Naar Palas de Rei

Dat een prima kamer geen garantie is voor een goeie nachtrust, bewezen afgelopen nacht twee krolse poezen. Die rotbeesten waren zo hard aan het schreeuwen dat we er een paar keer wakker van werden.
's Morgens ontbeten we in de albergue en toen we buiten kwamen om te beginnen aan de etappe van vandaag zagen we dat het erg mistig was. De mist gaf iets spookachtigs aan Portomarin. Nadat we het stuwmeer waren over gestoken moesten we meteen volop aan het werk want het pad steeg nogal sterk. Dat stijgen zou deze dag trouwens blijven.
Toen we uit de bossen kwamen liep de route langs een doorgaande weg. Op zich weinig aantrekkelijk maar toen de zon probeerde om door de mist te breken, gaf dat prachtige sfeerplaatjes waar de voorbij razende auto's niets aan af konden doen.

We liepen de eerste twee uur langs de weg en waren dan ook niet rauwig toen we konden pauzeren in een cafetaria langs de weg. Na de pauze liep de Camino wat van de weg af zodat het wat rustiger lopen was. Wel bleven we maar klimmen. De mist was inmiddels weg en de zon scheen volop. Het was zeker 25 graden. Wij liepen in een truitje, maar een T-shirt was zeker voldoende geweest.
We lunchten deze dag vroeg omdat Nicky honger had en we een leuk terrasje tegen kwamen. Na het eten liep het pad weer langs een weg. Deze keer een iets minder drukkere. Het was nog wel druk met alle wandelaars. De vele pretpelgrims zorgden daarvoor.
Wij meenden een veranderende sfeer te ontdekken bij de wandelaars. Het vriendelijke en spontane is er bij een deel van de wandelaars wat vanaf. Wij geven de pretpelgrims daarvan de schuld. Veruit de meeste pretpelgrims zijn Spanjaarden die "even" een paar daagjes Camino wandelen. Zij zijn helemaal niet geïnteresseerd in contact met anderen want ze lopen veelal in groepjes en zijn vooral druk met zichzelf. Velen beantwoorden niet eens een groet als je hen voorbij loopt. Dat was gelukkig toch heel anders in de voorbije weken en gelukkig zijn er nog voldoende gewone pelgrims die wel zin hebben in wat communicatie onderweg. We waren gewaarschuwd voor deze situatie, maar het is niet leuk als het dan ook echt gebeurd.

We dronken nog een lekker koel drankje op een terrasje voordat we zo rond half drie Palas de Rei, onze bestemming voor vandaag, binnenliepen. We hadden vanuit Portomarin een tip meegekregen voor een goede albergue en daar gingen we dan ook naar toe. Voor €40 kregen we een prima tweepersoonskamer met bad. De hele albergue zag en spic & span uit en was zo te zien, bijna nieuw.
Na de douche volgde weer het welverdiende drankje en in de tuin raakten we in gesprek met een Deen die ons beeld van de pretpelgrims deelde. Daarna bekeken we even het plaatsje en deden wat boodschappen.
Dineren deden we in de albergue waarna we ons lekker opsloten op onze kamer.