Dag 17 - Anuradhapura, de tempels

We sliepen prima in het grote bed terwijl buiten de hemelsluizen helemaal open gingen. Het regende hard en langdurig zoals dat alleen in de tropen kan. Toch was het deze morgen toen we wakker werden keimooi weer. De zon scheen en de lucht was blauw. Na het ontbijt gingen we eens een keer niet met Hamit mee. Vandaag gingen we met een tuktuk langs de beroemde tempels en andere bezienswaardigheden in Anuradhapura. Om die tempels als toerist te kunnen bezoeken moesten we verplicht met een gids mee. Hamit had geregeld dat onze tuktukchauffeur ook onze gids was.

Ik ga jullie niet vermoeien met de vaak lange en nauwelijks uitspreekbare tempelnamen. Anuradhapura was meer dan 1000 jaar lang de hoofdstad van Sri Lanka, van 300 voor Christus tot ongeveer de 11e eeuw. Niet gek dat er zoveel belangrijke en mooie bouwwerken staan. De meeste bezienswaardigheden zijn meer dan tweeduizend jaar oud.

Onze gids heette Hemanthi en nam ons eerst mee naar een stupa die nog redelijk eenvoudig was. De tweede tempel was echter een hele belangrijke. Hier staat een zogenaamde bo-boom. Een bo-boom is een boom die rechtstreeks afstamt van de boom waaronder Buddha verlichting vond. De bo-boom in deze tempel is maar liefst 23 eeuwen oud. De grote en zware takken van de boom werden bijna allemaal ondersteund. En niet zomaar, maar door pijpen die geheel met goud waren bekleed. Het was erg druk in deze tempel want behalve die stokoude boom is het ook een tempel waar ouders met hun pasgeboren poepfabriekje komen om de kleine spruit van zo veel als mogelijk geluk te voorzien door hier een groot aantal offergaven achter te laten. Ondanks dat we al heel veel tempels in Sri Lanka hebben gezien, vonden we deze best indrukwekkend.

In een Boeddhistische tempel moet je altijd je schoenen uit doen en je mag ook geen hoofddeksel dragen. Nu het zo’n mooi weer was en dus ook erg warm, waren de stenen van de tempelvloeren bloedheet. Onze poezelige voetjes konden de hitte nauwelijks aan. Springend van het ene naar het andere schaduwstukje verplaatsten we ons over de tempelterreinen. We verbrandden allebei onze voetzolen. Ron z’n kale bol zag ook meer zon dan hem lief was.

We bezochten deze dag zo’n zeven archeologische plaatsen waarop veelal een tempel was gebouwd. Allemaal hadden ze wel iets, maar we merkten wel dat we langzaam tempelmoe begonnen te worden. Maar goed dat dit de laatste dag was in Sri Lanka dat we tempels bezochten.

De lunch genoten we in een grote lunchfabriek waar men was voorbereid op grote aantallen mensen. Toch was met name de bananenmilkshake erg lekker evenals de sandwiches die we er aten. ’s Middags bezochten we nog een afgelegen tempel en kregen we een citytour door een deel van de grote stad die Anuradhapura is. De stad is niet mooi en niet gezellig zoals eigenlijk geen enkele stad in dit land. Het is er gewoon een groot zooitje. Te voet doken we de kruidenmarkt in. Hier konden we kleurrijke foto’s maken maar jeetje, wat stonk het er.

Het was half vier geweest toen Hemanthi ons weer dropte bij ons hotel. Om af te koelen doken we meteen het zwembad in. Daar moesten we na een kwartiertje echter weer uit omdat het begon te onweren. We waren nog maar net op onze kamer toen de hemelsluizen weer open gingen. En nog verder en langer dan gisteren. Gôh, wat kwam er veel water naar beneden.

Toen we’s avonds gingen eten in het hotel goot het nog steeds. We aten weer heerlijk maar waren nog steeds de enige gasten in dit hotel. De verwachte gasten waren niet op komen dagen waardoor wij weer meer dan 10 mensen voor ons alleen klaar hadden staan. We kwamen dan ook niks te kort. Toch is het jammer dat er niet meer mensen in het hotel zijn. Aan het hotel ligt het niet, want dat is een pareltje. Morgen gaan we op safari.