Na een warm nachtje en een ontbijtje in de tuin van ons guesthouse, werden we in een splinternieuwe luxe auto naar het vliegveld van Vientiane gebracht. We waren, zoals gewoonlijk, veel te vroeg en dronken daarom maar een kop koffie in de terminal en bekeken de weinige winkeltjes die er waren. Ook liepen we even binnen bij het kantoortje van Lao Airlines omdat volgens papieren die we hadden gekregen iets niet klopte met het e-ticket van Ron. Die zorgen bleken echter ongegrond. De vlucht naar Luang Prabang duurde slechts veertig minuten en omdat de piloot tien minuten te vroeg vertrok, waren we iets over twaalven al weer op onze bestemming. Een taxi was zo geregeld en zo kwaqm het dat toen we in het hotel aankwamen, onze kamer nog niet klaar was. Dat werd snel geregeld zodat we Luang Prabang, dat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat, konden gaan bekijken.
Eerst ff lunchen. Dat deden we in een restaurantje aan de hoofdstraat zodat we onder het eten alles wat voorbij kwam goed konden zien. Omdat we nog niet tempelmoe zijn (dat komt vast nog wel) bezochten we eerst de mooiste van het stadje, de Wat Xieng Thong. Het prachtige houtsnijwerk van de wanden zijn hier met goud bedekt. Doordat de zon nogal haar best deed, deed de aanblik van enkele tempelgebouwen zeer aan de ogen. Niet omdat ze zo lelijk waren, maar vanwege het felle licht uiteraard. Andere tempelgebouwtjes leken weer net op een "Hans en Grietjehuis" uit de Efteling. De muren waren roze geschilderd en ingelegd met allerlei kleuren glasmozaïek. Bij één van de souvenirskraampjes die op het tempelterrein stonden, vonden we vijf prachtige zeepstenen poppetjes van muzikanten en een olifantje voor ons WC-museum. Voor onze verzameling beeldjes is hier in Laos sowieso erg veel te vinden, maar onze tassen kunnen niet veel meer extra inhoud hebben.
We slenterden nog wat andere tempeltjes die allemaal erg mooi stonden te zijn en probeerden wat monnikjes te fotograferen zonder dat ze er erg in hadden. Met hun feloranje gewaden lijken ze erg op Oranjesupporters maar het is de vraag of ze überhaupt ooit van Nederland hebben gehoord.
We eindigden de middag met een drankje op een terrasje aan de oever van de Mekong. Hoe mooi wil je het hebben? Nadat we wat waren bijgekomen in ins hotel, liepen we 's avonds het centrum van het stadje weer in voor het diner. De hoofdstraat was nu afgezet voor alle verkeer en over een lengte van enkele honderden meters stonden nu talloze marktkraampjes met souvenirs. We aten eerst bij een restaurantje waar zowat alle tafeltjes bezet waren, een teken dat het eten toch wel te pruimen is, wat ook zo was. Doordat we buiten zaten, konden we weer lekker "mensen kijken". Op de terugweg naar het hotel slenterden we over de nachtmarkt, maar kochten niks. Eerst grotere tassen zien te vinden.
Morgen hebben we een lekkere luie dag in Luang Prabang. Heerlijk na de drukke afgelopen week. Vakantie is af en toe hard werken.
Reacties