Nadat we waren uitgecheckt reden we op ons gemak naar onze volgende bestemming, het Tongariro National Park. We konden rustig aan doen omdat de rit voor vandaag slechts een honderd kilometer lang was. Al om iets over half elf reden we parkeerplaats op van het Chateau Tongariro, ons luxe verblijf voor de komende nieuwjaarsnacht. Het Chateau is het enige gebouw in Nieuw Zeeland dat zich een kasteel laat noemen. Imposant is het gebouw beslist, zeker met de Mount Ruapehu op de achtergrond. We konden gezien het tijdstip nog geen kamer betrekken en daarom besloten we eerst maar eens een paar uur te gaan wandelen in het park. We kozen een relatief korte wandeling van twee uur omdat we in het bezoekerscentrum hadden gezien dat er voor deze middag slecht weer werd verwacht. We vonden dat wel raar omdat het buiten prachtig weer was en niks er op wees dat dat snel zou veranderen. Maar omdat we ons in een alpine omgeving bevonden, hielden we er toch maar rekening mee.
De wandeling voerde ons naar de Taranaki waterval. Het pad liep door een zeer interessant gebied voor liefhebbers van de filmtrilogie "The Lord of the Rings". We hadden namelijk een perfect zicht op Mount Ngauruhoe. Deze vulkaan is in de genoemde films de gevreesde Mount Doom, midden in Mordor. We bevonden ons dus midden in het rijk van Sauron. We verwachtten achter elke struik wel een dozijn Orks, maar anders dan in de film waar het een eng en gevaarlijk gebied is, was het nu een prachtig landschap met schaduwrijke paadjes en af en toe een riviertje met heel helder water. Zelfs Gollum zagen we niet.
De waterval was niet erg spektaculair, het ging hier duidelijk om de wandeling zelf. Toen we weer terug waren in Wharapapa, het plaatsje waar ons kasteel en het bezoekerscentrum waren, was het tijd voor een lunch en konden we ook inchecken in ons hotel. Onze kamer was prachtig en erg luxe. Vanwege oudjaarsavond was er vanavond een groots bal waar iedereen in "Formal Black Tie" werd verwacht. Nu hadden wij geen sjiek pak en avondjurk in onze bagage zitten en dat leverde een probleem op. Dat hadden we al voorzien en daarom regelden we dat we niet deelnamen aan het bal maar wel in het hotel konden dineren omdat we daarvoor immers hadden betaald.
's Middags reden we met de auto de Mount Ruapehu op naar het deel waar in de Nieuw Zeelandse winter druk wordt geskied. Daar had je twee stoeltjesliften die ons naar 2020 meter brachten. Boven viel er niet veel te wandelen omdat de paden simpelweg ontbraken. Niet gek trouwens in een skigebied. Daarom keken we er wat rond en dronken wat in een splinternieuw restaurant voordat we ons weer naar beneden lieten rijden.
Vlakbij het hotel liepen we nog een korte track naar weer een waterval, tankten we de auto vol en haalden nog wat lekkers in huis voor onze oudjaarsavond. In een ander restaurant dan dat waar het bal inmiddels gaande was aten we 's avonds een prima biefstuk. Wat waren we blij dat we niet op het bal waren. De meeste mensen waren een stuk ouder dan wij en liepen rond met domme hoedjes of een kroontje op. Wij hadden het best gezellig op onze kamer met een film, wijntje, kaasje en een chippie. Toch hebben we middernacht niet wakker gehaald. Om een uur of elf vonden we het welletjes en zijn we gaan slapen. Vuurwerk hebben we niet gemist, want dat was er niet in het park.
Reacties