Ron & Nicky op reis

Op onze laatste hele dag in Stockholm wilden we Östermalm gaan bekijken en wellicht met een rondvaartboot de stad vanaf de waterkant gaan zien. Toen we na het ontbijt ons hotel verlieten, was de lucht blauw en scheelde zon hoewel er ook wat wolken in de lucht hingen. We liepen de Kungsgatan door naar Stureplan. Hier zit je midden in de dure wijk. We bekeken daar een luxe winkelcentrum. Veel dure merken maar de meeste winkels waren op dit uur nog gesloten. We liepen door naar wat heet de mooiste markthal van de stad te zijn; Östermalms Saluhall. Die werd echter verbouwd. In een nabij gelegen tijdelijke hal zijn de meeste marktkramen te vinden totdat de Saluhall in 2018 klaar is. De sfeer was er echter totaal niet wat hij zou moeten zijn. Dus ook hier waren we snel klaar. We besloten Östermalm te verlaten en te gaan voor een rondvaart. Diverse rederijen hadden hun business gesloten omdat het seizoen erop zat. Die rederijen die nog wel voeren, vroegen exorbitante prijzen voor hun toch

Toen we wakker werden was het buiten nog donker, maar zodra het lichtvervuiling, wachtte ons een plezierige verrassing; de lucht buiten was wolkenloos en prachtig blauw. Na het ontbijt gingen we dan ook meteen op pad. Omdat de snijdende wind ontbrak, was het buiten een stuk aangenamer dan gisteren. We liepen vanuit ons hotel naar de waterkant om daar wat foto's te maken. De zon stond heel laag en dat veroorzaakte een prachtig oranje licht op de gebouwen. Het leek wel of sommige gebouwen in vuur en vlam stonden. We bleven foto's maken. Hoewel we Gamla Stan wel een beetje gezien hadden, liepen we toch weer een heel traject door de oude binnenstad om foto's te maken. Vooral de gebouwen met gele gevels zagen er prachtig uit nu de zon er op scheen, en gele gebouwen heb je veel in Gamla Stan. Langs het koninklijk paleis liepen we naar de sjieke wijk Östermalm. Ook hier was het een feest om alles te fotograferen vanwege het fantastische licht. Vooral de sjieke gebouwen aan de wat

De eerste hele dag in Stockholm begonnen we met een uitgebreid ontbijt in het hotel. Het was de afgelopen nacht erg stil geweest in het hotel, dus dachten we dat er niet veel mensen logeerden. Nou, bij het ontbijt bleek dat we ongelijk hadden. Het was er druk en de grote ontbijttafel zat vol. Wij legden er een flinke bodem voor de uitgebreide tocht door de Zweedse hoofdstad die we in gedachten hadden. Goed aangekleed, compleet met thermohemdjes, mutsen en handschoenen, gingen we tegen tienen de straat op. Al die kleding bleek geen overbodige luxe. Het was 1 graad, maar met de wind erbij voelde het als -4 graden. Onze eerste excursie was naar het opvallende stadhuis. Dit kolossale bakstenen bouwsel werd aan het begin van de 20e eeuw gebouwd aan de oever van het Mälarmeer. Nadat we eerst buiten wat foto's hadden genomen, boekten er voor €7 een tour door het stadhuis. Een prima Engels sprekende Zweedse schone leidde ons rond door diverse zalen waaronder de zaal waar de Nobelprijzen wo

Al meer dan tien jaar gaan we in november of december "kerstshoppen". Veelal gaan we naar een grote Europese stad. Zo ook dit jaar. Niet zozeer om te shoppen maar meer om de stad te bekijken. Nauwelijks terug van de Camino, vlogen we vandaag naar de Zweedse hoofdstad Stockholm. Om daar te komen moesten we gruwelijk vroeg ons bed uit. De wekker stond om tien over vijf, maar we waren al om kwart voor vier wakker omdat de broer van Nicky maar liefst 5 Whatsapp berichten vanuit New York stuurde. Door de geluiden die Whatsapp daarbij produceerde, werden we wakker en sliepen helaas niet meer in. Om goed half zeven in de morgen stapten we in Helmond op de trein naar Schiphol. Sinds een week is dat een rechtstreekse verbinding. Dus konden we lekker ruim anderhalf uur blijven zitten. Op Schiphol werden we onaangenaam verrast door de nieuwe veiligheidsmaatregelen. Net als in Amerika of bij de Efteling moesten we al zigzaggend in een lange rij naar de röntgenapparaten. Daar moest zowat

