Edinburgh Castle en een kapotte camera
Onze laatste volle dag in de Schotse hoofdstad begonnen we na het ontbijt met een belletje naar de verhuurder van onze camper die we morgen op gaan halen in Harthill. In plaats van 15.00 uur mogen we onze camper nu om 13.00 uur ophalen. Dat scheelt weer twee uur. Daarna namen we alvast een kijkje bij het busstation waar we morgen de bus moeten nemen naar Harthill. Gelukkig ligt dat busstation vlakbij ons hotel zodat we niet ver met onze tassen moeten sjouwen.
Voor vandaag hadden we online tickets gekocht voor een bezoek aan Edinburgh Castle, maar daar konden we pas vanaf half twaalf terecht. Als excursie vooraf ondernamen we een wandeling naar het stadsdeel Dean aan het riviertje de Leith. Nicky had in een boekje gelezen over dit wijkje en werd genoemd als één van de 20 highlights van Edinburgh. Het was even tippelen want het wijkje ligt iets buiten het centrum, maar het was goed te belopen. Toen we in het wijkje aan kwamen, waren we aangenaam verrast. Midden in een grote stad loopt daar een prachtig riviertje met langs de oevers prachtige huisjes omringd door veel groen. Het deed allemaal erg dorps aan. Het was wel zo dat kennelijk meer mensen over dit stadsdeel hadden gelezen, want we waren niet bepaald de enige toeristen. De Leith heeft hier ook enig verval waardoor er watervalletjes in het riviertje zitten. Nadat we het bebouwde deel van Dean hadden bekeken, liepen we een tijdje langs de oever naar een bron waarop men een soort van prieeltje had gebouwd. Erg mooi allemaal.
Om op tijd bij het kasteel te kunnen zijn, verlieten we na enige tijd toch het riviertje en liepen naar de Old Town terug. Op de Royal Mile was het weer gruwelijk druk. We hadden nog wat tijd over en gingen daarom op zoek naar een koffietentje voor een break. Het tentje waar we uiteindelijk iets dronken en aten, lag erg verscholen in een achteraf straatje. Toch zaten er nog genoeg andere mensen in het zaakje, die het dus ook hadden weten te vinden.
Precies om half twaalf meldden we ons bij de ingang van het kasteel. Nadat onze tickets waren gescand, betraden we het kasteel, samen met vele anderen. Jeetje, wat was het er druk. We begonnen met het turen over de kasteelmuren naar de stad onder ons. En daar ging het vandaag mis. Ron had z’n redelijk nieuwe 360 graden camera op zijn borst hangen en had niet in de gaten dat één van de twee lezen tegen de ruwe stenen van de kasteelmuur schuurde. Gevolg was een diepe kras op die lens waardoor de camera grotendeels onbruikbaar werd. Jemig, wat was dat balen. Al op de derde dag van onze reis een kapotte camera. Gelukkig hebben we nog andere camera’s bij ons, maar het is te hopen dat de lens vervangen kan worden als wel thuis zijn. Voor deze reis hebben we vrij weinig aan een camera met een diepe kras in de lens. Ron was er in ieder geval goed ziek van.
Was het tot nu toe lekker weer geweest, na het cameradebacle begon het ook nog eens te regenen. Alsof de hemel meehuilde met het verlies van de camera voor deze reis :)
Gelukkig zijn er in Edinburgh Castle diverse musea en konden we op die manier aan de regen ontsnappen. Het eerste museum dat we bezochten was het War museum. De Schotten hebben een lange historie van oorlog voeren en dat kwam hier uitgebreid aan bod.
Toen het tegen één uur liep zochten we een plekje om het dagelijkse kanonschot dat precies op dat tijdstip wordt afgevuurd te zien. Het was er gruwelijk druk, maar toch konden we één en ander goed zien. Wel jammer dat Ron, op het moment dat het schot werd afgevuurd, net z’n camera even had uitgezet. Geen kanonschot dus in de nog te maken video van deze reis.
Omdat het bleef regenen bekeken we eerst maar allemaal zaken die binnen waren te bekijken. Zoals de Schotse kroonjuwelen en de koninklijke appartementen. Helaas mocht je niet overal fotograferen of filmen, maar interessant was het allemaal wel. De bui duurde zo’n anderhalf uur waarna het weer droog werd en we meer buiten konden bekijken. Edinburgh Castle is een flink groot kasteel en daarom hadden we er ook veel tijd nodig om alles te zien. We onderbraken de bezichtigingen voor een lunch bestaande uit een lekker broodje ham-kaas en een grote kop cappuccino. Ook vonden we in één van de winkeltjes op het complex wat leuke souvenirtjes zodat we daar niet meer naar uit hoeven te kijken.
Na drie en een half uur vonden we dat we het allemaal goed hadden bekeken en liepen we naar het Nationaal Museum of Scotland. Inmiddels scheen er weer een lekker zonnetje, maar dit museum wilden we toch niet missen. Zoals nagenoeg alle musea in het Verenigd Koninkrijk, is de toegang tot dit museum gratis en word er slechts een vrijwillige bijdrage gevraagd. We waren niet alleen verbaasd over de grootte van dit museum, maar ook over de collectie. De meest diverse zaken stonden hier tentoongesteld en werden er uitgelegd. Van vliegtuigen, locomotieven en stoommachines tot skeletten van dinosaurussen, alles was er. We keken er onze ogen uit. In dit museum kun je met gemak een paar dagen zoek brengen. Die tijd hadden we niet zodat we veel sneller als we eigenlijk wilden, de collectie bekeken. Wat een geweldig mooi museum is dit. Een absolute aanrader.
