Een trein, wat boten en een wandeling
Vandaag hadden we een vroege start want we wilden op tijd in Glenfinnan zijn. Daar heb je een prachtig hoog spoorviaduct. Dat viaduct is, tezamen met een stoomlocomotief te zien in een Harry Potter-film als de zogenaamde Hogwarts Express. We hadden gelezen dat het aantal parkeerplaatsen daar erg beperkt was en dus maakten we ons zorgen dat we dat bakbeest van een camper er niet kwijt konden. Daarom wilden we er vroeg zijn om zeker te zijn van een plekje.
Al om kwart over negen kwamen we aan in Glenfinnan. Daar bleek dat we ons geen zorgen hadden hoeven maken over een parkeerplek omdat er een groot terrein was aangelegd waar onze camper makkelijk op paste. Wel was hier ook de parkeermeter geïntroduceerd en waren we 6 pond armer door de parkeerkosten. Daarvoor kregen we dan weer wel wat interactie met de meest vriendelijke parkeermeneer die we ooit hebben gezien. Jeetje, wat had die man plezier in z’n werk. Was iedereen maar zo.
Omdat we veel te vroeg waren, namen we eerst een kijkje bij een monument voor de Jacobieten die hun leven gaven voor prins Charles Edward Stuart, ergens in de 18e eeuw. Boven op een smalle toren nabij Loch Shiel staat een eenzame highlander. In het water van Loch Shiel lagen veel paarse rododendron bloemen waardoor we mooie foto’s van het meer konden maken met die bloemen op de voorgrond. Minder mooi was dat we er een pittige regenbui op ons dak kregen. Daarom was het zaak snel te schuilen bij het bezoekerscentrum. Dat was nog wel niet open maar had wel een afdak waaronder we droog stonden. Gelukkig scheen even later de zon weer.
Toen het bezoekerscentrum om 10 uur open ging, haalden we daar eerst een cappuccino waarna we richting het beroemde viaduct liepen voor de stoomtrein. Het was inmiddels druk geworden maar omdat iedereen foto’s wilde maken van iets dat wat verder weg ligt, liepen we elkaar niet in de weg en vond iedereen een goed plekje om de stoomtrein tijdens z’n rit over het viaduct goed te kunnen zien. Wij dus ook.
Tegen elven liet de stoomlocomotief, met daarachter 6 wagons, zich zien. In anderhalve minuut was het schouwspel voorbij. Wat moeten er veel foto’s zijn gemaakt die anderhalve minuut. Ron filmde alles in één opname. Na een bezoekje aan de souvenirshop vertrokken we uit Glenfinnan. Wegrijden van de parkeerplaats had wat voeten in aarde omdat de ruimte erg krap was en we er zonder aanwijzingen van anderen niet uit kwamen.
Vlak voor Fort William stopten we nog een keer bij Neptune’s Staircase, de set van 8 sluizen waar we gisteren ook al waren. Gisteren waren er geen boten die geschut werden, maar vandaag lagen er maar liefst vijf in de sluizen. De boten hadden nog vier sluizen te gaan en we bleven totdat ze helemaal beneden waren. Op het parkeerterrein bij de sluizen lunchte we in onze camper.
Eindbestemming voor vandaag was het plaatsje Glencoe dat aan een zeearm ligt omringd door prachtige bergen. Hier wilden we gaan wandelen, maar veel tijd hadden we niet meer. Rond een uur of twee reden we de camping op nabij Glencoe. Nadat we het apparaat hadden aangesloten, liepen we het dorpje in. Daar was niet veel te beleven, maar we vonden er wel een wandeling die we er konden lopen. En dat was ook waar we voor gekomen waren. Het werd dus de “Orbital Walk”. We liepen langs een riviertje en bossen waar het duidelijk erg nat was, getuige de vele mossoorten die we er zagen. In onze beleving betekent “orbital" ronddraaien, maar deze wandeling was geen rondwandeling. Er ontbrak namelijk een stuk waar je geacht werd langs de drukke doorgaande weg te lopen. Dat zagen we niet zitten en daarom liepen we de door ons afgelegde route maar weer terug. Hadden we toch zeker tien kilometer gelopen.
