We waaiden bijna van de berg
De laatste hele dag op Madeira stond weer in het teken van wandelen. Het mooie van deze reis is dat we op die manier veel van het prachtige eiland te zien kregen. Voor vandaag stond er een wandeling op de uiterste oostelijke punt van het eiland op het programma. Het landschap hier is totaal anders dan op de rest van Madeira. Hier weinig groen en des te meer droge lavaondergrond. We hadden er voor deze wandeling een uitdaging bij; de wind. Was het bij het hotel nog lekker weer geweest met weinig wind, hier waaide het stevig en dat is zacht uitgedrukt. Bovendien was er geen beschutting van bomen of struiken. Voordat we aan het lopen sloegen, bezochten we een supermarkt voor inkopen voor de lunch onderweg.
De wandeling was er ook eentje met stukken waar het flink omhoog of omlaag ging. We liepen daarom ook niet als groep om iedereen de gelegenheid te geven om in zijn of haar eigen tempo te lopen. Het was er prachtig en hoewel het af en toe lastig was om de camera stil te houden door de harde wind, konden we mooie beelden maken. Ook waren er stukken bij waar je geconcentreerd moest lopen om niet van de berg af te waaien. Er waren stukken bij waar men een soort van railing had geraakt, maar vaker niet dan wel.
Op het verst gelegen punt op deze rondwandeling lag een koffietentje, prachtig gelegen onder palmbomen. Het heette dan ook hee toepasselijk "De Oase". Hier rustte we wat uit en aten onze meegebrachte lunch op. De terugweg was dezelfde als de heenweg. Het was een stuk zonniger geworden maar de wind bleef flink tekeer gaan. Toch haalden we zonder van de berg af ter waaien, de parkeerplaats waar de bus op ons stond te wachten.
We werden deze dag op tijd bij ons hotel afgeleverd. Daardoor hadden we eindelijk eens tijd om te relaxen. Nicky ging zwemmen en Ron monteerde een filmpje aan de rand van het zwembad. Omdat we morgen naar huis vliegen, waren we al ingecheckt. Tijdens het diner hoorden we dat het nog helemaal niet zeker was dat we morgen naar huis konden. Het vliegveld van Madeira ligt ook in het winderige deel van het eiland en vanwege harde wind waren er de afgelopen twee dagen al meer dan 60 vluchten geannuleerd. Tijdens het laatste viergangendiner in het hotel maakten we er gekheid over, maar stiekem hoopten we dat het vliegtuig morgen toch kon landen om ons op te pikken.
Op de hotelkamer werd de laatste wijn naar binnen gewerkt en pakten we onze bagage weer in. Het is verbazingwekkend hoe snel een week voorbij gaat als je een hoop plezier hebt.
De wandeling was er ook eentje met stukken waar het flink omhoog of omlaag ging. We liepen daarom ook niet als groep om iedereen de gelegenheid te geven om in zijn of haar eigen tempo te lopen. Het was er prachtig en hoewel het af en toe lastig was om de camera stil te houden door de harde wind, konden we mooie beelden maken. Ook waren er stukken bij waar je geconcentreerd moest lopen om niet van de berg af te waaien. Er waren stukken bij waar men een soort van railing had geraakt, maar vaker niet dan wel.
Op het verst gelegen punt op deze rondwandeling lag een koffietentje, prachtig gelegen onder palmbomen. Het heette dan ook hee toepasselijk "De Oase". Hier rustte we wat uit en aten onze meegebrachte lunch op. De terugweg was dezelfde als de heenweg. Het was een stuk zonniger geworden maar de wind bleef flink tekeer gaan. Toch haalden we zonder van de berg af ter waaien, de parkeerplaats waar de bus op ons stond te wachten.
We werden deze dag op tijd bij ons hotel afgeleverd. Daardoor hadden we eindelijk eens tijd om te relaxen. Nicky ging zwemmen en Ron monteerde een filmpje aan de rand van het zwembad. Omdat we morgen naar huis vliegen, waren we al ingecheckt. Tijdens het diner hoorden we dat het nog helemaal niet zeker was dat we morgen naar huis konden. Het vliegveld van Madeira ligt ook in het winderige deel van het eiland en vanwege harde wind waren er de afgelopen twee dagen al meer dan 60 vluchten geannuleerd. Tijdens het laatste viergangendiner in het hotel maakten we er gekheid over, maar stiekem hoopten we dat het vliegtuig morgen toch kon landen om ons op te pikken.
Op de hotelkamer werd de laatste wijn naar binnen gewerkt en pakten we onze bagage weer in. Het is verbazingwekkend hoe snel een week voorbij gaat als je een hoop plezier hebt.
Reacties