Wandeldag 3. Van Rates naar Portela de Tamel
Nadat het blogstukje van gisteren was gepost en we al in bed lagen, ontdekte Nicky dat haar Apple Watch, die aan de oplader lag, verdwenen was. De oplader lag er nog wel, maar het horloge was weg. Nadat ze alles had afgezocht en het ding niet had gevonden, was er maar één conclusie; het horloge was gestolen. Iedereen op de slaapzaal was in inmiddels weer klaarwakker, maar niemand had de Appel Watch gezien. Via de lokaliseer-app op Ron’s iPhone konden we zien dat het ding nog in de buurt moest zijn. Via diezelfde app konden we ook een geluid afspelen op het horloge. En wat gebeurde er? Uit de rugzak van een Pool die in de hoek lag, kwam dat geluid. Na nog twee keer proberen, bleef het geluid uit zijn rugzak komen. Nicky deed een greep in zijn rugzak en haalde daar haar Apple Watch uit. De man hield zich van de domme en bleef ontkennen dat hij het horloge had gejat, maar horloges verplaatsen zich niet vanzelf, dus het was wel duidelijk was gebeurd was. Nicky haalde de hospitalero erbij maar die kon niet veel doen. Niemand had immers gezien dat hij het horloge had weggenomen. De man werd steeds zenuwachtiger maar bleef ontkennen. Helaas werd hij niet de albergue uitgezet waarna iedereen op de slaapzaal zijn of haar waardevolle spullen maar goed op borg.
Na al deze heisa sliepen we niet lekker en waren we dus ook al vroeg wakker. Buiten was het nog donker. Iedereen was deze morgen vroeg weg, behalve de Pool die deed alsof hij nog sliep. Wij waren om half acht helemaal klaar en hadden zelfs iets kleins ontbeten waardoor we vertrokken voor wandeldag drie. Aanvankelijk was het nog wat frisjes, maar het licht van de opkomende zon was erg mooi. Het landschap glooide waardoor we regelmatig stegen en daalden.
Na 7 kilometer lopen kwamen we aan in Pedra Furada. Daar wisten we dat er een cafeetje zat waar ze een heerlijk ontbijt serveerden. Wij aten er ieder een baguette die dik belegd was met ham, kaas en tomaat en dronken er een groot glas versgeperst sinaasappelsap bij. De route vervolgde door het plaatsje waar het erg druk was en de auto’s soms vlak langs je heen scheurden. We vonden het ook wel best toen de route ons een bos in stuurde. Toen we daar weer uit waren, kwamen we op een lange en ongelijkmatige weg met kasseien te lopen. Dat was niet bepaald fijn voor de voetjes.
De grootste plaats die we deze dag aan deden was Barcelos. Dat bleek een mooie stad te zijn. Het was er gezellig met de winkels open en veel terrasjes. Bij één van die terrassen lunchten we. We hadden ieder een roombroodje, Nicky een koffie en Ron een pilsje. Dat alles kostte slechts €3,95. Dat was nog eens goedkoop lunchen zo.
Na de lunch liepen we de stad weer uit in noordelijke richting voor de laatste 9 kilometers naar Portela de Tamel, onze geplande overnachtingsplek. Nadat we de stad uit waren, begonnen we aan een flinke klim. De route bleef omhoog gaan. We konden nergens water kopen want alles was dicht op deze zondagmiddag. Daardoor kregen we het behoorlijk zwaar. Wat waren we blij toen we om kwart voor drie, na meer dan 28 kilometer aan kwamen bij de albergue.
Die albergue was wel een aangename verrassing. Hij was behoorlijk nieuw en alles was modern en schoon. We kregen voor €5 ieder een bed op de benedenverdieping van een stapelbed. Eerst vulden we in de gezamenlijke ruimte ons vocht tekort aan en kletsten er wat met andere pelgrims. Na die drankjes en een douche, waren we weer snel de oude.
