Ron & Nicky op reis

Vandaag geen nieuw eiland om te ontdekken maar een hele dag op zee. We hadden dan ook helemaal geen haast om wakker te worden. Pas om kwart voor negen werd er een lodderig oog open gedaan. We ontbeten op het open achterdek en moesten ons toen toch nog even haasten om op tijd te kunnen zijn bij een Q&A met o.a. de kapitein. Q&A trouwens betekent gewoon vraag en antwoord. Gedurende een half uur konden de passagiers allerlei vragen stellen aan kapitein Thore, de directeur van de divisie hotel en de hoofd mecanicien. We vonden nog een prima plekje in een paar gemakkelijke stoelen en luisterden naar alle vragen die voorbij kwamen. Zo leerden we dat een dagje zee zo’n 200 ton aan diesel kost. Nadat we even in onze hut waren geweest, was het al weer tijd voor het volgende evenement, de vlaggenparade. Op de Jewel of the Seas werken mensen van 50 verschillende nationaliteiten. Tijdens het vlaggenevenement zagen we een lange parade van een hoop van die lui die allemaal de vlag v

Toen we wakker werden en naar buiten keken zagen we al weer land. Dit keer het eiland Barbados. Aan de bebouwing te zien woonde hier heel wat meer mensen dan op Dominica en St. Kitts. We zagen zelfs een kleine containerhaven waar op dat moment een schip gelost werd. Dat gaf de stuurlui van ons bootje maar weinig ruimte om aan te meren. Er moest filegeparkeerd worden maar dank zij de boegschroeven was dat kennelijk geen probleem want al snel lagen we langs het containerschip aan de pier met uitzicht op grote onaantrekkelijke loodsen. We lagen zo te zien ook wat buiten de stad Bridgetown. Na het ontbijt gingen we meteen van boord en toen bleek dat er nog een ander cruiseschip lag aangemeerd. De Carnival Liberty lag aan een andere pier. Extra veel bezoekers dus voor de inwoners en vooral voor de winkeliers in Bridgetown. Zo te zien waren ze wel wat gewend hier. Aan het hoofd van de pier vonden we een groot dutyfree shoppingcomplex dat veel weg had van een vertrekhal op een vliegveld.

Een nieuwe dag, een nieuw land. Vandaag bezochten we Dominica, een vulkaantachtig eiland met veel regenval. Toen wij wakker werden was het echter droog. De zon kwam net op en het beloofde qua weer een prachtige dag te worden. We bleven nog lekker in bed liggen totdat het schip dicht genoeg bij het land voer om daarna weer op ons balkon te kijken naar hetgeen we aan voorbij voeren. Hoofdstad van Dominica is Roseau en vanaf het schip leek het ons een kleurrijk stadje. We hadden deze morgen geen haast. We hadden wel een excursie geboekt, maar deze begon pas om 13.00 uur. Nadat het schip had aangelegd bij de kleine pier van Roseau gingen wij eerst maar eens ontbijten. Deze keer probeerden we ons te beheersen bij het buffet wat aardig lukte. We hielden het bij havermoutpap met fruit en cruesli. Daarna gingen we van boord om het stadje van slechts 20.000 inwoners te gaan bekijken. Zodra we van de pier kwamen werden we belaagd door taxichauffeurs die hun diensten aanboden. Ze stonden k

Weer een lekker nachtje geslapen op het schip. We merken er hoegenaamd niks van dat we varen. Slechts af en toe gaan we zachtjes heen en weer, maar dat is dan ook alles. Deze dag waren we al voor zevenen wakker. Buiten was het al weer licht en we voeren aan land voorbij. Dat moest St. Kitts zijn, onze bestemming van vandaag. We waren weer rap uit bed en bekeken het uitzicht vanaf ons balkon. Toen we de hoofdstad Basseterre naderden, gingen we eerst ontbijten. Vandaag moesten we even gas geven want we gingen op excursie. Zodra het schip lag aangemeerd en door de autoriteiten van St. Kitts & Nevis was vrijgegeven, gingen we van boord en meldden ons bij de persoon die het juiste bordje omhoog hield. We stonden er nog van te kijken hoeveel mensen een excursie hadden geboekt. Het was in ieder geval een drukte van belang op de pier. Wij werden met zo’n 25 anderen in een bus geladen en reden eerst door Basseterre naar het startpunt van de spoorweg die ons over het hele eiland zou bre

Hoe mooi kan je het je voorstellen; wakker worden, uit het raam van de hut kijken en net op tijd zijn om te zien dat het schip de Amerikaanse Virgin Eilanden nadert. We zijn net op tijd om te zien dat de loods aan boord wordt gehaald. Op het land zien we kleurrijke gebouwen en in het water liggen tal van zeilboten voor anker. Dat alles in het mooie licht dat je hebt als de zon net op is. Gelukkig hebben we een groot balkon bij onze hut en, als we snel wat kleding hebben aangetrokken, kunnen we naar buiten om al dat moois te aanschouwen. We zijn niet de enigen. Ook onze buren en diverse anderen staan op hun balkon. Aan een lange pier iets buiten het centrum van de hoofdplaats Charlotte Amelie legt ons schip aan. Voor ons het moment om te scheren en te douchen en te gaan ontbijten. De keuze bij het ontbijtbuffet is wederom gigantisch. Wij houden het echter simpel met een bordje havermoutpap met cruesli en een broodje met kaas. Wel smeren we nog wat broodjes om mee te nemen voor het

