De Taroko kloof en een heerlijk luxe hotel

Onze kamer mocht dan helemaal vol staan met het antieke Chinese bed, het ding zelf was te kort voor mensen met een gemiddelde Nederlandse lengte. Daardoor sliepen wel niet lekker en waren we voor de wekker al wakker. Onze gastvrouw had erg haar best gedaan op het ontbijt. Het was Aziatisch, veel en lekker. Toen we uitcheckten kreeg Nicky nog een door haar handbeschilderde waaier mee als kadootje.
Toen we weg reden was het nog geen acht uur. Dat was goed want we wilden op tijd in de Taroko kloof zijn. Daarvoor moesten we ongeveer 160 kilometer rijden. Het was in aanvang rustig op de weg en we schoten goed op. Dat veranderde naarmate er meer stoplichten stonden. Op een gegeven moment stond er op elk klein flutkruisinkje een stoplicht en stonden we alles bij elkaar wel een uur voor een nutteloos rood stoplicht te wachten. Het werd helemaal rampzalig in de stad Hualien. Hier werd de doorstroming van het verkeer helemaal om zeep geholpen door stoplichten. Het leek wel of we weer in Helmond waren.

Kwart over tien kwam aan de verkeersellende een eind en parkeerden we de auto bij het bezoekerscentrum aan het begin van de Taroko kloof. Daar haalden we een plattegrond op en begonnen aan onze ontdekkingstocht door de kloof. Was het ‘s morgens nog wat bewolkt, nu scheen de zon volop en was het warm. Onze eerste stop was bij de Eternal Spring Shrine Trail. Het begon zo mooi; vanaf de weg zagen we een mooi tempeltje liggen bij een waterval en een stuk verderop de berg, nog een grote tempel. We konden de trail echter niet lopen omdat die dicht was. Een tyfoon had de trail beschadigd volgens een klein bordje op het hek dat de trail afsloot. Helaas bleef het dus bij wat foto’s maken van de tempeltjes vanuit de verte.
Bij de tweede stop hadden we meer geluk. Dat was bij de Shakadang trail. Op de veel te kleine parkeerplaats vonden we toch nog een plekje voor de auto en konden we een deel van deze populaire trail gaan lopen. We werden niet teleurgesteld. Vanaf het pad dat uit de rotsen was gehakt, hadden we een prachtig uitzicht op het fel blauwe water dat woest door de kloof stroomde. Prachtig om te zien. We deden niet de hele trail omdat dat teveel tijd zou kosten. We wilden nog zoveel zien.
Volgende stop was een paar kilometer verder bij de Swallow Grotto. Hier liep de weg door de berg en had je af en toe een opening waardoor je recht op al het marmer keek waaruit de kloof hier bestaat. Hier was het water grijs en het stroomde tientallen meters ouders ons door een zeer smalle kloof. Op een gegeven moment leek het erop dat de wanden van de kloof elkaar raakten.

Toen we verder de kloof in wilden rijden op weg naar de volgende bezienswaardigheid, bleek de weg versperd. Ons werd niet duidelijk waarom. Wat we wel wisten was dat we er toch door moesten om bij ons hotel te kunnen komen. We reden terug naar het bezoekerscentrum en daar kon men ons mededelen dat de weg elke half uur gedurende tien minuten open ging. Dat was om het verkeer te reguleren. Kennelijk waren er stenen naar beneden gekomen, wat deze maatregel noodzakelijk maakte. Wij reden daarom maar weer terug naar de afzetting en moesten daar een kwartier wachten voordat de weg inderdaad open ging en we in kolonne door konden rijden.
Één van de bekendste attracties in de kloof is de Tunnel of Nine Turns. We konden die eerst niet vinden en waren er al aan voorbij gereden voor we er erg in hadden. We reden daarom terug om er achter te komen dat ook deze trail gesloten was. Er komt kennelijk nog al eens wat naar beneden gevallen vanaf de steile berghellingen waardoor men onderdelen tijdelijk moet sluiten. Toch hadden we al rijdend vanuit de auto al veel moois gezien in die “ tunnel” zodat we dat niet persé nog lopend hoefden te doen.
Wij hadden halverwege de middag al heel wat gezien van de kloof en we besloten door te rijden naar ons hotel in het gehuchtje Tianxiang. We wisten dat we daar in een vijfsterrenhotel zouden verblijven maar deze was wel erg luxe. Allereerst verdween onze auto diep onder het hotel in de parkeergarage. Toen we met de lift in de lobby aankwamen was het één en al luxe en hoffelijkheid. Bij het inchecken werden we al voorzien van een heerlijk drankje en kregen we uitgebreide info over de hotelfaciliteiten en de activiteiten. Onze kamer was navenant. Alle denkbare luxe en persoonlijke aandacht was aanwezig. Wat jammer dat we hier maar één nacht verblijven. Wij gingen meteen op ontdekkingstocht in het hotel. Het mooiste was het zwemcomplex boven op het dak. Rondom een infinitypool stonden luxe ligbedden onder een afdakje en een eindje verderop waren drie jacuzzi’s en nog een ander warm bad. Wij besloten gebruik te maken van deze faciliteiten en gestoken in een mooie witte fluffy badjas liepen we in onze zwemkleding door het hotel en op naar het zwembad. We zaten vervolgens afwisselend in een warme jacuzzi en in de koude infinitypool.

Na het zwemmen doken we onder de douche en hielden even ons gemak. ‘s Avonds dineerden we in het hotel. Er waren twee restaurants en wij schoven aan bij een westers buffet. Zelden hebben we zo’n kwalitatief hoog en lekker buffet gehad. Alles was even lekker en we liepen dan ook tig keer op en neer tussen tafeltje en buffet. We liepen alleen al ieder vier keer naar het toetjesbuffet. Die waren helemaal crimineel lekker. Helemaal volgevreten rolden we terug naar onze kamer. Daar wachtte nog de zware taak om een blogstukje te schrijven. Ook gingen we nog even kijken naar een mini concert van een aboriginal duo. Het kleurrijke duo zong in het Chinees en kennelijk kenden de Chinese gasten de liedjes want er werd driftig meegedaan. Voor ons was het allemaal abracadabra en daarom bleven we niet lang. Terug op de kamer doken we op de heerlijke zachte grote bedden. Wat is het heerlijk verblijven in een dergelijke luxe hotel.