Na het ijs, nu het vuur
Vandaag onze laatste hele dag in IJsland. En we hadden één van de potentieel mooiste excursies voor deze dag bewaard; een bezoek aan de actieve vulkaan Fagradalsfjall nabij Grindavik. Sinds 19 maart van dit jaar spuit de vulkaan nagenoeg non-stop lava omhoog. Dat geeft sensationele beelden zoals we al vaak op YouTube zagen. Wij wilden dat natuurlijk ook gaan zien. Toen we een week geleden hoorden dat de erupties waren gestopt, baalden we ontzettend, maar waren weer heel blij toen een paar dagen geleden er weer leven kwam in de vulkaan.
Voordat we bij de vulkaan waren moesten we nog zo’n 80 kilometer rijden. Onderweg zagen we natuurlijk ook weer allerlei leuke of interessante dingen. Zoals de Selvogsviti vuurtoren. Vanaf de weg zagen we het oranje gevaarte goed maar daarmee waren we er nog niet. Bleek dat we een heel eind over een onvervalst offroad-pad moesten rijden om er te komen. Wat een geluk dat ons jeepje nergens voor terugdeinsde. Hij werd er alleen ontzettend vies van, maar dat maakte hem alleen maar stoerder. Vlakbij de vuurtoren lag een schattig kerkje, de Strandarkirkja. Het perfect onderhouden kerkje met begraafplaats lag echt in het midden van niks. Toch was het kerkje open en konden we even binnenkijken.
Tegen tienen kwamen we aan bij één van de parkeerplaatsen die gemaakt waren ten behoeve van de mensen die de vulkaan wilden komen bekijken. De landeigenaar heeft beslist dollartekens in zijn ogen gehad want parkeren langs een onverharde weg, kostte 1000 kronen (€6,68). We hadden erg veel geluk met het weer vandaag. De lucht was blauw en er stond een lekker zonnetje. Desondanks kleedden we ons goed aan want er stond ook een typische IJslandse wind en die zijn koud, weten we.
Om iets van het lavaveld van de vulkaan te kunnen zien, moesten we een steile helling beklimmen. Eenmaal boven op de bult, viel het zicht ons toch wel wat tegen. Ja, er was inderdaad een immens lavaveld, maar nergens zagen we de rode kleur van stromend lava. We konden nog hoger klimmen en dat deden we dan maar in de hoop daar wat meer vulkaanactiviteit te kunnen zien. Deze helling was zo mogelijk nog steiler dan de eerste. Vanaf deze top hadden we iets meer zicht op het lavaveld verder weg en daar zagen we zowaar wat roods in de zwarte lava en een hoop rook. Ook zagen we op een bergtop aan de andere kant van het lavaveld mensen staan die erg dicht op die activiteit stonden. We wilden net afdalen om naar die heuveltop te klimmen, toen het beetje rood, een hoop rood werd en we de lava ineens zagen bewegen. En het kwam onze kant op! We installeerden ons op een paar stenen en zagen vervolgens drie lavastromen snel en sterk aangroeien en de helling afstromen. We konden ons geluk niet op. We zaten gewoon loge-balkon voor dit fantastische natuurschouwspel. Met de minuut werd het schouwspel indrukwekkender. Onze camera’s konden het allemaal nauwelijks bijhouden. Wat hadden we een geluk; we hadden geen uur eerder moeten komen, want dan was er niks te zien geweest. We hadden ook niet later moeten komen, want na een uurtje of twee doofden de lavastromen en veranderde hun kleur van rood naar zwart. Toen was het trouwens ook wel tijd om te gaan. We waren behoorlijk koud en onze konten waren beurs van het zitten op de ruwe lavastenen. De afdaling van de hellingen was nog een dingetje want behoorlijk steil. Toch kwamen we heelhuids beneden en nog steeds zwaar onder de indruk stapten we in ons jeepje.
In het nabijgelegen vissersstadje Grindavik zochten en vonden we een koffiebar waar we een lekkere warme cappuccino dronken.
Daarna was het de beurt aan het Reykjanes Geopark. Een gebied met een hoge geothermische activiteit. We hadden geen route en stopten daar waar we wat moois of interessants meenden te zien. De eerste stop in het park was bij de Brimketill lava kliffen. Hier beukten de golven woest op de zwarte lavarotsen. Mooier was de Gunnuhver Hot Spring. Daar kwam kokend water naar boven gespoten en er ontwikkelde zich een gigantische spierwitte stoomwolk. Ook waren er modderpoelen.
Erg fraai was ook de Reykjanesviti vuurtoren. Wel flauw dat we hier weer 1000 kronen parkeergeld moesten betalen. Dat moest via een app, maar Ron z’n creditcard werd steeds maar niet geaccepteerd. Het saldo zal na 17 dagen IJsland wel op zijn. Dit land is ook zo gruwelijk duur :)
Als laatste stop bezochten we de "brug tussen de continenten". Hier raken de tectonische platen van Amerika en die van Eurasië elkaar. En de IJslanders hebben een brug over het ontstane gat gebouwd. Aan de ene kant stond je als het ware in Europa, aan de andere kant van de brug stond je in Amerika.
Tegen vieren parkeerden we ons jeepje voor het hotel nabij de luchthaven van Keflavik. We hebben ruim 3000 kilometers met het autootje gereden. We gaan het ding nog missen. We checkten in en konden ons gaan opmaken voor de vliegreis naar Nederland morgen, heel erg vroeg.