In het plaatsje was verder weinig te beleven. Er was wel een restaurant maar die was gesloten vanwege zondag. Maar geen nood. In de albergue konden we pizza bestellen die op een door ons gewenst tijdstip werd bezorgd. De pizza smaakte heerlijk, maar was wel wat teveel van het goede. Daardoor hebben we morgen al een lunch. ‘s Avonds gebeurde er niet veel meer. We zaten wat te internetten en dit blogstukje moest natuurlijk geschreven worden.
Doordat we vandaag neer hebben gelopen dan aanvankelijk gepland, hoeven we morgen geen 35,5 kilometer te lopen. Iets wat heel erg zwaar zou zijn geweest. Nu blijft het morgen bij ongeveer 24 kilometer naar Ponte de Lima.
Na al deze heisa sliepen we niet lekker en waren we dus ook al vroeg wakker. Buiten was het nog donker. Iedereen was deze morgen vroeg weg, behalve de Pool die deed alsof hij nog sliep. Wij waren om half acht helemaal klaar en hadden zelfs iets kleins ontbeten waardoor we vertrokken voor wandeldag drie. Aanvankelijk was het nog wat frisjes, maar het licht van de opkomende zon was erg mooi. Het landschap glooide waardoor we regelmatig stegen en daalden.
Na 7 kilometer lopen kwamen we aan in Pedra Furada. Daar wisten we dat er een cafeetje zat waar ze een heerlijk ontbijt serveerden. Wij aten er ieder een baguette die dik belegd was met ham, kaas en tomaat en dronken er een groot glas versgeperst sinaasappelsap bij. De route vervolgde door het plaatsje waar het erg druk was en de auto’s soms vlak langs je heen scheurden. We vonden het ook wel best toen de route ons een bos in stuurde. Toen we daar weer uit waren, kwamen we op een lange en ongelijkmatige weg met kasseien te lopen. Dat was niet bepaald fijn voor de voetjes.
De grootste plaats die we deze dag aan deden was Barcelos. Dat bleek een mooie stad te zijn. Het was er gezellig met de winkels open en veel terrasjes. Bij één van die terrassen lunchten we. We hadden ieder een roombroodje, Nicky een koffie en Ron een pilsje. Dat alles kostte slechts €3,95. Dat was nog eens goedkoop lunchen zo.
Na de lunch liepen we de stad weer uit in noordelijke richting voor de laatste 9 kilometers naar Portela de Tamel, onze geplande overnachtingsplek. Nadat we de stad uit waren, begonnen we aan een flinke klim. De route bleef omhoog gaan. We konden nergens water kopen want alles was dicht op deze zondagmiddag. Daardoor kregen we het behoorlijk zwaar. Wat waren we blij toen we om kwart voor drie, na meer dan 28 kilometer aan kwamen bij de albergue.
Die albergue was wel een aangename verrassing. Hij was behoorlijk nieuw en alles was modern en schoon. We kregen voor €5 ieder een bed op de benedenverdieping van een stapelbed. Eerst vulden we in de gezamenlijke ruimte ons vocht tekort aan en kletsten er wat met andere pelgrims. Na die drankjes en een douche, waren we weer snel de oude.
In het plaatsje was verder weinig te beleven. Er was wel een restaurant maar die was gesloten vanwege zondag. Maar geen nood. In de albergue konden we pizza bestellen die op een door ons gewenst tijdstip werd bezorgd. De pizza smaakte heerlijk, maar was wel wat teveel van het goede. Daardoor hebben we morgen al een lunch. ‘s Avonds gebeurde er niet veel meer. We zaten wat te internetten en dit blogstukje moest natuurlijk geschreven worden.
Doordat we vandaag neer hebben gelopen dan aanvankelijk gepland, hoeven we morgen geen 35,5 kilometer te lopen. Iets wat heel erg zwaar zou zijn geweest. Nu blijft het morgen bij ongeveer 24 kilometer naar Ponte de Lima.
Reacties