Ron & Nicky op reis

Het was al weer meer dan twee maanden geleden dat we een etappe van het Hertogenpad hadden gelopen. Dat kwam natuurlijk door onze reis naar Sri Lanka en Dubai. Deze dag trokken we er echter weer op uit om etappe 8 te lopen. Inmiddels was het herfst geworden en de tijd van T-shirts was voorbij. Het zou slechts 12 graden worden, maar het wel droog. Dat was voor ons voldoende. Om een hoop tijd te besparen reden we weer met twee auto's. De eerste werd op het eindpunt aan de Heitrak in Neerkant neergezet en met de tweede reden we naar de Langstraat in het buitengebied van Deurne. Vandaar was het maar een klein stukje lopen voordat we Brabant uit liepen en Limburg in. We kwamen langs het defensiekanaal te lopen. Dit kanaal is in 1939 gegraven ter verdediging tegen de Duitsers. Er staan dan ook veel kazematten langs het kanaal. De kazematten worden tegenwoordig gebruikt als schuilplaats voor vleermuizen. Ook stikte het er van de paddestoelen. Nicky's camera maakte overuren omdat e

Over zo’n laatste dag van een reis valt, als alles goed gaat, niet zoveel te vertellen, anders dan dat het meestal een vervelende dag is. Zo ook de laatste dag van deze reis. We hadden ’s ochtends tijd genoeg, dus werd het een laat en lang ontbijt waarna we nog een tijdje zaten te internetten op onze kamer. Toen het tijd was om naar het vliegveld te gaan, checkten we uit en liepen naar het metrostation. Ook vandaag hadden we geen zitplaats in de metro. Volgens ons is die metro altijd druk. Erg was dat trouwens niet, de reis naar het vliegveld duurde maar iets meer dan een kwartier. Op het vliegveld lieten we het tegoed op onze Dubaise OV-kaart uitbetalen en liepen daarna de vertrekhal in. Daar was het niet druk en we waren onze tassen dan ook snel kwijt en na een stempel in onze paspoorten, konden we gaan winkelen. Daar hadden we drie uur de tijd voor. Nu zijn wij niet zo’n winkelaars, maar we keken nog wel even voor een Apple watch. Die kochten we toch maar niet omdat de keuze er b

Laatste hele dag van deze reis. Na het ontbijt gingen we voor de verandering nu eens niet met de metro op pad maar liepen we naar de waterkant van de Creek. We wilden deze dag de wijk Deira, waarin ons hotel ligt, eens gaan bekijken. Deira is het oudste deel van Dubai. Ook hier heb je veel hoogbouw, maar zeker ook oudere en lagere gebouwen. De Creek ligt op minder dan een kilometer van ons hotel dus daar waren we zo. We liepen eerst naar de dhowhaven. Hier lagen de traditionele houten vrachtschepen aangemeerd. Op de kades stonden de te verladen goederen. Ondanks dat Dubai een hele moderne stad is, gebeurde het laden van de goederen aan boord van een dhow nog gewoon door middel van mankracht. We vervolgden onze weg onder een bloedhete zon en we zweetten als otters toen we bij de boothalte aankwamen. Met onze Dubaise OV-kaart konden we voor 2 dirham de Creek oversteken naar Al Seef, een in 2017 gebouwd toeristencentrum vol met winkeltjes, restaurants en enkele hotels. Alles is gebou

Vandaag stonden er weer een aantal bezoeken aan winkelcentra op het programma. Na het ontbijt, dat deze dag gelukkig weer prima in orde was, namen we de metro en reden in een klein uurtje naar het opvallende winkelcentrum Ibn Battuta, helemaal aan de westkant van Dubai. Ibn Battuta was een Marokkaanse ontdekkingsreiziger uit de veertiende eeuw. Hij reisde van Tanger naar China. Het winkelcentrum heeft de door Battuta bezochte landen als thema. Er zijn zes verschillende gebieden in het winkelcentrum die ieder een land uitbeelden. Wij kwamen vanuit de metro in het Perzische deel binnen. Daar kwamen we o.a. uit bij veruit de mooiste Starbucksvestiging in de wereld. Onder een gigantische Perzische lamp en een schitterend plafond zit de Amerikaanse koffieboer met een vestiging. Andere delen waren Egypte, Tunesië, Andalusië, India en China. Alles was tot in de puntjes uitgewerkt en per land was er een bijzonder object. Zo had je een grote olifant in het Indiase deel en een heuse Chinese jon

