Fukuoka

Weer helemaal uitgerust werden we deze morgen wakker. Na het ontbijt nam reisbegeleider Remco de groep mee de stad in. Hij wilde ons wat wegwijs maken met een aantal zaken in Japan zoals o.a. geld pinnen. Om geld te kunnen pinnen moet je in Japan bij het postkantoor zijn. Niks geen ATM’s bij banken. Het pinnen wordt mensen die geen Japanse karakters kunnen lezen extra moeilijk gemaakt want op alle knopjes en ook op het scherm staat geen enkel woord dat je dan kan lezen. We keken dan ook goed toe hoe Remco voordeed hoe je geld uit het apparaat kon halen en we probeerden de volgorde van de knopjes te onthouden voor de keer dat we het zelf moesten doen.

De volgende stop was in een metrostation van de stad waar Remco iedereen uitlegde hoe die werkte. Fukuoka is echter een compacte stad die je goed te voet kan ontdekken en wij waren dan ook niet van plan om van de metro gebruik te maken. Voorts liet Remco zien hoe klantgericht de Japanners waren. Een voorbeeld was een opticien die buiten op het trottoir voor zijn zaak een brillenpoetsmachine had staan die iedereen gratis kon gebruiken. Wij maakten dankbaar gebruik van het apparaat en met schone brilletjes gingen we daarna een groot winkelcentrum binnen om daar met eigen ogen te zien dat de klant hier nog echt koning is. Er werd in ieder geval heel wat afgebogen door de winkelbedienden.

Nadat we een tijdje hadden rondgekeken in de luxe winkels liepen we naar een uiterst apart gebouw, het IMS Art Festa gebouw. Dit is een gebouw van 14 verdiepingen met grote terrassen met daarop uitbundig veel groen zodat het gebouw wat weg heeft van de hangende tuinen van Babylon. In het gebouw bezochten we de plaatselijke VVV waar we van een uiterst vriendelijke vrouw plattegrondjes en folders met bezienswaardigheden kregen van de stad.

Waren we tot nu toe met de hele groep en Remco meegelopen. Nu kozen we ervoor om zelf de stad te gaan ontdekken. Samen met de enige andere Nederlandse en nog een Belg gingen we op pad. Wat ons meteen opviel is dat op nagenoeg elke hoek van de straat een groot aantal drankautomaten staat. Niet alleen automaten voor koude frisdranken, maar ook voor warme koffie of thee. Vaak stonden er wel vier of vijf van die automaten langs elkaar. Erg apart. Wat ons ook opviel waren de vele stroomkabels die boven de straat bungelden. Bij ons in Nederland zijn alle elektriciteitskabels mooi weggewerkt maar had men die moeite niet genomen. Door al die kabels oogde het straatbeeld wat rommelig.

Na een korte wandeling kwamen we uit bij de Sumiyoshi Shrine. Deze tempel is een oase van rust midden in de stad. De tempelgebouwen dateren uit de 17e eeuw en daarmee is de tempel één van de oudste op het eiland Kyushu, het eiland waar Fukuoka op ligt. De tempel is gewijd aan de god van de zeelui. Behalve de gebouwen zagen we veel vlaggen met teksten erop die we niet konden lezen. Apart waren ook de Boeddhabeeldjes met een soort van oversized stropdas als kleed. Het mooiste wat we er echter zagen was een vrouw met haar dochter. Allebei waren ze gekleed in een prachtige kimono. Nadat we ze beleefd om een foto hadden gevraagd, poseerden ze braaf voor onze camera’s.

De volgende stop was bij de Rakusui-en tuin. In deze tuin met tal van bonsaibomen konden we een theeceremonie meemaken. Natuurlijk hadden we hier wel oren naar en nadat we een flink aantal yennen hadden betaald werden we naar een ruimte met tatamimatten gebracht waar we, zonder schoenen, op de grond moesten gaan zitten. Een vrouw maakte daar voor onze neus groene Japanse thee voor ons klaar. De ceremonie was kort in tegenstelling tot een echte Japanse theeceremonie die enkele uren kan duren. De thee, die veel dikker was dan wij gewend zijn, smaakte wat naar spinazie maar was wel lekker.

Nadat we nog wat door de tuin hadden gelopen liepen we naar een groot winkelcentrum, Canal City. Niet dat we wilden gaan winkelen, we zochten er een restaurantje om te lunchen. Het was inmiddels dik in de middag en we hadden honger. We ontdekten dat we in een Japans restaurant ons geen zorgen hoefden te maken over het feit dat men er geen  Engels menu heeft. Overal zagen we in de etalage of bij de ingang natuurgetrouwe plastic voorbeelden van de gerechten staan. We hoefden die maar aan te wijzen om te bestellen. We zaten dan ook al snel aan een heerlijke maaltijd die, tot ons aller verrassing, helemaal niet zo duur was.

Met een goed gevulde maag gingen we daarna verder op onderzoek uit. Zo bezochten we de Tochoji tempel. Dit is de oudste tempel en dateert uit het jaar 806. De tempel is bekend om z’n grote houten Boeddhabeeld maar de tempel bleek dicht en we konden dit beeld daarom niet zien. Wel namen we wat foto’s van de gebouwen en de mooie tuin. Ook hier troffen we Boeddhabeeldjes met oversized stropdassen.

De volgende tempel, de Genjuan tempel bleek ook al gesloten zodat we er snel weer weg waren. Nadat we genoeg cultuur hadden gesnoven voor één dag bezochten we een lokale Starbucks voor een lekkere koffie. Toen het donker werd liepen we naar de rivier waarlangs vele yataitentjes stonden. Yatai is de Japanse variant van saté en, aan het aantal klanten te zien, een populair gerecht. Nadat we in het centrum van de stad nog wat hadden rond gelopen besloten we terug naar het hotel te gaan. We waren nog niet helemaal gewend aan het tijdverschil en lagen deze dag op tijd weer in onze bedden.