Eerste verkenning van Taipei

Ondanks de zeer krappe ruimte hebben we toch nog een paar uurtjes kunnen slapen. Maar goed ook want we moeten deze dag door zien te komen om zo snel als mogelijk aan de zes uur tijdsverschil te wennen. Maar ruim 13 uur in een vliegtuig is lang, erg lang. We waren allebei helemaal door gezeten aan het einde van de vlucht. Gelukkig landde het toestel netjes op tijd en konden we de benen strekken.
Vervolgens kregen we een staaltje mee van de Taiwanese efficiëntie. We stonden even in de rij voor de immigratie maar daarna ging het snel. Stempel in het paspoort en op naar de bagageband. Daar hadden we binnen een minuut onze tassen en in de aankomsthal stond de taxichauffeur al op ons te wachten om ons naar het hotel in Taipei te brengen. De rit duurde ongeveer 25 minuten. Inchecken ging ook al vlot zodat we al om half twee op onze hotelkamer waren.

Na een korte opfrisbeurt gingen we op pad. Eerst maar eens geld pinnen. Bij de eerste geldautomaat lukte dat niet maar de tweede spuwde netjes een hele hoop Taiwanese dollars uit. Vervolgens doken we ondergronds. Nee, niet de illegaliteit in maar in het metrostation dat naast het hotel gelegen is. Al snel hadden we door hoe het werkte met het kopen van tokens en konden we op weg naar Taipei 101, met 508 meter hoog, veruit het hoogste gebouw van Taiwan en zelfs van Zuid-Oost Azië. Voor omgerekend 80 cent bracht de metro ons vlotjes naar de wolkenkrabber. Weer bovengronds merkten we dat het wat motregende maar het was wel 23 graden warm.
We wilden met ‘s werelds snelste lift naar de 89e verdieping op bijna 400 meter hoogte. Kaartjes waren snel gekocht maar wel duur; zo’n 600 Taiwanese dollar per stuk, zo’n 18 euro. Bovenin keken we geruime tijd uit op een wat grijze stad. Dat was vanwege het weer. De lucht was zwaarbewolkt. Nog nooit waren we zo hoog in een gebouw. Het uitzicht was dan ook prachtig. Ook interessant was de grote ronde bal die de toren in balans moet houden tijdens een eventuele aardbeving. Helaas was het open uitzichtplatform op de 91e etage dicht vanwege het mindere weer.

Na een uurtje hadden we het boven wel gezien en namen we de lift naar het zeer luxe winkelcentrum onder aan de toren. We wisten dat daar een restaurant zat met een Michelinster waar je voor relatief weinig geld heerlijk kon eten. Voor het restaurant kan je niet reserveren. Gelukkig was de wachttijd kort. Binnen 10 minuten nadat we ons hadden gemeld, zaten we aan een tafeltje en kregen we vervolgens de lekkerste dumplings te eten die we ooit geproefd hadden. Het mooiste kwam aan het eind. Met z’n tweeën hadden we voor omgerekend 24 euro gegeten en gedronken. En dat in een Michelinsterren restaurant.
Met een voldaan gevoel bekeken we daarna nog wat super-de-luxe winkels onder de Taipei 101 voordat de metro ons weer terug bracht richting hotel. Voordat we naar de kamer gingen dronken we nog koffie bij Starbucks en kochten we water bij een 7-Eleven.
Op de kamer waren we druk met het verwerken van alle eerste indrukken en met studeren van wat we morgen allemaal beslist niet mogen missen. Zo rond half tien vonden we het welletjes en doken we ons bed in. Dat mocht ook wel na een nacht op een vliegtuigstoel.