Barcelona dag 3
Op een zondag mag je uitslapen. Dat deden we dan ook. Pas om half negen werden we eens een keer wakker. Na het ontbijt was het al half tien geweest en gingen we eens op pad. Buiten was het droog, maar wel behoorlijk bewolkt. Vandaag wilden we er een Gaudí-dag van maken. Via de Ramblas en de Plaza de Catalunya liepen we naar de sjieke Passeig de Gracia. Daar staan twee van Gaudí’s meest beroemde bouwwerken. De eerste was Casa Battlo. Eigenlijk is alleen de voorgevel interessant want het pand is aan beide zijden ingebouwd. De kleurrijke tegels op de gevel en de mooie rond gevormde balkons waren mooi. Je kon het gebouw ook van binnen bekijken, maar dat deden we niet. Oorzaak was de prijs van een toegangsbewijs dat op zo’n €45 lag. We bekeken het souvenirswinkeltje en maakten wat foto’s van de voorgevel voordat we verder liepen.
Een paar honderd meter verderop staat Casa Mila, ofwel de Pedrera, een ander prachtig vormgegeven creatie van Gaudí. Ook hier was de toegangsprijs zo belachelijk hoog dat we afzagen van een bezoek binnen. Wel jammer want vooral de schoorstenen op het dak van dit pand zijn prachtig. Ook hier bezochten we het winkeltje en namen we wat foto’s van de buitenkant.
De volgende geplande Gaudí creatie wilden we wel bezoeken. Dat was het Park Guëll, dat een eind uit het centrum van de stad ligt. Daarom namen we de metro. Die zette ons echter niet helemaal bij het park af. We moesten nog zo’n 700 meter lopen naar het park. Die route liep echter steil omhoog zodat we hijgend bij de ingang van het park aankwamen. Voor €10 mochten we naar binnen, samen met 100 miljoen anderen. Jeetje, wat was het druk hier. Je kon bijkans over de koppen lopen. Het was een hele toer om een stukje van de beroemde lange mozaïekbank te kunnen fotograferen en ook de foto’s, gemaakt in de prachtige overdekte paden met de grillige pilaren, bevatten allemaal andere bezoekers. Er stond altijd wel iemand anders in beeld. Vooral prinsesjes die hun Instagramaccount wilden vullen, poseerden veel en vooral lang voor een selfie of foto. Eigenlijk was het te druk voor een bezoek. Toch was er zoveel te zien dat we er zo’n twee voor nodig hadden om het park te bekijken.
Met de metro lieten we ons daarna naar de Sagrada Familia, Gaudí’s meest bekende ontwerp, vervoeren. Ook hier was het gruwelijk druk, maar gelukkig werken ze hier met tijdsloten en wij hadden online al kaartjes gekocht. Eerst zochten we een terrasje uit voor een late lunch. We aten onder andere lekkere empenada’s zodat we met een prima gevulde maag de beroemde kathedraal te lijf konden gaan. Ja, het was druk in de kerk, maar het was goed te doen. We konden prima foto’s maken. Is de buitenkant al bijzonder indrukwekkend met al z’n scherpe torens, de binnenkant overtrof onze verwachtingen. Geen enkele pilaar was echt recht, maar toch droegen ze een enorm en prachtig dak. Het allermooist waren de gebrandschilderde ramen waardoor het zonlicht naar binnen scheen en alles daarbinnen in een mooie gloed zette. We waren bijna twee uur binnen en maakten honderden foto’s.
Vanaf de Sagrada Familia liepen we het hele eind naar de oude binnenstad terug, toch zo’n drie kilometer. Toen we daar weer waren, was het tijd voor het diner. We gingen weer eten bij het restaurant waar we twee dagen eerder ook hadden gegeten en wederom was het erg lekker. Toen we terug waren in onze hotelkamer, waren we allebei zo moe, dat we niks actiefs meer hebben gedaan.
Een paar honderd meter verderop staat Casa Mila, ofwel de Pedrera, een ander prachtig vormgegeven creatie van Gaudí. Ook hier was de toegangsprijs zo belachelijk hoog dat we afzagen van een bezoek binnen. Wel jammer want vooral de schoorstenen op het dak van dit pand zijn prachtig. Ook hier bezochten we het winkeltje en namen we wat foto’s van de buitenkant.
De volgende geplande Gaudí creatie wilden we wel bezoeken. Dat was het Park Guëll, dat een eind uit het centrum van de stad ligt. Daarom namen we de metro. Die zette ons echter niet helemaal bij het park af. We moesten nog zo’n 700 meter lopen naar het park. Die route liep echter steil omhoog zodat we hijgend bij de ingang van het park aankwamen. Voor €10 mochten we naar binnen, samen met 100 miljoen anderen. Jeetje, wat was het druk hier. Je kon bijkans over de koppen lopen. Het was een hele toer om een stukje van de beroemde lange mozaïekbank te kunnen fotograferen en ook de foto’s, gemaakt in de prachtige overdekte paden met de grillige pilaren, bevatten allemaal andere bezoekers. Er stond altijd wel iemand anders in beeld. Vooral prinsesjes die hun Instagramaccount wilden vullen, poseerden veel en vooral lang voor een selfie of foto. Eigenlijk was het te druk voor een bezoek. Toch was er zoveel te zien dat we er zo’n twee voor nodig hadden om het park te bekijken.
Met de metro lieten we ons daarna naar de Sagrada Familia, Gaudí’s meest bekende ontwerp, vervoeren. Ook hier was het gruwelijk druk, maar gelukkig werken ze hier met tijdsloten en wij hadden online al kaartjes gekocht. Eerst zochten we een terrasje uit voor een late lunch. We aten onder andere lekkere empenada’s zodat we met een prima gevulde maag de beroemde kathedraal te lijf konden gaan. Ja, het was druk in de kerk, maar het was goed te doen. We konden prima foto’s maken. Is de buitenkant al bijzonder indrukwekkend met al z’n scherpe torens, de binnenkant overtrof onze verwachtingen. Geen enkele pilaar was echt recht, maar toch droegen ze een enorm en prachtig dak. Het allermooist waren de gebrandschilderde ramen waardoor het zonlicht naar binnen scheen en alles daarbinnen in een mooie gloed zette. We waren bijna twee uur binnen en maakten honderden foto’s.
Vanaf de Sagrada Familia liepen we het hele eind naar de oude binnenstad terug, toch zo’n drie kilometer. Toen we daar weer waren, was het tijd voor het diner. We gingen weer eten bij het restaurant waar we twee dagen eerder ook hadden gegeten en wederom was het erg lekker. Toen we terug waren in onze hotelkamer, waren we allebei zo moe, dat we niks actiefs meer hebben gedaan.
Reacties