De Ring of Dingle

Na de Ring of Kerry gingen we deze dag de Ring of Dingle rijden. Met 40 kilometers, een stuk kleiner maar niettemin staat er het beste deel van een dag voor. Nicky had een aantal bezienswaardigheden uitgezocht zodat we wisten waar we zouden moeten stoppen. Eerst hebben we een flink ontbijt naar binnen gewerkt zodat we er even tegen konden. Gelukkig kunnen ze in Ierland, net als bij ons, het weer niet goed voorspellen. Er was namelijk regen voorspeld, maar toen we naar buiten keken scheen de zon.

Om kwart voor tien reden we bij het hotel weg. Na Dingle kwamen we al meteen op de ringweg om het schiereiland heen terecht. De eerste stop die Nicky voor ogen had was bij het Dunbeg Fort. Volgens de boekjes één van de mooiste voorbeelden van een ringfort. Toen we daar aankwamen bleek dat het fort op particulier land lag en dat we 3 euro moesten betalen om het fort te kunnen bekijken. Dat hadden we er wel voor over maar we waren wel enigszins teleurgesteld toen we het fort, of wat daar van over is, zagen. Aan de rand van een klif stonden de resten van wat muurtjes en dat was het dan wel. Wat nog erger was, was dat de eigenaar van het land een gruwelijk lelijk en groot groen hek op het fort had neergezet. Kennelijk was dat hek bedoeld om mensen er van te weerhouden naar beneden te vallen, maar het bedierf het zicht op dat beetje fort dat we nog zagen. Snel weg hier.

Iets verderop stonden een aantal zogenaamde beehive huisjes. Dat zijn stenen woningen uit het verre verleden die, je raad het al, op een bijenkorf lijken. Toen we op de parkeerplaats bij die huisjes stopten, zagen we het al. Ook deze bouwsels stonden op particulier terrein en er moest weer entree worden betaald. Dat deden we deze keer maar niet en lieten die huisjes voor wat ze waren. Leuk al die slimme boeren die wat bij willen verdienen maar steeds een paar euro betalen voor een paar stenen ging ons te ver.

Wat wel gratis was en erg mooi was het uitzicht vanaf de hoog gelegen weg op het water en de voor de kust liggende Blasket eilanden. De kliffen waren hier hoog en, hoewel het rustig weer was, de golven gingen hard tekeer op de kust. Op een paar kilometer stonden we verschillende keren stil langs de weg om te genieten van het uitzicht en van het zonnetje.

Genieten van de zon deden we ook bij een slimme opa en oma. Die hadden een oud huisje met een prachtig uitzicht over de baai en zij hadden voor hun huis, in het gras, wat tafeltjes en stoeltjes neer gezet en ze verkochten er koffie, thee en chocolademelk. Met een grote kop chocolademelk zaten we een tijdje in de voortuin te relaxen.

De mooiste stop deze dag was bij het strandje aan de Coumeenoole Baai. Hier waren de kliffen ook hoog maar er was een weg naar beneden naar een stukje zandstrand gemaakt. Het was er druk en niet voor niets. Hier had je namelijk een prachtig uitzicht op de kliffen, maar dan van onder af. Ook de golven die het zandstrand op kwamen rollen waren schitterend want het ging er hard aan toe. Zwemmen was er verboden maar dat liet je vanzelf wel uit je hoofd als je die golven zag. We bleven een hele tijd op het strandje voordat we verder trokken.

Nog net voor de lunch stopten we bij een groot en modern museum dat gewijd was aan het leven op de Blasket eilanden. Deze eilanden waren eeuwenlang het domein van een klein groepje mensen die er leefden van de visvangst en landbouw. De eilanden zijn sinds 1953 verlaten. Thans staan er alleen nog wat bouwvallen op het grootste eiland. In het museum leerden we vanalles over het harde leven op de eilanden. Ook leerden we dat de eilanden van groot belang zijn geweest bij het in leven houden van de oude Ierse taal, het Gaelic. Vandaag de dag wordt er behoorlijk wat Gaelic gesproken in Ierland maar dat was een halve eeuw geleden wel anders. Wij konden niks bakken van dat taaltje en daar hadden we deze dag toch wel wat last van. Alle borden langs de route van de Ring of Dingle waren alleen in het Gaelic. Gelukkig hadden we een kaartje waarop de bezienswaardigheden ook in het Gaelic stonden vermeld maar een beetje Engels was makkelijker geweest.

Lunchen deden we deze dag op een afgelegen strandje waarna we de noordkant van de Ring bekeken. Die was wat minder interessant van de onderkant. Het scheelde ook wel dat de zon was verdwenen achter een hoop bewolking, maar gelukkig bleef het wel droog. We bezochten nog de overblijfselen van een klooster op wat nu een kerkhof was en we bekeken een 13 eeuwen oude woning, de Gallarus Oratory. Die vonden wij er nog zo goed uit zien dat het niet anders kan of die woning is opnieuw opgebouwd. Oordeel zelf als je de foto hier ziet.

Om iets over vieren waren we terug in het hotel waar we even ons gemak hielden voordat we om zes uur het stadje inliepen. We keken nog even bij een een beroemde kroeg voordat we bij een andere pub naar binnen gingen voor het diner. Toch leuk dat je in heel Ierland duizenden pubs hebt waar het gezellig is en waar je voor een heel redelijk bedrag goed kunt eten. Wij aten deze dag ook weer heerlijk.

Morgen gaan we verder naar het noorden, naar Ennistymon en gaan we een bezoek brengen aan de wereldberoemde Cliffs of Moher.