Naar Varadero

Toen we heel vroeg in de morgen allebei wakker werden van geluid in de badkamer wisten we dat we weer bezoek hadden van één of ander beest. En inderdaad; 's morgens vroeg zat er weer een kikkertje op de kamer. Hij zat boven op de spiegel recht onder de airco. Het moet keikoud zij geweest voor het beestje, maar hij zat er zo te zien toch lekker.
Na het ontbijt namen we afscheid van zes groepsleden die voor de laatste dagen van hun reis hadden gekozen voor een klein eilandje voor de noordkust. Wij zouden in een uurtje of drie naar het schiereiland Varadero rijden voor de laatste twee hotelovernachtingen in een luxe all-inclusive resort. Het grootste deel van de rit ging over de enige Cubaanse snelweg, dus dat schoot lekker op.
Varadero staat helemaal vol gebouwd met resorts en heeft weinig te maken met het echte Cuba. Cubanen kunnen de prijzen in de resorts niet betalen en daarom zijn de enige Cubanen die je er ziet de werknemers in de resorts. De stranden van Varadero behoren tot de mooiste van de Caraïben.

Wij werden om iets over twaalven gedropt bij het 5-sterren resort Tryp Peninsula. Daar namen we afscheid van gids Eduardo en chauffeur Matos die meteen doorreden naar Havana. Voor de laatste dagen van deze reis kregen we ene Michael toegewezen als begeleider. Van hem hoorden we in slecht Nederlands van alles over het resort en wat er allemaal te doen viel. De kamers waren nog niet klaar maar we kregen wel al het bekende all-inclusive bandje om onze polsen. Daarmee konden we aanvallen bij het lunchbuffet. Zo karig als het af en toe was in Cuba, zo rijk gevuld was dit buffet. Je kon het zo gek niet bedenken of het was er, tot bubbeltjeswijn aan toe. We aten heerlijk buiten op de veranda en natuurlijk aten we meer dan goed voor ons was, maar na anderhalve week broodjes ham-kaas als lunch, mocht dat wel een keer.
Ook na de lunch bleken de kamers nog niet klaar en daarom verkenden we alvast het complex. Pas toen viel ons eigenlijk de massaliteit van het resort op. We schatten dat er zo'n kleine 500 kamers waren, drie zwembaden, vijf restaurants, een uitgebreid beautycentrum en werkelijk overal had je barretjes waar veel te dikke mensen veel te veel dronken. Ook op het strand was massaliteit het enige juiste woord. Het strand is mooi, de zee prachtig, maar we schrokken van al die duizenden mensen die lagen te bakken in de zon.

Voor ons leuk voor twee nachtjes, maar we waren blij dat we hier geen verlenging hebben geboekt.
In de schaduw dronken we wat en kletsen wat tot een uur of vier. Toen bleek dat onze kamer nog niet gereed was, hebben we geklaagd bij de manager en die kreeg het kennelijk wel voor elkaar om wat peper in de reet van het kamermeisje te stoppen want 5 minuten later hadden we een ruime kamer die van alle gemakken (behalve internet) was voorzien. Nu is Varadero geen plek om op je hotelkamer te blijven zitten, dus kleedden we ons snel om en gingen zwemmen in één van zwembaden. Ook hier weer typisch resortgedrag. Op alle bedjes lag een handdoek en de bezitter daarvan was in geen velden of wegen te bekennen. Uiteindelijk vonden we één vrije ligstoel waarop we onze spullen konden leggen en konden we gaan zwemmen.

Na een douche en weer een drank je maakten we nog een rondje over het terrein tot aan het tijdstip dat we gingen dineren. Ook nu was er eten in overvloed. Voor je neus werden gerechten klaar gemaakt en er waren zelfs allerlei kaasjes. Alle reden om veel te veel te eten wat we dan ook deden. Toch blijft het een grote toeristenfabriek die niks met Cuba te maken heeft.