Brabants Vennenpad Etappe 01
Soms is het anders. Al in februari hadden we ons aangemeld voor de Vierdaagse van Nijmegen. Nicky voor haar achtste keer, Ron voor de zevende. En normaal gesproken waren we in de maanden erna gaan trainen en hadden we de afstanden steeds groter gemaakt om fit aan die monsterklus te kunnen beginnen. En toen kwam Corona, lag alles stil en werden evenementen afgelast. Voor eventjes hielden we hoop dat de Vierdaagse door zou gaan, maar dat duurde niet lang. Op 21 april was het definitief; dit jaar geen Walk of the World. We baalden allebei gruwelijk want, zoals elk jaar, kijken we echt uit naar dit evenement.
Ron had uiteraard al verlof geregeld voor de Vierdaagseweek en wat doe je dan met die tijd? Hij had al besloten dat hij die week toch een paar dagen zou gaan werken om wat vakantiedagen uit te sparen. En toen kwam de Alternatieve Vierdaagse. De KWBN, DPG Media (die van het AD) en nog wat organisaties besloten om liefhebbers tijdens de eigenlijke Nijmeegse Vierdaagse toch te laten lopen op een zelf gekozen afstand op zelf te kiezen routes. Wij hoefden er niet lang over na te denken; wij zouden de Alternatieve Vierdaagse gaan lopen. Ron nam z’n ingeleverde vakantiedagen weer op, we schreven ons in voor de 20 kilometer en downloadde de bijbehorende app om de routes op bij te kunnen houden.
Nu was het zaak om vier routes van minstens 20 kilometer te zoeken. Nou, daar waren we heel snel uit. Al een tijdje hadden we plannen om het Brabants Vennenpad te gaan lopen. Het Vennenpad is een streekpad (nummertje 5), is 258 kilometer lang en loopt in een wijde cirkel om Eindhoven heen. Zoals de naam al zegt, loopt de route langs allerlei vennen en waterlopen waar het oosten van Brabant er veel van heeft. Het boekje van der Nivon werd gekocht en de GPS-routes gedownload om zeker niet te verdwalen.
Op dinsdag 21 juli namen we ’s morgens de trein naar Oisterwijk om daar aan de eerste etappe te beginnen. Het was wennen aan de mondkapjes die we in de trein moesten dragen, maar ja, wat moet, dat moet. Even voor tienen stonden we in Oisterwijk op het station en moesten we nog 2,5 kilometer lopen om bij de start van het Vennenpad te geraken. Bij natuurpoort Groot Speijck zagen we voor het eerst de geel/rode stickers die de komende 258 kilometer de route zouden aangeven. Nu zijn die stickers en bordjes prachtig, maar wij vertrouwen het meest op de GPS routes op Ron z’n smartphone. Afijn, de stickers, bordjes en GPS-route stuurden ons de prachtige bossen van de Oisterwijkse Vennen in en al snel liepen we langs de eerste vennetjes. We hadden het weer mee deze dag. De lucht was blauw met vriendelijke witte stapelwolkjes en met een temperatuur van net iets boven de 20 graden Celsius was het heerlijk wandelen. We waren er trouwens niet de enigen. Talloze wandelaars en fietsers hadden dit gebied gevonden.
Al voordat we vijf kilometer hadden gelopen, zaten we al weer op een terrasje. Bij boshuis De Venkraai ligt een pracht van een terras waar het heerlijk toeven was onder de grote parasols. We genoten van een heerlijke cappuccino en een stuk gebak voordat we het natuurgebied verder introkken.
Nu was het zaak om vier routes van minstens 20 kilometer te zoeken. Nou, daar waren we heel snel uit. Al een tijdje hadden we plannen om het Brabants Vennenpad te gaan lopen. Het Vennenpad is een streekpad (nummertje 5), is 258 kilometer lang en loopt in een wijde cirkel om Eindhoven heen. Zoals de naam al zegt, loopt de route langs allerlei vennen en waterlopen waar het oosten van Brabant er veel van heeft. Het boekje van der Nivon werd gekocht en de GPS-routes gedownload om zeker niet te verdwalen.