Deze dag begon wat apart. Was gisteren het ontbijtbuffet prima. Vandaag was er veel op en er werd slecht aangevuld. De manager beloofde beterschap voor morgen toen we er wat van zeiden. Voor vandaag wilden we naar de uitkijkplatforms op de 124e en 125e verdieping van de Burj Khalifa, met 828 meter, ’s werelds hoogste gebouw. Om daar naartoe te kunnen, moest je van tevoren gereserveerd hebben. Dat deden we in het hotel bij de meneer van de excursiedesk. Toen we dachten dat we het daar geregeld hadden, moesten we later nog 60 dirham boven op de al betaalde 300 dirham extra betalen omdat de overheid accuut de prijzen had verhoogd. Ook duurde het een half uur voordat de tickets uitgeprint waren. Daardoor liepen we pas om half elf het hotel uit. Wat wel voorspoedig ging was de metrorit. Binnen een half uur stapten we bij de Burj Khalifa en de nabijgelegen Dubai Mall uit. De Dubai Mall is ’s werelds op één na grootste winkelcentrum met een oppervlakte van een half miljoen vierkante meter

Na een lange en prima nacht in het kingsizebed, begonnen we de dag rustig. We zaten geruime tijd in één van de restaurants in het hotel voor het uitgebreide ontbijtbuffet. Het hotel richt z’n pijlen voornamelijk op Aziatische klanten en daarom was er ook veel Aziatisch eten. Toch was er voor de verwende Europeaan voldoende “gewoon" eten om de dag goed mee te beginnen. En eindelijk zitten we in een hotel waar ze wel goeie koffie hebben. Met goed gevulde magen stapten we tegen half tien op de metro en lieten ons naar de Dubai Marina vervoeren. Voor 7,5 dirham (nog geen 2 euro) mochten we drie kwartier in de metro staan. Staan, want het was druk in de metro. Toen we uit de metro kwamen en de hitte inliepen, moesten  we even onze weg zoeken naar de marina. Die vonden we uiteindelijk en het stelde ons niet teleur. Hier hadden we graag een hotel geboekt, maar de prijzen voor een hotelovernachting hier zijn een stuk hoger dan in Deira, waar wij zitten. In de marina lagen tal van dikke

Hamit pikte ons om half zeven op bij het hotel en bracht ons naar het vliegveld. Daar namen we afscheid van onze trouwe chauffeur en gids. Onze koffers waren we zo kwijt omdat we al online waren ingecheckt en nadat we van de immigratiedienst een laatste Sri Lankaanse stempel in ons paspoort hadden gekregen, konden we gaan shoppen in de taxfree winkeltjes op het vliegveld. Nou, van shoppen kwam niet veel. Alles was er in Amerikaanse dollars geprijsd en zo duur dat het niet normaal meer was. Een Snicker kostte er bijvoorbeeld $3!. Ook ons ontbijt was het duurste in al die tijd dat we in Sri Lanka waren. Een cappuccino? $6,-. Een bagel? $6,-. We waren in ieder geval zo al onze rupees kwijt. Over de vlucht naar Dubai valt niet zo heel veel spannends te vertellen. Wel dat we op tijd landden na vier uur vliegen. Het vliegveld in Dubai is zo groot dat we met een trein naar de aankomsthal moesten rijden. Daar stonden we even in een Eftelingrij voor de immigratiedienst. Die bestond louter ui

Vandaag was de rit terug naar Negombo. Teken dat ons verblijf in dit prachtige land er al weer bijna op zit. Het was prachtig weer en al vroeg warm. In dit deel van Sri Lanka zijn geen snelwegen wat betekende dat we bijna 200 kilometer over een soort van provinciale weg en dwars door dorpjes en steden moesten rijden. Onderweg was niet zo heel veel bijzonders te zien dus we hielden ons bezig met commentaar leveren op de Sri Lankaanse weggebruikers. Hun rijgedrag gaf aanleiding tot heel wat commentaar van onze kant. Ook Hamit deed er aan mee hoewel hij zelf reed als een echte Sri Lankaan (lees; schijt aan alle verkeersregels). In de stad Chilaw stopten we een paar keer bij wat tempels. Dat gaf Hamit ook de gelegenheid om wat te rusten. Wij bekeken er een grote hindoetempel waar het deze dag druk was vanwege een ceremonie waarvan wij de betekenis niet begrepen. Hindoetempels vinden we leuk vanwege de kleurrijke en protserige beelden. Het stuk weg tussen Chilaw en Negombo was ongelo

Deze dag begon wel heel erg langzaam. Nadat we wakker waren geworden en hadden ontbeten, moesten we tot twaalf uur wachten voordat we naar het Wilpattu NP konden gaan voor de safari van vandaag. De wachttijd besteedden we aan het regelen van de was, wat spelletjes op de iPhone en wat internetten.  Toen het dan eindelijk twaalf uur was, reed Hamit ons in een uurtje tijd naar het grootste nationale park van Sri Lanka. We zouden hier een vier uur durende safari gaan doen. Onze grootste hoop was dat we één of meerdere van de luipaarden zouden zien. Deze beesten komen hier namelijk veel voor. We hadden weer een jeep voor ons tweeën en Hamit was weer de spotter. Dat hij deze keer meer zou spotten dan in het Udawalewe NP was onze hoop maar niet onze verwachting. In het begin was het nog heerlijk weer en we zagen vooral vogels, een enkele buffel, veel hertjes en de veelvoorkomende watermonitor. Van luipaarden nog geen spoor. Het park is gigantisch groot en we reden een heel eind het par