De Aziatische kant van Istanbul

We sliepen lekker maar de imam die 's ochtends om zes uur via een grote geluidsinstallatie aan het janken was om gelovigen tot gebed te bewegen bleef deze dag wel erg lang aan de gang. De man allerlei slechts toewensend vielen we gelukkig nog even in slaap tot een uur of acht. Toen we een blik uit het raam wierpen zagen we dat het regende. Dat was even een tegenvaller. Eerst ontbeten we maar op ons gemak en gooiden daarna het geplande programma om. We wilden namelijk eerst naar de Aziatische kant van Istanbul, naar de wijk Üsküdar en daarna naar het Archeologiemuseum. Nu we die regen zagen, besloten we eerst maar naar het museum te gaan in de hoop dat het later op de dag droog zou worden zodat we naar Üsküdar konden varen. 

Bij het Archeologiemuseum wachtte ons een teleurstelling. Meer dan de helft van het museum was niet toegankelijk vanwege grootschalige restauratie werkzaamheden. En net in het deel waar de mooiste museumstukken stonden. Toch kochten we maar een kaartje voor 15 lira. Dan waren we tenminste een tijd onderdak en weg uit de regen. In het deel dat we wel konden bekijken zagen we vooral veel beelden en aardewerk uit het midden oosten van diverse eeuwen voor Christus. Er zaten hele mooie exemplaren tussen maar sommige zalen konden we ook redelijk snel doorlopen omdat daar de collectie voor ons wat minder interessant was. Met name al dat aardewerk had niet zo onze belangstelling. Door de restauratie werkzaamheden was het een beetje een rommeltje in het museum. Diverse keren liepen we tegen stukken aan die afgezet waren en moesten we op een andere manier onze weg vinden door het museum. Het mooiste deel van hetgeen wij konden bekijken was het 14e eeuwse Çinili paviljoen met prachtige Iznik tegels. Ook mooi was de hal met grote, rijk versierde sarcofagen en de tegeltableaus afkomstig van de Ishtarpoort. Na ruim 2500 jaar waren er kleuren nog net zo mooi als toen de tegeltableaus werden gemaakt. Helaas was het in dit deel van het museum erg druk door diverse klassen schoolkinderen. Ook in Turkije zijn die kinderen erg luidruchtig.

We waren ongeveer twee uur zoet in het museum en na een cappuccino liepen we naar de pieren in de wijk Eminönü om daar de boot naar Üsküdar te nemen. Voor 4 lira mochten we mee. Vanaf het water van de Bosporus hadden we een mooi uitzicht op de gebouwen in Sultanahmet en Beyoglu. Koud was het echter wel zo op de achtersteven van de boot. In twintig minuten tijd stonden we, hoewel we nog steeds in Istanbul waren, in Azië. Hier in Üsküdar hing een andere sfeer dan in het Europese deel van de stad. Er waren sowieso veel minder toeristen en de mensen zelf waren wat conservatieven gekleed. Ook hier was het echter koud en nat. Daarom zochten we een restaurantje uit waar we binnen konden zitten voor de lunch. Het bleek een prima tent. Zowel het broodje kaas van Nicky als de adana dürüm van Ron waren heerlijk. Het geheel werd weg gespoeld met heerlijke appelthee.

Na de lunch liepen we naar de moskee naast het restaurant met de bedoeling die te bezoeken maar het gebedshuis werd druk verbouwd en we konden niet naar binnen. Dan maar een wandeling over de boulevard om de Leandertoren te gaan bekijken.

De Leandertoren staat op een klein eilandje in de Bosporus en is thans een restaurant. Vroeger was het een vuurtoren hetgeen het torentje op het gebouw verklaard. Op de achtergrond keken we tegen het Topkapi paleis aan. Heel mooi allemaal maar ook zo jammer dat het nat en koud was. Via een woonwijkje kwamen we in het centrum van Üsküdar aan. Ook hier stond een moskee die we wilden bezoeken. Echter, deze werd ook al verbouwd en was daarom niet toegankelijk. Het zat ons niet mee. Wel weer leuk was de bazaar. Deze hier was niet toeristisch en had daarom een heel andere sfeer. Ook werden we in het geheel niet aangesproken door verkopers wat in het Europese deel wel anders is. Vlak bij de veerboot stond een dede moskee die wel wel van binnen wilden zien. Nu konden we niet naar binnen omdat er een dienst gaande was. We hadden zo langzamerhand genoeg van die ontoegankelijke moskeeën en lieten ze voor wat ze waren. 

We namen de boot terug naar Eminönü. Gelukkig was het droog toen we weer op Europese grond stonden. We namen een stukje Kruidenbazaar mee en liepen daarna via erg drukke maar ook zo gezellige winkelstraten in de richting van het hotel. Daar kwamen we voorlopig nog niet aan. De winkelstraatjes leidden ons naar de Grote Bazaar. Hier besloten we nog even wat thee te gaan drinken. Op een gezellige terrasje in de bazaar namen we weer appelthee en sinaasappelthee. Hoewel aan de prijs, was het wel erg lekkere thee. Daarom besloten nog wat van dat spul te kopen. Daar hoefden we hier op de bazaar niet lang naar te zoeken. Voor 21 lira hadden we 100 gram appelthee en 100 gram sinaasappelthee. Daar moeten we in Nederland toch de nodige koppen thee van kunnen zetten.

Nadat we nog wat over de bazaar hadden geslenterd liepen we in de richting van het hotel. Omdat we nog trek hadden in iets lekkers kochten we onderweg wat baklava. Die was bepaald niet goedkoop maar bleek bij consumptie wel heel erg lekker. 

's Avonds gingen we weer naar de Divanyolu Caddesi voor het diner. Dit keer belandden we bij een restaurant Faros genaamd. Hoewel het een stuk koeler was, was het onder een terraskachel nog wel uit te houden. We aten voor de vijfde keer op rij Turks. We hadden het zelf niet verwacht, maar het Turkse eten is prima weg te werken. Met een gratis appelthee sloten we de maaltijd af en liepen terug naar het hotel. Daar laten we wat en struinden rond op het Internet. Morgen gaan we een dagje mee met een excursie. Eerst met een boot over de Gouden Hoorn en de Bosporus en daarna met een bus nog door de stad.