Op dinsdag 21 juli namen we ’s morgens de trein naar Oisterwijk om daar aan de eerste etappe te beginnen. Het was wennen aan de mondkapjes die we in de trein moesten dragen, maar ja, wat moet, dat moet. Even voor tienen stonden we in Oisterwijk op het station en moesten we nog 2,5 kilometer lopen om bij de start van het Vennenpad te geraken. Bij natuurpoort Groot Speijck zagen we voor het eerst de geel/rode stickers die de komende 258 kilometer de route zouden aangeven. Nu zijn die stickers en bordjes prachtig, maar wij vertrouwen het meest op de GPS routes op Ron z’n smartphone. Afijn, de stickers, bordjes en GPS-route stuurden ons de prachtige bossen van de Oisterwijkse Vennen in en al snel liepen we langs de eerste vennetjes. We hadden het weer mee deze dag. De lucht was blauw met vriendelijke witte stapelwolkjes en met een temperatuur van net iets boven de 20 graden Celsius was het heerlijk wandelen. We waren er trouwens niet de enigen. Talloze wandelaars en fietsers hadden dit gebied gevonden.
Al voordat we vijf kilometer hadden gelopen, zaten we al weer op een terrasje. Bij boshuis De Venkraai ligt een pracht van een terras waar het heerlijk toeven was onder de grote parasols. We genoten van een heerlijke cappuccino en een stuk gebak voordat we het natuurgebied verder introkken.
Het wandelen ging langzaam want er was onderweg zoveel te zien, te fotograferen of te filmen. De route stond erg duidelijk aangegeven en we hadden de GPS eigenlijk alleen maar nodig om te controleren of we nog goed zaten. Dat bleek niet altijd het geval want doordat we zo bezig waren met kletsen en kijken, zagen we een paar keer een bordje over het hoofd. Teruglopen naar de route was dan de enige optie. De ondergrond was veelal bosgrond en we moesten toch veel naar beneden kijken om niet te struikelen over de vele wortels die her en der de kop op staken.
We merkten alle twee dat we dit jaar niet veel getraind hadden. Lopen we normaal gesproken 20 kilometer met twee vingers in de neus, nu ervoeren we op een zeker moment toch enige vermoeidheid. Maar we hadden geen keus, we moesten door want de eerst volgende plaats was Boxtel en midden in natuurgebied de Kampina viel geen taxi te bestellen.
Na de vennen kwam de heide van de Kampina. Op de grote vlakte stonden her en der wat bomen en liepen wat koeien en paarden los rond, maar daar konden we wel meters maken omdat we nu niet steeds stil stonden om te fotograferen. Het laatste deel van deze etappe loopt langs het riviertje De Beerze waar ze vistrappen in hebben gemaakt.
Pas iets na vieren kwamen we, via een groot en lelijk industrieterrein, aan bij het NS station in Boxtel; het eindpunt van deze eerste etappe van ruim 26 kilometer. Daar konden we ons vochtgehalte wel op peil brengen, iets was voor Nicky zeker nodig was, want die had te weinig water meegenomen. Gelukkig hoefden we niet lang op de trein te wachten in Eindhoven en stonden we tegen vijven weer in Helmond. Behoorlijk stram en stijf liepen we de 1600 meter naar huis en waren blij toen we er waren. De eerste etappe was wel een hele mooie gebleken en we zijn nieuwsgierig naar de tweede die ons van Boxtel naar Sint Oedenrode gaat brengen.
We merkten alle twee dat we dit jaar niet veel getraind hadden. Lopen we normaal gesproken 20 kilometer met twee vingers in de neus, nu ervoeren we op een zeker moment toch enige vermoeidheid. Maar we hadden geen keus, we moesten door want de eerst volgende plaats was Boxtel en midden in natuurgebied de Kampina viel geen taxi te bestellen.
Na de vennen kwam de heide van de Kampina. Op de grote vlakte stonden her en der wat bomen en liepen wat koeien en paarden los rond, maar daar konden we wel meters maken omdat we nu niet steeds stil stonden om te fotograferen. Het laatste deel van deze etappe loopt langs het riviertje De Beerze waar ze vistrappen in hebben gemaakt.
Pas iets na vieren kwamen we, via een groot en lelijk industrieterrein, aan bij het NS station in Boxtel; het eindpunt van deze eerste etappe van ruim 26 kilometer. Daar konden we ons vochtgehalte wel op peil brengen, iets was voor Nicky zeker nodig was, want die had te weinig water meegenomen. Gelukkig hoefden we niet lang op de trein te wachten in Eindhoven en stonden we tegen vijven weer in Helmond. Behoorlijk stram en stijf liepen we de 1600 meter naar huis en waren blij toen we er waren. De eerste etappe was wel een hele mooie gebleken en we zijn nieuwsgierig naar de tweede die ons van Boxtel naar Sint Oedenrode gaat brengen.
Reacties