Naar Cienfuegos

Een lange reisdag vandaag; van Viñales in het westen van het eiland naar Cienfuegos dat ongeveer halverwege de zuidkust ligt. Om toch een beetje op tijd op onze bestemming aan te kunnen komen, moesten we vroeg vertrekken. Echter niet voordat we hadden ontbeten. Het ontbijt was prima, maar de locatie maakte het toch iets bijzonders. We aten buiten op een veranda met een prachtig uitzicht over Viñales. Zo smaakte je op maat gemaakte omelet toch effe net iets lekkerder.
Vanuit Viñales reden we eerst naar Pinar del Rio om daar een bezoekje te brengen aan een fabriek waar men een speciaal soort likeurtje maakt. Veel viel er niet te zien, maar het was wel aardig om eens gezien te hebben. Het is hier nog allemaal handwerk, van het vullen van de flessen tot het plakken van de stickers op de flessen.

Om in Cienfuegos terecht te komen moesten we eerst weer naar Havana rijden. Dat ging over de snelweg en tijdens de rit bleef Eduardo maar vertellen over het leven in Cuba. Nog nooit hebben we zoveel over en land geleerd van een gids als van Eduardo. Toch bleef het een lange rit en we waren dan ook blij toen we weer bij hetzelfde wegrestaurantje stopten als op de heenweg voor een drankje. Het was weer zeker 30 graden Celsius en een koel drankje ging er wel in. Gelukkig is het Cubaanse bier en dan met name "Bucanero" zeer goed te pruimen.
Via de rondweg passeerden we Havana om vervolgens naar het zuiden te rijden. Ook dat ging over een snelweg. Onderweg viel er niet veel te beleven. Het landschap was vlak en we passeerden nauwelijks dorpjes. Daarom kwam het dat op een gegeven moment bijna iedereen in de bus zat te slapen.
We stopten voor de lunch bij een soort van dierenparkje waar ook een restaurant was. Daar kregen we dikke boterhammen met ham en kaas voorgeschoteld die prima smaakten. Uiteraard was er weer het obligate bandje dat een paar nummers ten gehore bracht om daarna met de pet rond te gaan. Nog tijdens alle maaltijden, behalve dan de ontbijten, hebben we live muziek gehad. Eduardo vertelde dat deze muzikanten in dienst zijn van het ministerie van cultuur en in feite dus gewoon ambtenaren zijn die, zodra er toeristen komen eten, beginnen met muziek maken.

Na de lunch reden we langs de Varkensbaai waar tijdens het begin van de Cubaanse revolutie nog behoorlijk is gevochten tussen door Amerika betaalde rebellen en Cubaanse revolutionisten. De bezienswaardigheid deze middag was een weg pal langs de kust. Ontelbare krabben maken de gang van de zee naar het struikgewas aan de andere kant van de weg. De oversteek van het stukje asfalt wordt duizenden krabben fataal doordat ze worden overreden door het verkeer op die weg die de beestjes onmogelijk kunnen ontwijken puur vanwege de hoeveelheid krabben die er rond kruipen. Het stonk er behoorlijk van al die krab lijken en het was ook geen prettig gezicht om die beestjes geplet te zien worden, maar er zat gewoonweg niks anders op wilde je ergens komen met je auto.
Het was al bijna donker toen we in Cienfuegos aan kwamen. Het beroemde plein in het centrum bezoeken zat er niet meer in. Daarom reed de chauffeur ons naar ons hotel op 13 kilometer afstand van de stad. Morgen gaan we de stad alsnog bekijken. Ons hotel voor deze nacht bleek een all-inclusive resort te zijn. Zo op het eerste gezicht bleek het erg luxe, zeker als je de omgeving van het zwembad bekeek. Keek je echter wat nauwkeuriger dan zag je een toch wel wat vervallen complex. Maar voor één nacht kon het er mee door, zeker toen we het bekende armbandje om kregen waarmee alle voedsel en drank inclusief was.
Eduardo had een kamer met een kingsize bed te verdelen en wij kregen die toebedeeld. Daarmee hadden we ons zelf wel gefopt want de "kingsize" bleek een twijfelaar te zijn waarop we deze nacht moesten slapen. Het diner was in buffetvorm en stelde niks voor. Wat er aan eten was, was koud en de grote kantine deed Ron denken aan zijn diensttijd in het leger. De drank smaakte wel prima en daarom zaten we nog geruime tijd bij het zwembad te kletsen met wat andere mensen uit de groep.