Kasteel Linderhof

Al om kwart over zeven waren we allebei wakker. Oorzaak waren de kerkklokken en het verkeer dat weliswaar gewoon door de straat reed maar op ons overkwam alsof ze de kamer kwamen binnen rijden. Nu was dat vroege wakker worden niet zo erg want we waren heel wat van plan vandaag. Wat wel erg was, was dat we allebei gruwelijk veel spierpijn in onze bovenbenen hadden. De zware afdaling van gisteren was daar debet aan. Dat beloofde wat want we waren van plan om naar Schlosspark Linderhof te lopen. Daar staat een kasteel waar koning Ludwig de 2e nog in heeft gewoond. De wandelroute was zo’n 13 kilometer enkele weg.

Na een flink ontbijt gingen we op pad. Al in Oberammergau moesten we van de route afwijken omdat een voetgangersbrug op instorten stond. Gelukkig waren er meer bruggen over het riviertje de Ammer. Het lopen ging onverwachts toch lekker, tenminste, als we niet hoefden te dalen. Dan deden onze bovenbenen flink pijn. Het was ook lekker lopen vanwege het weer. Hoewel het half november was liepen we hier onder een strak blauwe lucht met een lekker zonnetje erbij. Onze jassen hadden we al snel open hangen.

Langs de Ammer liepen we het stadje uit en kwamen langs de weg naar Graswang te lopen. Daar namen we op een gegeven moment een afslag waardoor we door loofbossen kwamen te lopen. Gelukkig was de route redelijk egaal want onze bovenbenen konden nog niet veel hebben. Toen we de bossen weer uit waren liepen we over een wandelpad dat ons langs het plaatsje Graswang voerde waarna we de natuur weer in werden geleid. Hier was het landschap was saaier en vanwege een vals plat omhoog was het zwaar lopen. We vonden het dan ook helemaal niet erg toen we na zo’n 2 en een half uur lopen bij het Schlosspark aan kwamen.

Om bij de kassa te komen moesten we dwars door het park lopen en zodoende kwamen we ook al voorbij het paleis van Ludwig de 2e gelopen. We zagen dat zowat alle ornamenten in het park helemaal verpakt waren om die dingen te beschermen tegen de winterse kou die weldra zou komen. Dat was wel flink balen want in plaats van mooie beelden en fonteinen keken we nu tegen houten omhulsels aan. Maar nu we er eenmaal waren besloten we toch maar een kaartje te kopen.  Eerst kregen we een kaartje met daarop een rondleiding in het Duits die vijf minuten later zou beginnen. Maar omdat we net 13 kilometer hadden gelopen, wilden we eerst wat drinken en we hadden liever een rondleiding in het Engels. Gelukkig kon dat geregeld worden waardoor we eerst een cappuccino met een stuk Apfelstrudel konden wegwerken. Het was zo’n lekker weer dat we buiten konden gaan zitten met ons drankje en hapje.

Om klokslag 12 uur begon de rondleiding. Druk was het er niet. We waren met zo’n tien mensen in het enige van de drie paleizen die Ludwig had ontworpen waarin hij zelf heeft gewoond. Groot is de Linderhof niet. Dit barokslot was dan ook meer een privéwoning van de koning. Gasten ontving hij er niet. Hij woonde er gewoon in z’n eentje, tenminste als je z’n personeel niet meerekende. De rondleiding voerde ons door alle kamers op de eerste verdieping. Alles was overdadig versierd zoals dat wel vaker is bij een brokken paleis. In het kasteel is 4 kilo aan bladgoud gebruikt en die 4 kilo was genoeg om alles goud te kleuren. Opvallend was dat de slaapkamer veruit de grootste kamer in het paleis was. Deze kamer was maar liefst 100 vierkante meter en 7 meter hoog. Ook hier was het één en al pracht en praal met veel verguld houtwerk, marmer en Meisner porselein. Het meest opvallende was echter het enorme blauwe bed. In dit bed kan je met gemak met de hele familie slapen. De mooiste kamer was de zogenaamde Spiegelkamer. Zoals de naam al zegt had je op elke muur rijk gedecoreerde spiegels waardoor de ruimte oneindig leek.

Na vijfentwintig minuten was de rondleiding ten einde en konden we daarna op ons gemak het uitgebreide park bekijken. We waren er zo uitgekeken omdat er weinig moois of sierlijks was aan de houten omhulsels die over de standbeelden en vergulde fonteinen heen stonden. Wel konden we vanaf een verhoging nog een mooie foto van het paleis maken.

Het was een uur of half twee toen we het allemaal wel gezien hadden. We wilden naar het plaatsje Ettal lopen om daar nog naar het klooster te gaan kijken. Op de weg terug hadden we er een goed tempo inzitten maar toen we na een uurtje weer in Graswang waren, besloten we het klooster toch te laten voor wat het was omdat we anders niet voor het donker terug in Oberammergau zouden zijn. Het klooster zouden we morgen ook kunnen bezoeken.

Tegen vieren waren we terug in ons hotel waar een lekkere, warme douche wachtte. Tot aan het diner lagen we op bed wat te internetten en ook werden de foto’s op de computers gezet. ’s Avonds aten we in het Italiaanse restaurant tegenover het hotel. Voor weinig geld hadden we allebei een veel te grote pizza waardoor we tonnetje rond het restaurant weer buiten kwamen. Door al dat gewandel en het vele eten waren we gruwelijk slaperig geworden. Met moeite hielden we het tot een uur of negen vol, maar daarna gingen we toch echt slapen.