Al om kwart over zes ging de wekker. We moesten vandaag zo vroeg op omdat we om negen uur op het vliegveld moesten zijn voor onze vlucht naar Amsterdam. We dachten dat we de ontbijtzaal voor ons eigen zouden hebben maar dat viel flink tegen. Twee grote reisgezelschappen zaten al te eten toen we daar om een uur of zeven binnen kwamen lopen. Zouden zij ook naar huis vliegen of hadden ze een drukke sightseeing-dag voor de boeg? Al om iets voor half acht stonden we in de metro. Metrostation Plaza de Toledo was vlakbij het hotel. We moesten blijven staan omdat veel Madrilenen op weg waren naar hun werk. Ze kunnen het dus wel, vroeg op staan, die Spanjaarden. Om op het vliegveld te komen, moesten we twee keer overstappen, maar dat ging vlekkeloos. Steeds hoefden we minder dan een minuut te wachten. Daardoor stonden we ook vroeger op het Barajas vliegveld dan gepland. Gelukkig konden we al wel de rugzak van Nicky droppen. De rugzak van Ron ging mee als handbagage. We waren al ingecheckt. Dat

Na twee dagen regen waren we blij blauwe lucht te zien toen we wakker werden. We hadden een dag van koud, maar zonnig weer voor de boeg. Dat mocht ook wel een keer want al onze foto's van Madrid waren met slecht weer genomen. Voordat we op pad gingen checkten we in voor onze vlucht naar Amsterdam voor morgen en lieten de boarding passen uitprinten in het hotel. Na het ontbijt liepen we in de richting van het Parque del Retiro. We waren al een heel eind op weg toen Nicky er achter kwam dat er geen geheugenkaartje in haar camera zat. Daarom moesten we terug naar het hotel om dat ding op te halen. Poging twee om in het park te komen lukte wel. Onderweg hadden we al diverse foto's gemaakt want Madrid in de zon is best mooi. Zo liepen we voorbij aan het Atocha station en het prachtige Ministerio de Agricultura. Vlakbij dat immense bouwwerk was ook een boekenmarkt. Zo onder de platanen en met al die boekenstalletjes had het tafereel zich zo in Parijs af kunnen spelen. Het Retir

De weersvooruitzichten voor vandaag waren wederom niet goed. 's Nachts had het al flink geregend en er zou nog veel meer komen. We hadden niet veel haast en hadden geen wekker gezet. Het was dan ook bijna tien uur toen we op pad gingen. Omdat het op dat moment droog was gingen we eerst nog wat bekijken van Madrid. Via Puerta del Sol liepen we over de Calle Alcala. In deze straat staan indrukwekkende panden met prachtige gevels en daken. Uitschieters waren Edificio Metropolis en het Palacio de Cibeles Centrocentro. Ook weten de Spanjaarden wel weg met fonteinen. De Fuente de Cibeles en de fuente de Neptuno waren prachtige staaltjes van beeldhouwwerk. Ons doel was het Prado museum. Het Prado is één van 's werelds beroemdste kunstmusea met een gigantische collectie schilderijen, geschilderd van 1400 tot 1900. Daarnaast staan er veel beelden in het museum. We waren bang dat we lang in de rij moesten staan om binnen te kunnen komen. Het was tenslotte zaterdag en het was rotweer

Toen we vannacht in bed lagen, hoorden we het al; regen, en niet zo'n beetje ook. Gelukkig was het droog toen we wakker werden. Toch zou er deze dag nog veel meer regen vallen volgens de weersvoorspelling. Jammer, maar niks aan te doen en we wilden toch het nodige van de stad gaan zien. Daarvoor zijn we immers hier. Voordat we op pad gingen ontbeten we in het hotel. Ook in dit hotel bleek het ontbijt prima. Het was al bijna half tien toen we er op uit trokken. Als eerste bezochten we de San Francisco El Grande basiliek. Van buiten was het bouwsel niet zo heel bijzonder, maar binnen was dat wel anders. De basiliek was voorzien van vijf koepels en die waren allemaal prachtig beschilderd evenals de diverse altaren. Helaas mocht er binnen niet gefotografeerd worden, maar dat vergaten wij eventjes. Stiekem namen we toch een paar foto's toen we ons onbespied waanden. Even verderop ligt de kathedraal de la Almudena. Hier mochten we binnen wel fotograferen. Hoewel lang niet zo mooi

