Wandelen rondom het Lac de la Haute Sûre

Eén van de leuke dingen aan een verblijf in een hotel is dat er meestal een ontbijt voor je klaar staat als je ‘s morgens wakker bent geworden. Ondanks dat het hotel waar we verbleven “slechts” 3 sterren heeft, was het ontbijt uitgebreid. Er stond zelfs een fles bubbels klaar voor de gasten, maar die bleef door ons onaangeroerd. We moesten immers nog een heel eind gaan lopen en alcohol komt het wandelen meestal niet ten goede, zeker niet zo vroeg op de dag. We aten onze buiken vol zodat we zeker genoeg energie hadden voor de wandeling.

Ons trainingsschema voor de Vierdaagse van Nijmegen schreef een wandelingetje van 30 kilometer voor en Ron had thuis z’n huiswerk gedaan. Op het internet had hij een wandeling rondom het Lac de la Haute Sûre nabij Esch sur Sûre gevonden en de GPS-track gedownload. Op papier zag de de wandeling er mooi uit. Het weer werkte ook mee. Toen we bij het hotel weggingen was het weliswaar nog wat frisjes maar de zon scheen al aan een strakblauwe hemel. Vanuit het hotel was het zo’n 33 kilometer rijden naar het plaatsje Boulaide waar de wandeling begon. Het was erg rustig op de bochtige weggetjes en we waren dan ook zo bij het startpunt van onze wandeling. Boulaide was kennelijk nog in diepe slaap want we zagen helemaal niemand in het dorpje dat er maar saai uit zag. Niet dat we lang in het dorpje waren want al snel liepen we via wat akkers de bossen in.

Was het pad aanvankelijk goed te belopen, al snel liepen we over een smal bospad dat vergeven was van de boomwortels zodat we goed uit moesten kijken om niet te struikelen. Het werd zelfs lastig toen we langs het meer kwamen te lopen en bleek dat er talloze riviertjes in het meer uitkwamen. We liepen parallel aan de oevers maar wel hoog boven de waterlijn. Steeds als we zo’n riviertje moesten oversteken betekende dat steil afdalen naar het waterniveau, riviertje oversteken en weer steil omhoog klimmen.

We hadden voor de eerste vijf kilometer zo’n anderhalf uur nodig en we waren meer dan eens buiten adem van het klimmen en dalen. Op deze manier 30 kilometer lopen zou ons de hele dag gaan kosten en dat wilden we niet. We besloten daarom al snel van de GPS route af te wijken en ons te houden aan wat bredere paden die wat minder schuin liepen.

Tegen de middag kwamen we zo uit bij het plaatsje Liefrange waar we via een drijvende brug het meer konden oversteken. Aan de andere kant, in het plaatsje met de lullige naam Lultzhausen pauzeerden we even alvorens een tweede brug over te steken om onze wandeling voort te kunnen zetten. Hier wachtte ons een onaangename verrassing. De brug waar we overheen moesten was in onderhoud en geheel afgesloten. Daar stonden we dan op het verste punt van onze auto vandaan en de weg afgesloten. Terug via dezelfde weg vonden we geen optie. Dat betekende immers weer zwaar klimmen en dalen over paden die die naam eigenlijk niet verdienen en bovendien saai. Een blik op een kaart leerde ons dat we, weliswaar met een omweg, toch weer bij de auto konden komen. Voordeel was ook dat we op een asfaltweg kwamen te lopen.

Gaandeweg de wandeling begon het scheenbeen van Ron op te spelen. Eerst als een zacht pijntje, maar op een gegeven moment werd het erg onplezierig. Opgeven was echter geen optie want er was geen openbaar vervoer en een taxi konden we ook niet bellen. Hoewel we nu over asfaltwegen liepen ging het wel nog steeds omhoog of omlaag, een vlak stuk weg was zeldzaam op deze route. Op het einde van de wandeling was het voor Ron meer hinken dan lopen maar toch bereikten we na zes en een half uur onze auto en hadden we een hele goede conditietraining achter de rug van ruim 26 kilometer lang met daarin bijna 1000 hoogtemeters.

Na een verkwikkende douche zaten we ‘s avonds behoorlijk moe aan het diner. Dat was erg lekker maar erg lang bleven we niet natafelen. Verontrustend was dat de pijn in het scheenbeen van Ron niet overging. Naarmate de avond vorderde werd de pijn steeds erger en ging lopen steeds minder goed. Op tijd naar bed dan maar met de hoop dat het morgen allemaal weer wat beter zou gaan.