De eerste dag van onze cruise. We hadden deze morgen geen wekker gezet maar werden om een uur of half acht wakker van de herrie die beneden uit de lobby kwam. We hadden geen haast deze morgen want pas om een uur of één konden we op de boot inchecken. Tot die tijd moesten we ons dus zien te vermaken. Na het ochtendritueel gingen we weer ontbijten in het hotel om daarna een keer naar het waterfront te lopen om te kijken of onze boot toch wel aangemeerd lag. En ja hoor, aan de andere kant van de haven lagen twee grote cruiseschepen waarvan eentje de Jewel of the Seas was. We liepen een eind langs de haven en kwamen met een grote boog weer in oud San Juan terecht. Daar bezochten we nog een keer het Castillo San Cristobal. Het ticket dat we gisteren hadden gekocht was drie dagen geldig, dus we konden zo doorlopen. We bekeken een groot deel van het fort waar we gisteren niet geweest waren. We hadden echter niet zoveel zin in veel loopwerk want het was bloedheet. Drinken wat we hadden

Een hele dag in San Juan te besteden. Eerst uitslapen zou je denken maar dat wilde niet zo lukken. We hadden wel heerlijk geslapen maar we waren zoals gewoonlijk weer om een uur of half acht wakker. We ontbeten in het hotel voordat we er op uit trokken. Zodra we buiten kwamen merkten we de hitte. Het was al vroeg in de morgen giga warm. Er was wel wat bewolking maar de zon scheen al behoorlijk. We liepen eerst naar het capitolio, het parlement van Puerto Rico. Het gebouw had wel wat weg van het capitool in Washington. Voor het parlement hingen wat spandoeken van mensen die het kennelijk beu waren dat ze meer belasting moesten betalen maar actief werd er niet gedemonstreerd. Daar zullen de Puerto Ricanen het te warm voor hebben gevonden. Het capitolio ligt aan het water en vanaf de hoog gelegen trottoir keken we een tijdje hoe de zee op de kust beukte. Ondanks het prachtige weer zagen we behoorlijk hoge golven en er werd dan ook gesurfd door een enkele dappere. Volgende stop wa

De laatste nacht in Florida sliepen we heerlijk en werden pas wakker van de wekker die om kwart voor zes al ging. We moesten er zo vroeg uit omdat we nog ruim 200 kilometer naar Orlando moesten rijden, daar de auto nog moesten inleveren om vervolgens in te checken voor de vlucht van 11.00 uur naar San Juan op Puerto Rico. Overmorgen gaan we daar aan boord van een groot schip voor onze cruise door de Oost Cariben van acht dagen. In het hotel konden we nog mooi het inbegrepen ontbijt meepikken voor we in de auto stapten. Aanvankelijk was het niet druk op de weg en we schoten lekker op. Dat duurde tot aan Stanford. Hier was het beduidend drukker en af en toe was het aanschuiven geblazen. Ook moest er weer diverse keren tol betaald worden. Daar foppen ze je wel mee. Aanvankelijk moet je $2,50 betalen en denk je er goedkoop van af te komen, maar enkele kilometers later sta je weer voor een betaalhokje en moet je weer een dollar schuiven. Zo ging dat een aantal keren. Netjes op tijd

En weer scheen de zon toen we wakker werden. Deze dag vertrokken we al weer van Amelia Island. Dit keer voor een kort ritje van zo’n 117 kilometer naar St. Augustine, onze laatste bestemming in Florida. Eerst ontbeten we in het hotel en zo rond half tien zat alle bagage in de auto en reden we zuidwaarts. Omdat het zo’n kort ritje was, waren we al om half elf in St. Augustine bij ons hotel. Veel te vroeg om in te checken, normaal gesproken. Toch deden we een poging en dat lukte nog ook. Daardoor konden we al voor elven op onderzoek uit in St. Augustine. Deze plaats is de oudste continue bewoonde stad in de Verenigde Staten en bestaat maar liefst al 450 jaar. Voor Amerikaanse begrippen dus heel erg lang en reden voor de Amerikanen om er een grote toeristische attractie van te maken. Ons hotel bevond zich slechts een kilometer van het historische centrum vandaan dus we waren er zo. Toen we door een antieke poort waren gelopen kwamen we uit in een super toeristisch straatje, St.

We sliepen heerlijk in het grote bed in onze suite. Toch waren we al omstreeks half acht wakker. Toen we naar buiten keken zagen we tot onze grote opluchting dat het prachtig weer was. Na twee dagen regen wilden we wel weer eens een keer een zonnetje zien. Eerst gingen we ontbijten. Dat zat er in dit hotel bij inbegrepen. Gelukkig hadden ze er weer havermoutpap en vers fruit, ons favoriete ontbijt. Toch ging er ook nog een bagel met roomkaas en een ei naar binnen. Zo hadden we een goede bodem voor onze plannen voor vandaag. We huurden vervolgens twee fietsen zodat we Amelia Island op ons gemak konden ontdekken. Het eiland is te groot om te voet te kunnen bekijken en met de auto vonden we het lastig om steeds dat ding ergens te parkeren om iets te kunnen zien. De fietsen die we meekregen waren wat aan de kleine kant maar hadden wel lekkere dikke banden zodat we er ook mee het strand op konden als we dat wilden. Onze eerste bestemming was het Fort Clinch State Park in het uiters