat apen. Na drie en een half uur kwamen we aan bij onze lodge. In the middle of nowhere, maar wel erg leuk. Behalve een wat grotere hut met een rieten dak, waren er twee rieten afdaken, waaronder we dienden te slapen op matrasjes onder een muskietennet. Er was geen stroom, dus alles werd verlicht met kaarsjes. 's Nachts sliepen we heerlijk met het geluid van duizenden

We hebben nog behoorlijk in onze piepzak gezeten. In verband met orkaan Ike, waren vanaf vrijdag alle vluchten naar Houston geschrapt. Toen we afgelopen zondag in ons hotel op Schiphol gingen slapen, wisten we nog steeds niet of we de volgende morgen wel konden vliegen. Een onrustige nacht volgde daarom. Groot was onze blijdschap dan ook dat men vanaf maandag in Houston toch weer vluchten kon ontvangen. Men had de afgelopen dagen hard gewerkt om het water weg te pompen en de electriciteit weer aan te sluiten. Na een vlucht van tien en een half uur landden we op het vliegveld van Houston. Daar was van overlast van Ike helemaal niks meer te merken. De Amerikaanse immigratiedienst en douane deden hun naam eer aan. Ze waren zeer streng, maar wel vriendelijk. Na een bult vragen, vingerafdrukken en een foto, mochten we in transit. Na een paar uurtjes pauze op het vliegveld, volgde een vlucht van bijna vijf uur naar Quito. Het was al nacht toen we in ons hotel in het centrum van de stad aankw

Nog een paar dagen en onze reis gaat beginnen. Als alles goed gaat tenminste. Hurricane Ike kan namelijk nog roet in het eten gooien. Onze reis naar Quito gaat via Houston, Texas. Laat die stad helemaal geëvacueerd zijn omdat er grote problemen worden verwacht. KLM heeft alle vluchten naar Houston voor 12,13 en 14 september al geannuleerd. Continental ("onze" vliegmaatschappij) heeft ze voor 12 en 13 september geannuleerd. Hopelijk raast Ike een beetje door zodat ie weer ver weg is voordat wij op de 15e op reis gaan. Zoals op het plaatje te zie is, zou het moeten lukken. Dan nog hopen dat de infrastructuur het daar een beetje heeft overleefd zodat er nog landingsbanen zijn om op te landen. Duimen maar!