Tegen sluitingstijd gingen we verder. Na wat inkopen voor het ontbijt van morgen te hebben gedaan, gingen we dineren bij Wagamama. Daar aten we ieder een heerlijke udon-schotel, gevolgd door een lekker toetje. Behoorlijk moe liepen we terug naar ons hotel waar het avondritueel van backuppen en blogstukjes schrijven plaats vond.
Voor vandaag hadden we online tickets gekocht voor een bezoek aan Edinburgh Castle, maar daar konden we pas vanaf half twaalf terecht. Als excursie vooraf ondernamen we een wandeling naar het stadsdeel Dean aan het riviertje de Leith. Nicky had in een boekje gelezen over dit wijkje en werd genoemd als één van de 20 highlights van Edinburgh. Het was even tippelen want het wijkje ligt iets buiten het centrum, maar het was goed te belopen. Toen we in het wijkje aan kwamen, waren we aangenaam verrast. Midden in een grote stad loopt daar een prachtig riviertje met langs de oevers prachtige huisjes omringd door veel groen. Het deed allemaal erg dorps aan. Het was wel zo dat kennelijk meer mensen over dit stadsdeel hadden gelezen, want we waren niet bepaald de enige toeristen. De Leith heeft hier ook enig verval waardoor er watervalletjes in het riviertje zitten. Nadat we het bebouwde deel van Dean hadden bekeken, liepen we een tijdje langs de oever naar een bron waarop men een soort van prieeltje had gebouwd. Erg mooi allemaal.
Om op tijd bij het kasteel te kunnen zijn, verlieten we na enige tijd toch het riviertje en liepen naar de Old Town terug. Op de Royal Mile was het weer gruwelijk druk. We hadden nog wat tijd over en gingen daarom op zoek naar een koffietentje voor een break. Het tentje waar we uiteindelijk iets dronken en aten, lag erg verscholen in een achteraf straatje. Toch zaten er nog genoeg andere mensen in het zaakje, die het dus ook hadden weten te vinden.
Precies om half twaalf meldden we ons bij de ingang van het kasteel. Nadat onze tickets waren gescand, betraden we het kasteel, samen met vele anderen. Jeetje, wat was het er druk. We begonnen met het turen over de kasteelmuren naar de stad onder ons. En daar ging het vandaag mis. Ron had z’n redelijk nieuwe 360 graden camera op zijn borst hangen en had niet in de gaten dat één van de twee lezen tegen de ruwe stenen van de kasteelmuur schuurde. Gevolg was een diepe kras op die lens waardoor de camera grotendeels onbruikbaar werd. Jemig, wat was dat balen. Al op de derde dag van onze reis een kapotte camera. Gelukkig hebben we nog andere camera’s bij ons, maar het is te hopen dat de lens vervangen kan worden als wel thuis zijn. Voor deze reis hebben we vrij weinig aan een camera met een diepe kras in de lens. Ron was er in ieder geval goed ziek van.
Was het tot nu toe lekker weer geweest, na het cameradebacle begon het ook nog eens te regenen. Alsof de hemel meehuilde met het verlies van de camera voor deze reis :)
Gelukkig zijn er in Edinburgh Castle diverse musea en konden we op die manier aan de regen ontsnappen. Het eerste museum dat we bezochten was het War museum. De Schotten hebben een lange historie van oorlog voeren en dat kwam hier uitgebreid aan bod.
Toen het tegen één uur liep zochten we een plekje om het dagelijkse kanonschot dat precies op dat tijdstip wordt afgevuurd te zien. Het was er gruwelijk druk, maar toch konden we één en ander goed zien. Wel jammer dat Ron, op het moment dat het schot werd afgevuurd, net z’n camera even had uitgezet. Geen kanonschot dus in de nog te maken video van deze reis.
Omdat het bleef regenen bekeken we eerst maar allemaal zaken die binnen waren te bekijken. Zoals de Schotse kroonjuwelen en de koninklijke appartementen. Helaas mocht je niet overal fotograferen of filmen, maar interessant was het allemaal wel. De bui duurde zo’n anderhalf uur waarna het weer droog werd en we meer buiten konden bekijken. Edinburgh Castle is een flink groot kasteel en daarom hadden we er ook veel tijd nodig om alles te zien. We onderbraken de bezichtigingen voor een lunch bestaande uit een lekker broodje ham-kaas en een grote kop cappuccino. Ook vonden we in één van de winkeltjes op het complex wat leuke souvenirtjes zodat we daar niet meer naar uit hoeven te kijken.
Na drie en een half uur vonden we dat we het allemaal goed hadden bekeken en liepen we naar het Nationaal Museum of Scotland. Inmiddels scheen er weer een lekker zonnetje, maar dit museum wilden we toch niet missen. Zoals nagenoeg alle musea in het Verenigd Koninkrijk, is de toegang tot dit museum gratis en word er slechts een vrijwillige bijdrage gevraagd. We waren niet alleen verbaasd over de grootte van dit museum, maar ook over de collectie. De meest diverse zaken stonden hier tentoongesteld en werden er uitgelegd. Van vliegtuigen, locomotieven en stoommachines tot skeletten van dinosaurussen, alles was er. We keken er onze ogen uit. In dit museum kun je met gemak een paar dagen zoek brengen. Die tijd hadden we niet zodat we veel sneller als we eigenlijk wilden, de collectie bekeken. Wat een geweldig mooi museum is dit. Een absolute aanrader.
Tegen sluitingstijd gingen we verder. Na wat inkopen voor het ontbijt van morgen te hebben gedaan, gingen we dineren bij Wagamama. Daar aten we ieder een heerlijke udon-schotel, gevolgd door een lekker toetje. Behoorlijk moe liepen we terug naar ons hotel waar het avondritueel van backuppen en blogstukjes schrijven plaats vond.
Reacties