Na zoveel dagen in Santiago was het hoog tijd om eens ergens anders te gaan kijken. Vandaag reden we met de trein naar Madrid. Daar waren we een goed deel van de dag mee zoet. Na het ontbijt checkten we uit en liepen met onze rugzakken naar het treinstation. Om in Madrid te komen moesten we overstappen in Ourense. Het eerste deel van de reis duurde zo'n 40 minuten. Het tweede deel, van Ourense naar Madrid duurde maar liefst vier en een half uur. We hadden prima plaatsen met genoeg beenruimte, maar zo lang op een stoel zitten blijft lastig. Onderweg lazen we wat en keken naar buiten, maar veel viel er niet te zien. Het spoor lag vaak verdiept in het landschap en als je al wat van de omgeving kon zien, was dat niet bijzonder. Tijdens de reis stopte de trein slechts één keer op een station. Dat was in Zamora. We zaten in een hogesnelheidstrein maar tot aan Zamora reed de trein niet harder dan 100 kilometer per uur, als hij dat al haalde. Pas vanaf Zamora ging het gas er op en haald

Als je zo lang in Santiago bent, dan heb je op een gegeven moment de stad wel een beetje gezien. Reden voor ons om vandaag eens de trein te nemen en in een andere stad te gaan kijken. We hadden ontdekt dat A Coruña slechts op een half uurtje treinen van Santiago ligt en bij het informatiecentrum hadden ze ons verteld dat het een mooie stad is. De keuze voor A Coruña was dus snel gemaakt. Het treinstation is vlakbij ons hotel, dus daar waren we zo. Ook kaartjes waren zo gekocht. We vonden het wel vreemd dat we geen retourtje konden kopen zonder dat we wisten te vertellen wanneer we terug zouden reizen. Even later zou blijken waarom. Toen de trein arriveerde, stapten we in en zochten een mooi plaatsje. We zaten nog maar net of er kwam een vrouw bij ons die vertelde dat we op haar plaats zaten. Pas toen zagen we dat je in Spanje een gereserveerde plek hebt in de trein. We maakten plaats voor de vrouw en gingen op zoek naar onze eigen plaatsen. De treinrit was verder niet spannend en a

Vandaag weer een luie dag in Santiago. We hadden deze dag niet zozeer gepland, maar we hadden ons een dag vergist bij het kopen van treinkaartjes naar Madrid. Maar ach, beter een dag teveel dan eentje te weinig. Haast hadden we deze morgen in ieder geval niet. Onze plannen voor deze dag? We wilden in ieder geval naar de kathedraal om daar het grote zwaaiende wierookvat te gaan zien. Vandaag was het Allerheiligen en dus een feestdag en op feestdagen wordt het beroemde wierookvat heen en weer gezwaaid. Verder wilden we nog een excursie doen naar het dak van de kathedraal. Meer plannen hadden we niet voor deze dag. Toen we het hotel uitkwamen regende het een beetje, maar dat duurde niet lang. Wat wel lang duurde was het wachten op de mis in de kathedraal die om 12 uur zou beginnen. Om verzekerd te zijn van een goeie plek om het wierookvat te kunnen zien, zaten we al vanaf half elf op een hard houten kerkbankje te wachten. Dat had achteraf een half uurtje minder kunnen zijn, maar vanaf el

Nu we geen pelgrims meer zijn en dus niet meer hoeven te lopen, moeten we ons op een andere manier zien te vermaken. Nu is de oude binnenstad van Santiago een hele mooie plek om door te brengen, maar op een gegeven moment heb je het wel gezien. Wij wel tenminste en daarom hadden we voor deze dag een excursie geboekt. Lekker toeristisch zouden we met een touringcar en tig andere zielen een dagtocht gaan maken naar de westkust van Galicië. Daar ligt ook Finisterre en daar wilden we sowieso naartoe. Mooi dus dat ook deze plek in de excursie zat. Aan het ontbijtbuffet deden we de noodzakelijke voedingstoffen op waarna we naar een pleintje in de buurt van het hotel liepen om daar op de bus te stappen. De groep was gelukkig niet zo groot, een stuk of dertig, schatten we. Keurig om half tien vertrokken we. Eerste stop was in het vissersplaatsje Muxia. Daar stopten we bij een kerkje dat boven aan een prachtige rotskust stond. Ook stond er een vuurtoren en een monument. Die gebouwen hadden

