Nog een keer de brug en de Walami trail

Gisteren waren we al in Sanxiantai bij de drakenbrug, maar omdat het toen erg hard waaide besloten we nog een keer te gaan kijken. Dat moment was vandaag. Eerst genoten we van een prima ontbijt in het hotel waarna we uitcheckten. We waren al vroeg bij de brug en daarom was het er helemaal niet druk. Deze keer konden we gewoon foto’s maken zonder jezelf schrap te moeten zetten of ondergestoven te worden door zeewater. We gingen nu ook de brug over en kwamen zo op het eiland terecht waar twee grote lavarotsen het beeld bepalen. Om de rotsen heen waren betonnen en houten vlonders gebouwd zodat het erg relaxt wandelen was. In een rots meenden wij nog een gezicht van een heks te zien en even verderop was een boot op de rotsen kapot geslagen. Verder was er niet zoveel bijzonders te zien op het eilandje. Na een dik uur waren we weer terug op de parkeerplaats en reden we verder naar onze volgende bestemming.

Dat was de Walami trail nabij het plaatsje Nan-an. Dat lag slechts zo’n 50 kilometer verderop dus we konden het rustig aan doen. Vlakbij de stad Yuli stopten we nog om de lunch in te slaan en om een lekkere karamel macchiato te drinken. Bij het bezoekerscentrum stopten we voor wat informatie en daar kregen we een kaart van de trail mee. Aan de overkant van het bezoekerscentrum was een uitkijkpunt gemaakt waar vandaan je een prachtig overzicht had over honderden meters aan rijstvelden. Vooral de aparte kleur groen viel op.

Het begin van de trail lag zes kilometer verderop aan het einde van de verharde weg. Aan het aantal geparkeerde auto’s te zien was het druk op de trail. In het begin was het pad nog breed en goed begaanbaar. Dat werd anders toen we verder op de trail kwamen. Op diverse plaatsen was het pad bedolven door aardverschuivingen. De vegetatie langs de trail was tropisch en zeer uitbundig. Er zouden ook allerlei enge beesten zitten, variërend van beren, giftige slangen tot enge grote wespen. Alle wild dat wij spotten waren vlinders en een verdwaalde kleurrijke haan. Mooi waren de twee grote hangbruggen en de diverse watervallen, groot en klein. Door het warme weer was het flink zweten onderweg. We gingen dan ook gestaag omhoog. Op punten was het pad moeilijk begaanbaar. Dat werd helemaal erg na ongeveer vier kilometer. Een grote aardverschuiving had het oorspronkelijke pad weggevaagd en men had een alternatief pad steil de helling op gemaakt. Dat was echter zo steil en zo glad dat we besloten om terug te gaan. De weg terug en omlaag duurde langer dan de heenweg maar tegen vieren waren we terug bij de auto.

Ons hotel voor de nacht lag een eind buiten de stad Yuli. Die moesten we dan ook helemaal doorkruisen. Het laatste stukje tot aan het hotel was een zeer smal weggetje waar auto’s elkaar onmogelijk konden passeren. Gelukkig waren er geen tegenliggers. Rond half vijf waren we bij het hotel en kregen daar een kamer met een authentiek Chinees bed. Het gevaarte besloeg een groot deel van de toch al niet zo kleine kamer. Na onze aankomst kregen we thee en fruit en zaten een tijd te kletsen met een Australisch koppel.
‘s Avonds reden we weer naar Yuli om daar te gaan dineren. In het hotel werden namelijk geen avondmaaltijden geserveerd. We kwamen uit bij een shabu shabu restaurant. Daar aten we heerlijk en vooral ook voldoende voor een klein prijsje. Met een volle buik moest Ron daarna nog dit verhaal maken.