Tegen zessen gingen we eten in het restaurant naast het hotel. Hier bleek maar weer eens hoe duur dit land is. We waren voor twee burgers, een pilsje en een 7-Up, bijna veertig euro kwijt. Gelukkig hebben we op twee keer na steeds zelf kunnen koken wat heel veel geld heeft gescheeld.
Vanavond gaan we vroeg slapen want voor vieren gaat de wekker. Dan moeten we nog ontbijten, de auto inleveren en inchecken.
Voordat we bij de vulkaan waren moesten we nog zo’n 80 kilometer rijden. Onderweg zagen we natuurlijk ook weer allerlei leuke of interessante dingen. Zoals de Selvogsviti vuurtoren. Vanaf de weg zagen we het oranje gevaarte goed maar daarmee waren we er nog niet. Bleek dat we een heel eind over een onvervalst offroad-pad moesten rijden om er te komen. Wat een geluk dat ons jeepje nergens voor terugdeinsde. Hij werd er alleen ontzettend vies van, maar dat maakte hem alleen maar stoerder. Vlakbij de vuurtoren lag een schattig kerkje, de Strandarkirkja. Het perfect onderhouden kerkje met begraafplaats lag echt in het midden van niks. Toch was het kerkje open en konden we even binnenkijken.
Tegen tienen kwamen we aan bij één van de parkeerplaatsen die gemaakt waren ten behoeve van de mensen die de vulkaan wilden komen bekijken. De landeigenaar heeft beslist dollartekens in zijn ogen gehad want parkeren langs een onverharde weg, kostte 1000 kronen (€6,68). We hadden erg veel geluk met het weer vandaag. De lucht was blauw en er stond een lekker zonnetje. Desondanks kleedden we ons goed aan want er stond ook een typische IJslandse wind en die zijn koud, weten we.
Om iets van het lavaveld van de vulkaan te kunnen zien, moesten we een steile helling beklimmen. Eenmaal boven op de bult, viel het zicht ons toch wel wat tegen. Ja, er was inderdaad een immens lavaveld, maar nergens zagen we de rode kleur van stromend lava. We konden nog hoger klimmen en dat deden we dan maar in de hoop daar wat meer vulkaanactiviteit te kunnen zien. Deze helling was zo mogelijk nog steiler dan de eerste. Vanaf deze top hadden we iets meer zicht op het lavaveld verder weg en daar zagen we zowaar wat roods in de zwarte lava en een hoop rook. Ook zagen we op een bergtop aan de andere kant van het lavaveld mensen staan die erg dicht op die activiteit stonden. We wilden net afdalen om naar die heuveltop te klimmen, toen het beetje rood, een hoop rood werd en we de lava ineens zagen bewegen. En het kwam onze kant op! We installeerden ons op een paar stenen en zagen vervolgens drie lavastromen snel en sterk aangroeien en de helling afstromen. We konden ons geluk niet op. We zaten gewoon loge-balkon voor dit fantastische natuurschouwspel. Met de minuut werd het schouwspel indrukwekkender. Onze camera’s konden het allemaal nauwelijks bijhouden. Wat hadden we een geluk; we hadden geen uur eerder moeten komen, want dan was er niks te zien geweest. We hadden ook niet later moeten komen, want na een uurtje of twee doofden de lavastromen en veranderde hun kleur van rood naar zwart. Toen was het trouwens ook wel tijd om te gaan. We waren behoorlijk koud en onze konten waren beurs van het zitten op de ruwe lavastenen. De afdaling van de hellingen was nog een dingetje want behoorlijk steil. Toch kwamen we heelhuids beneden en nog steeds zwaar onder de indruk stapten we in ons jeepje.
In het nabijgelegen vissersstadje Grindavik zochten en vonden we een koffiebar waar we een lekkere warme cappuccino dronken.
Daarna was het de beurt aan het Reykjanes Geopark. Een gebied met een hoge geothermische activiteit. We hadden geen route en stopten daar waar we wat moois of interessants meenden te zien. De eerste stop in het park was bij de Brimketill lava kliffen. Hier beukten de golven woest op de zwarte lavarotsen. Mooier was de Gunnuhver Hot Spring. Daar kwam kokend water naar boven gespoten en er ontwikkelde zich een gigantische spierwitte stoomwolk. Ook waren er modderpoelen.
Erg fraai was ook de Reykjanesviti vuurtoren. Wel flauw dat we hier weer 1000 kronen parkeergeld moesten betalen. Dat moest via een app, maar Ron z’n creditcard werd steeds maar niet geaccepteerd. Het saldo zal na 17 dagen IJsland wel op zijn. Dit land is ook zo gruwelijk duur :)
Als laatste stop bezochten we de "brug tussen de continenten". Hier raken de tectonische platen van Amerika en die van Eurasië elkaar. En de IJslanders hebben een brug over het ontstane gat gebouwd. Aan de ene kant stond je als het ware in Europa, aan de andere kant van de brug stond je in Amerika.
Tegen vieren parkeerden we ons jeepje voor het hotel nabij de luchthaven van Keflavik. We hebben ruim 3000 kilometers met het autootje gereden. We gaan het ding nog missen. We checkten in en konden ons gaan opmaken voor de vliegreis naar Nederland morgen, heel erg vroeg.
Tegen zessen gingen we eten in het restaurant naast het hotel. Hier bleek maar weer eens hoe duur dit land is. We waren voor twee burgers, een pilsje en een 7-Up, bijna veertig euro kwijt. Gelukkig hebben we op twee keer na steeds zelf kunnen koken wat heel veel geld heeft gescheeld.
Vanavond gaan we vroeg slapen want voor vieren gaat de wekker. Dan moeten we nog ontbijten, de auto inleveren en inchecken.
Reacties