The day after. Vandaag niks vroeg uit bed, rugzak op en lopen. De Camino zit er voor ons op. Sterker nog; de wintertijd ging vannacht in waardoor we een uur langer konden slapen. Al met al hadden we 11 uur geslapen voordat we uit bed kwamen. In het hotel genoten we daarna van een prima ontbijt. We bleven deze morgen nog even op de kamer omdat we nog wat dingetjes moesten doen en uitzoeken. Vandaag hadden we tijd genoeg. Toen we dan rond een uur of elf naar buiten gingen, liepen we eerst even naar het treinstation zodat we wisten waar we donderdag precies moeten zijn voor onze trein naar Madrid. Vervolgens liepen we naar het busstation in de stad. Je zou verwachten dat zo'n voorziening vlak bij het treinstation ligt. Nee, niet in Santiago. Daar ligt het busstation maar liefst 3 kilometer verderop. Onder de fel brandende zon liepen we het hele stuk. We wilden informatie over de bus naar Finisterre. Toen we die daar hadden gekregen bleek dat het veel makkelijker en nauwelijks duurder

Al om zes uur waren veel mensen met hun bagage aan het rommelen zodat wij ook vroeg op waren. Wat dat betreft zullen we de albergues niet gaan missen. Samen met Armand stonden we al om half acht weer op straat. Daarom dronken we eerst maar een bak koffie in een cafetaria in het dorp. Het was nog steeds donker toen we begonnen aan onze laatste etappe. Eerst moesten we terug op de route zien te komen maar dankzij de GPS was dat niet zo'n probleem. Lopen door de bossen in het donker was wat lastiger. De kleine lampjes die we bij ons hebben, geven maar net genoeg licht om niet je nek te breken over een uitstekende boomwortel oid. De etappe van vandaag was landschappelijk niet zo'n interessante. We liepen door diverse gehuchtjes en overal konden we het geluid van druk autoverkeer horen. Je kon merken dat we weer een grote stad naderden. Helemaal vlak was de laatste etappe niet. We moesten de Monte do Gozo nog over. Hoewel we maar een paar honderd meter hoefden te stijgen, was het

Goeie bedden zijn goud waard. Afgelopen nacht hadden we van die heerlijke bedden. We werden dan ook pas om kwart voor acht wakker. Toen we uit het pension vertrokken was het nog schemerig en daarom gingen we eerst maar een bak koffie drinken voordat we begonnen met lopen. Vandaag een makkelijke etappe van rond de 20 kilometer en zonder al te extreme hoogteverschillen. Het beloofde een warme dag te worden, dus we startten met lopen zonder jas aan. Het landschap was vandaag niet zo heel bijzonder maar de mistflarden en de opkomende zon maakte toch een mooi spektakel van onze wandeling. Ergens halverwege de ochtend dronken we nog een café con leche, want wat is een mens zonder koffie, niet? Tegen die tijd was het al zo warm dat het truitje uit ging en de pijpen van de broek werden geritst. We passeerden weer diverse gehuchtjes maar daar viel weinig te beleven. Het ziet er allemaal erg rustiek uit maar je zal er toch moeten wonen. Dan is "even boodschappen doen" een hele ond

Deze dag stonden we op tijd op omdat we een lange etappe voor de boeg hadden. Vandaag moesten we 29 kilometer overbruggen. Eerst ontbeten we in de albergue. Nu is ontbijt een groot woord voor een bak koffie en wat cakejes, maar vooruit. Om acht uur vertrokken we en natuurlijk was het buiten nog donker. In het dorp was de weg nog redelijk makkelijk te vinden, maar eenmaal buiten de bebouwde kom was het af en toe zoeken naar de bekende gele pijlen. We liepen al snel door bossen en ondanks dat het licht was geworden, blokkeerden de bomen het weinige licht, zodat we alsnog in het donker liepen. Het landschap was veelal hetzelfde als de afgelopen dagen met dien verstande dat er nu meer eucalyptusbomen waren. Die gaven in ieder geval een lekkere geur af. We liepen door bossen en kleine gehuchtjes zonder voorzieningen. Pas na zo'n twee uur lopen vonden we een barretje waar we koffie konden drinken. Omdat het lekker weer was, dronken we onze koffie buiten op. Net voor de lunch kwamen

Dat een prima kamer geen garantie is voor een goeie nachtrust, bewezen afgelopen nacht twee krolse poezen. Die rotbeesten waren zo hard aan het schreeuwen dat we er een paar keer wakker van werden. 's Morgens ontbeten we in de albergue en toen we buiten kwamen om te beginnen aan de etappe van vandaag zagen we dat het erg mistig was. De mist gaf iets spookachtigs aan Portomarin. Nadat we het stuwmeer waren over gestoken moesten we meteen volop aan het werk want het pad steeg nogal sterk. Dat stijgen zou deze dag trouwens blijven. Toen we uit de bossen kwamen liep de route langs een doorgaande weg. Op zich weinig aantrekkelijk maar toen de zon probeerde om door de mist te breken, gaf dat prachtige sfeerplaatjes waar de voorbij razende auto's niets aan af konden doen. We liepen de eerste twee uur langs de weg en waren dan ook niet rauwig toen we konden pauzeren in een cafetaria langs de weg. Na de pauze liep de Camino wat van de weg af zodat het wat rustiger lopen was. Wel bl

