Op zoek naar chimps en het Kazinga kanaal

Na een redelijk frisse nacht werden we om half zeven wakker van de wekker. Snel ontbijten waarna wij en een paar anderen in een kwartiertje door Moses naar de Kyambura gorge werden gereden. In deze kloof huizen behalve colobusapen ook chimpansees. Nu hadden we in het Kibale forest al chimpansees gezien, maar dat smaakte alleen maar naar mee. Onze hoop was echter niet al te hoog. We kenden immers de ervaringen van andere mensen uit onze reisgroep. Die hadden twee dagen geleden geen enkele chimp gezien. Ook hadden we van deze mensen gehoord dat het er erg modderig was. Daarom leenden we van de parkwacht een paar rubberen laarzen. We hadden allebei maar één paar dichte schoenen bij ons en we hadden geen zin om die supersmerig en nat te laten worden. De rubberen laarzen hadden dan wel niet zoveel profiel als onze schoenen, maar we hoefden niks meer te geven om wat plassen of modderpoelen. Met gids Godfrey gingen we de kloof in. De afdaling was erg steil en, doordat het gisteren veel had geregend, glibberig. Toch kwamen we zonder veel problemen bij de bodem van de kloof uit, mede dankzij de stok die we mee hadden genomen.

Ondanks dat we doodstil waren en goed uit onze doppen keken, vonden we geen enkele chimpansee. Wel zagen we wat colobusapen en wat bavianen. Toch was de wandeling niet helemaal teleurstellend want de natuur in de kloof was prachtig. Echt en onvervalst regenwoud met alle geuren en geluiden die je er verwacht. Nadat we anderhalf uur in de kloof hadden gelopen, besloot Godfrey weer naar boven te klimmen. Eenmaal boven werden we door Moses naar een ander stukje gereden en hier gingen we weer omlaag. Nu was de grond zeer drassig en je moest heel goed uitkijken waar je je voeten neerzette. We moesten over grote boomstammen en wortels heen klimmen en waren zo druk met kijken waar je liep dat we al helemaal geen tijd hadden om op apen te letten. Ook hier geen chimpansees dus. Om weer uit de kloof te komen moesten we een erg steile helling beklimmen. Dat was erg zwaar en waren dan ook doodop en doorweekt van het zweet toen we weer boven stonden.

Om elf uur waren we weer terug op het kampterrein. Daar hebben we gedoucht met koud water. We hadden wel warm water besteld maar dat liet te lang op zich wachten vonden we. Bovendien was het warm waardoor het koude warm water wel verfrissend werkte. Onze kleren waren ook behoorlijk smerig. Daarom spoelden we die ook maar uit.

Na een lunch in het kamp reden we naar een lodge aan het Kazinga kanaal. Het Kazinga kanaal verbindt Lake Edward met Lake George. We zouden daar een boottocht gaan maken. Wij dachten bij het woord kanaal aan een smalle rechte, door mensen gegraven, vaart, maar dit kanaal was een natuurlijke. Veel breder en lang niet zo recht als de kanalen die wij kennen. Met een boot voeren we gedurende twee uur kort langs de oever. Hier was het met de camera's gewoon prijsschieten. Overal waar je keek zaten, lagen of liepen beesten. We zagen onder andere nijlpaarden, krokodillen, buffels en zelfs een olifant die kwam drinken. Daarnaast stikte het er van de watervogels. Aan boord hadden we vrouwelijke gids van de Uganda Wildlife Authority die erg goed was in spotten en alle beesten bij naam en toenaam kende. Als er iets bijzonders te zien viel, hield de kapitein de boot stil zodat we de beesten goed konden zien. Er viel echter zoveel bijzonders te zien dat we amper voeren. Ook zagen we hier een mannetjesleeuw in een boom liggen. Hadden we er de dag ervoor de hele tijd naar lopen zoeken, nu verwachtte je zoiets niet en kreeg je het plaatje zo voor geschoteld! Hij zat wel ver weg, maar we konden hem goed zien liggen.

Om een uur of zes waren we weer op het kamp. Daar waren we vervolgens druk met de vele foto's die we die middag hadden genomen. Ondertussen hingen de accu's weer aan de lader. Net als de dag ervoor barstte er rond zeven uur weer een gigantische regenbui los. Wij zaten met een drankje lekker droog en genoten eigenlijk wel van de bui. Het koelde tenminste wat af. We mochten sowieso nog niet mopperen met het weer. We zaten tenslotte tegen de regentijd aan en hadden nog niet veel last van al die nattigheid. De rest van de avond waren we bezig met het verorberen van weer een uitgebreide maaltijd. Echt veel dunner worden we hier in Uganda niet op deze manier!