In Glencoe vonden we een bar die open was en er wel gezellig uit zag. Daar hebben we wat drankjes naar binnen gewerkt voordat we weer terug gingen naar de camping voor het diner en het vertrouwde avondprogramma.
Al om kwart over negen kwamen we aan in Glenfinnan. Daar bleek dat we ons geen zorgen hadden hoeven maken over een parkeerplek omdat er een groot terrein was aangelegd waar onze camper makkelijk op paste. Wel was hier ook de parkeermeter geïntroduceerd en waren we 6 pond armer door de parkeerkosten. Daarvoor kregen we dan weer wel wat interactie met de meest vriendelijke parkeermeneer die we ooit hebben gezien. Jeetje, wat had die man plezier in z’n werk. Was iedereen maar zo.
Omdat we veel te vroeg waren, namen we eerst een kijkje bij een monument voor de Jacobieten die hun leven gaven voor prins Charles Edward Stuart, ergens in de 18e eeuw. Boven op een smalle toren nabij Loch Shiel staat een eenzame highlander. In het water van Loch Shiel lagen veel paarse rododendron bloemen waardoor we mooie foto’s van het meer konden maken met die bloemen op de voorgrond. Minder mooi was dat we er een pittige regenbui op ons dak kregen. Daarom was het zaak snel te schuilen bij het bezoekerscentrum. Dat was nog wel niet open maar had wel een afdak waaronder we droog stonden. Gelukkig scheen even later de zon weer.
Toen het bezoekerscentrum om 10 uur open ging, haalden we daar eerst een cappuccino waarna we richting het beroemde viaduct liepen voor de stoomtrein. Het was inmiddels druk geworden maar omdat iedereen foto’s wilde maken van iets dat wat verder weg ligt, liepen we elkaar niet in de weg en vond iedereen een goed plekje om de stoomtrein tijdens z’n rit over het viaduct goed te kunnen zien. Wij dus ook.
Tegen elven liet de stoomlocomotief, met daarachter 6 wagons, zich zien. In anderhalve minuut was het schouwspel voorbij. Wat moeten er veel foto’s zijn gemaakt die anderhalve minuut. Ron filmde alles in één opname. Na een bezoekje aan de souvenirshop vertrokken we uit Glenfinnan. Wegrijden van de parkeerplaats had wat voeten in aarde omdat de ruimte erg krap was en we er zonder aanwijzingen van anderen niet uit kwamen.
Vlak voor Fort William stopten we nog een keer bij Neptune’s Staircase, de set van 8 sluizen waar we gisteren ook al waren. Gisteren waren er geen boten die geschut werden, maar vandaag lagen er maar liefst vijf in de sluizen. De boten hadden nog vier sluizen te gaan en we bleven totdat ze helemaal beneden waren. Op het parkeerterrein bij de sluizen lunchte we in onze camper.
Eindbestemming voor vandaag was het plaatsje Glencoe dat aan een zeearm ligt omringd door prachtige bergen. Hier wilden we gaan wandelen, maar veel tijd hadden we niet meer. Rond een uur of twee reden we de camping op nabij Glencoe. Nadat we het apparaat hadden aangesloten, liepen we het dorpje in. Daar was niet veel te beleven, maar we vonden er wel een wandeling die we er konden lopen. En dat was ook waar we voor gekomen waren. Het werd dus de “Orbital Walk”. We liepen langs een riviertje en bossen waar het duidelijk erg nat was, getuige de vele mossoorten die we er zagen. In onze beleving betekent “orbital" ronddraaien, maar deze wandeling was geen rondwandeling. Er ontbrak namelijk een stuk waar je geacht werd langs de drukke doorgaande weg te lopen. Dat zagen we niet zitten en daarom liepen we de door ons afgelegde route maar weer terug. Hadden we toch zeker tien kilometer gelopen.
In Glencoe vonden we een bar die open was en er wel gezellig uit zag. Daar hebben we wat drankjes naar binnen gewerkt voordat we weer terug gingen naar de camping voor het diner en het vertrouwde avondprogramma.
Reacties