Toen we wakker werden ontdekten we het manco van onze albergue. Voor twaalf bedden was er slechts één WC. En zoals je weet moet je, als je net wakker bent, naar het toilet. Lastig als er dan een paar mensen voor je staan te wachten om hun plas te doen. Nicky werd er in ieder geval niet vrolijk van. Rond een uur of acht was het dan toch gelukt om alle urine uit te scheiden en gingen we op weg. Al na 30 meter stopten we bij een cafetaria voor een ontbijt. Daar bleven we langer dan gepland omdat we er in gesprek raakten met een leuk stel uit Australië. Sarria staat er om bekend dat vanaf hier, vooral Spaanse, mensen hun pelgrimstocht beginnen. Men moet minimaal 100 kilometer naar Santiago afleggen voor de Compostela en Sarria ligt op zo'n 115 kilometer van die stad. We hadden gedacht dat er maar weinig nieuwe pelgrims zouden zijn zo aan het einde van het seizoen, maar daarin hadden we ons vergist. Er liepen nu veel mensen op de Camino met veel te schone schoenen en zonder rugzak. Wi

Voordat we aan de lange etappe van deze dag begonnen, ontbeten we eerst in de albergue. Hoewel het al acht uur was geweest voordat we met lopen begonnen, was het buiten nog steeds pikkedonker. We kozen er daarom ook voor om niet het Camino pad te volgen maar de asfaltweg die gestaag naar beneden liep. Ondanks dat het nog een hele tijd donker bleef schoten we goed op. Wel maakte de weg grotere bochten dan het pad zodat we op de weg lopend meer meters maakten. Dat was de reden dat we op een gegeven moment er toch maar voor kozen om over het Caminopad te lopen. Dat gaf ook veel mooiere uitzichten. We liepen over diep uitgesleten holle wegen met veel en grote kastanjebomen. De zon was al vroeg achter de wolken vandaan en het was heerlijk wandelweer. We passeerden diverse gehuchtjes voordat we in Triocastela aan kwamen. Aan het begin van het dorp stond een 800 jaar oude kastanjeboom. Wij dronken in een barretje een café con leche, maar de vrouw achter de bar had niet bepaald veel plezi

Wat een luxe, de wekker ging pas om kwart voor acht we konden ontbijten in het restaurantje van het pension. Het was bijna negen uur voordat we op weg gingen. Het grote voordeel aan zo laat starten is dat het buiten licht is. Net voordat we gingen had het nog geregend, maar nu was het droog en er zaten zelfs blauwe plekken in de lucht. We liepen in het begin door een prachtig herfstlandschap. Er stonden vooral veel kastanjebomen maar ook veel notenbomen. Het wegdek lag bezaaid met tamme kastanjes en walnoten. Her en der waren oude omaatjes de kastanjes en noten aan het rapen. Het pad liep vanaf het begin al flink omhoog. Wij volgden de weg en dus liepen we op asfalt. Dat schoot flink op. Toen de Camino een onverhard pad op liep, besloten wij toch de weg te blijven volgen. Daardoor liepen we wel wat extra meters maar wel over een fatsoenlijk wegdek. Vanaf het gehuchtje La Faba moesten wij er ook aan geloven. Vanaf hier alleen een onverhard pad steil omhoog richting O Cebreiro. Tot

Nondeju, wat was het matras hard de afgelopen nacht. Met enige regelmaat moesten we omdraaien om enigszins te kunnen slapen. Toch werden we pas tegen zevenen wakker en waren we iets na half acht klaar voor loopdag 26. Vanwege de zware bewolking moesten we nog bijna een uur in het donker lopen. Dat was deze dag zeker niet ongevaarlijk want we moesten in de berm van een doorgaande weg lopen. Gelukkig hadden we lampjes bij ons zodat we enigszins zichtbaar waren. Ook hielp het mee dat Spanjaarden kennelijk voor een uur of tien allesbehalve actief zijn. Slechts af en toe kwam er een auto langs. De eerste plaats van enige omvang was Villafranca, een heel aardig stadje met smalle straatjes vol oude huizen, een kasteel en diverse kerken waaronder een Romaanse kerk. Hier namen we uitgebreid tijd om te ontbijten. In de tijd dat we in de cafetaria zaten begon het buiten wel een beetje te regenen. Veel stelde dat echter niet voor. Nadat we Villafranca hadden verlaten liep de Camino een beetje