Portland, tweede dag

De camping waarop we twee nachten staan is bij verre de meest luidruchtige van heel deze reis. Ze ligt namelijk namelijk onder de aanvliegroute van het internationale vliegveld van Portland. Om de haverklap horen we gebulder als er weer een vliegtuig is opgestegen of gaat landen. Ook toen we in bed lagen was dat het geval. Als dan ook je partner (Nicky in dit geval) gruwelijk aan het snurken is, dan zal het duidelijk zijn dat er geen sprake is van een goede nachtrust. Vandaag wilden we op tijd in het centrum van de stad zijn want we hadden besloten om bij de Apple Store in de rij te gaan staan voor een iPhone 6. Gisteren was ons verteld dat ze op voorraad waren, vandaar. 

Na het ontbijt liepen we een kleine 3 kilometer naar het beginstation van de tram die ons in een half uur tijd naar downtown Portland bracht. Meteen liepen we door naar de Apple Store om daar tot de ontdekking te komen dat enkele tientallen mensen hetzelfde idee hadden en al een lange rij hadden gevormd. Toch sloten we achteraan in de veronderstelling dat het principe van „wie eerst komt, eerst maalt” werd gehanteerd. Dat bleek echter niet het geval te zijn. Mensen in de rij werden door het personeel van de Apple store volkomen willekeurig uit de rij gehaald waarna zij een verkoper konden spreken en zonodig een iPhone konden kopen. Had je geluk dan was je binnen 20 minuten klaar, maar voor hetzelfde geld stond je de hele dag in de rij zonder aan de beurt te komen. Eerst was het een half uur wachten tot het tien uur was en de winkel openging. Daarna begon het circus. Opvallend was dat de verkopers eerst alleen mooie vrouwen uit de rij kozen. Gelukkig waren die zo op, want eigenlijk willen alleen lelijke nerds een iPhone :). Wij hadden relatief veel geluk. Al na een half uur werden we uit de rij geplukt en mochten we een bestelling plaatsen. Helaas leidde dat niet tot de aanschaf van een iPhone 6 omdat de simlockvrije variant zonder een contract nog niet voorradig was. Gelukkig hadden we in totaal maar een uur staan wachten, maar de teleurstelling was er toch wel.

We gingen daarna de stad weer bekijken. Er waren nog wat dingen die we in de stad wilden gaan zien en begonnen met een tramritje naar de Ira Keller fontein. Op een plein midden in de stad is een groene oase gemaakt waarin grote stenen blokken zijn geplaatst waaruit water naar beneden stroomt. Het geheel zag er mooi uit en het parkje was een oase van rust in de drukke stad. Via de wolkenkrabber van Welsh Fargo liepen we langs de City Hall naar Broadway. Net als in New York heb je in Portland op Broadway verschillende theaters. Als we tijdens het wandelen een leuke winkel zagen liepen we er even binnen, maar het bleef steeds bij kijken.

Lunchen deden we deze dag weer in een lokale brouwerij met een eetgedeelte erbij. We bestelden ieder een sandwich, maar toen deze werd geserveerd, bleken dat (hoe kan het ook anders) boterhammen van Amerikaans formaat te zijn, compleet met frietjes erbij. We hadden er meer dan genoeg aan te eten.

’s Middags liepen we via Pioneer Square naar een groot warenhuis, Macy’s, om voor Ron een Levi’s 501 spijkerbroek te kopen. Die dingen zijn hier de helft van wat ze in Nederland kosten. Keus in kleuren en maten was er voldoende, dus die broek was zo gekocht. Nadat we nog wat door een groot winkelcentrum hadden geslenterd, was het inmiddels bijna drie uur en besloten we terug naar de camping te gaan om daar in alle rust wat noodzakelijk onderhoud te plegen en effe lekker te luieren. Zo gezegd, zo gedaan en de rest van de dag waren we bezig met de was en het uitzoeken van de rest van onze route. Omdat we nog wat extra tijd hadden, moesten de plannen worden bijgesteld. We hadden al besloten om een stuk van de kust van Oregon te gaan bekijken, maar morgen gaan we eerst naar de vulkaan Mount Saint Helens, die in 1980 is ontploft.