En we wandelen weer verder
Vandaag weer verder. León hadden we wel gezien. Om half acht stonden we buiten en waren we klaar voor de lange etappe van vandaag. We wilden wat verder lopen dan de eigenlijke etappe zodat we morgen minder kilometers hoefden te lopen waardoor we meer tijd in Astorga konden doorbrengen. De weg in León stond duidelijk aangegeven. De stad bleek echter groot en lang liepen we door stedelijk gebied. De plaatselijke bevolking ging naar het werk waardoor het druk was op de weg.
De route liep omhoog wat een verrassing voor ons was omdat we gedacht hadden een vlakke etappe te hebben. Toch was het nog te hebben. Twee plaatsjes verder stopten we in een barretje voor een ontbijt. Aan het einde van het plaatsje moesten we een keuze maken omdat er twee routes waren. Wij kozen voor een iets langere route die door de velden ging. De kortere bleef parallel aan de drukke weg lopen en met die weg hadden we het wel gehad.
Zodra we de alternatieve route op waren gelopen was het heerlijk rustig en waren we zelfs de enige pelgrims die er liepen. Er volgden nog wat gehuchtjes maar daar was helemaal niks te beleven. Pas na zo'n 16 kilometer pauzeerden we in een dorpje waar een barretje open was. Daar kwamen we Armand ook tegen.
In Villar de Mazarife belden we naar een albergue, zo'n 9,5 kilometer verderop in Villavante, of er plek was. Was dat niet geweest dan waren we hier gestopt. Echter, er was plek, dus besloten we door te lopen. Eerst lunchten we echter in het dorpje. We gingen naar een winkeltje waar ze vanalles verkochten, maar geen broodjes. Dat was echter geen probleem. De aardige vrouw zei ons een brood uit te zoeken, wat beleg en een belegd broodje was zo gemaakt. Samen met een blikje fris hadden we een lunch die we buiten op een bankje op aten.
De laatste 9,5 kilometer waren saai. De route liep over een kaarsrechte weg. Eerst nog over asfalt, later over een onverhard pad met allerlei losliggende stenen.
Om kwart voor drie kwamen we aan bij de albergue na ruim 31 kilometer wandelen. De albergue bleek nieuw en erg netjes. Omdat we in een heel klein dorpje zaten, bleven we in de albergue en rustten wat uit.
's Avonds dineerden we ook in de albergue, samen met Armand en een Duitse vrouw, Gabriëlla, genaamd. Het werd een gezellig etentje. Toch lagen we vroeg op bed. Klaar voor de etappe van morgen, die naar Astorga.
De route liep omhoog wat een verrassing voor ons was omdat we gedacht hadden een vlakke etappe te hebben. Toch was het nog te hebben. Twee plaatsjes verder stopten we in een barretje voor een ontbijt. Aan het einde van het plaatsje moesten we een keuze maken omdat er twee routes waren. Wij kozen voor een iets langere route die door de velden ging. De kortere bleef parallel aan de drukke weg lopen en met die weg hadden we het wel gehad.
Zodra we de alternatieve route op waren gelopen was het heerlijk rustig en waren we zelfs de enige pelgrims die er liepen. Er volgden nog wat gehuchtjes maar daar was helemaal niks te beleven. Pas na zo'n 16 kilometer pauzeerden we in een dorpje waar een barretje open was. Daar kwamen we Armand ook tegen.
De laatste 9,5 kilometer waren saai. De route liep over een kaarsrechte weg. Eerst nog over asfalt, later over een onverhard pad met allerlei losliggende stenen.
Om kwart voor drie kwamen we aan bij de albergue na ruim 31 kilometer wandelen. De albergue bleek nieuw en erg netjes. Omdat we in een heel klein dorpje zaten, bleven we in de albergue en rustten wat uit.
's Avonds dineerden we ook in de albergue, samen met Armand en een Duitse vrouw, Gabriëlla, genaamd. Het werd een gezellig etentje. Toch lagen we vroeg op bed. Klaar voor de etappe van morgen, die naar Astorga.
Reacties