Naar het Queen Elizabeth National Park

Vandaag weer een reisdag. Van het Kibale Forest reizen we naar het Queen Elizabeth National Park, kortweg QENP. Dat is niet zo heel ver en dus konden we uitslapen. Pas na zevenen werden we wakker na een nacht onder het dekentje. Na het ontbijt van weer eieren of weer pannenkoek, stapten we om acht uur in de jeeps voor de rit van 3,5 uur. Al vrij snel toen we aan het rijden waren, stonden we weer stil. Langs de kant van de weg zat een grote groep bavianen en die moesten natuurlijk op de foto. Was dit een vrijwillige stop, even verderop stonden we noodgedwongen stil. De gare jeep van James had een onduidelijk mankement en kon niet meer verder rijden. Gelukkig reden we deze dag met drie jeeps en konden we zo overstappen in een jeep waarin slechts één koppel zat. James bleef achter wachtend op een monteur.

We reden vervolgens met mooi weer door een nog mooier landschap. Het landschap was erg groen en her en der zagen we kratermeren liggen. Daaromheen voornamelijk grote theevelden en bananenplantages. Mooi waren de mannen die enkele gigantische trossen bananen op hun gammele fiets hadden gebonden en het voertuig moesten duwen omdat fietsen niet meer ging. Ron probeerde diverse keren vanuit de auto een foto daarvan te maken, maar had veel pogingen nodig voordat er eentje goed op de foto stond. We namen veel foto's vanuit de auto. Helaas stopten we niet en we zagen onderweg zoveel leuke dingen dat we ons genoodzaakt zagen zo foto's te maken. Niet ideaal voor een juiste compositie en belichting, maar dat corrigeren we later op de computer wel. Voordeel was wel dat we spontane foto's hadden.

De onverharde weg maakte op een gegeven moment plaats voor een verharde variant en onze tijdelijke chauffeur kreeg ineens haast. Met snelheden oplopend tot 130 kilometer per uur raasden we langs dorpjes en kinderen die langs de weg liepen. Vlak voordat we QENP naderden kruisten we de evenaar en natuurlijk moest daar even gestopt worden voor de obligate foto. Veel poespas hadden de Ugandezen er hier niet van gemaakt. Twee simpele monumentjes markeerden de evenaar en dat was het. Geen kermis en geen souvenirskraampjes.

Omstreeks het middaguur kwamen we aan in de Bush Lodge, ons logement voor de komende drie nachten. Ook deze accommodatie stond midden in de rimboe en was alleen met een 4-wheeldrive te bereiken. We werden er hartelijk welkom geheten waarna we onze intrek namen in grote tenten die onder een afdak stonden. Achter de tent was een open badkamer gebouwd. De komende dagen zouden we onder de blote hemel douchen. Het mooiste echter was het uitzicht vanaf het terras op het Edwardmeer. In de verte zag je de nijlpaarden badderen in het water en we werden dan ook gewaarschuwd om in het donker niet zelfstandig over het kampterrein te lopen omdat die hippo's nog wel eens op het kampterrein kwamen. Hippo's kunnen erg gevaarlijk zijn en zijn verantwoordelijk voor de meeste menselijke doden door dieren. We zouden dus wel oppassen. Gelukkig waren er voldoende bewakers.
Ook op deze lokatie hadden we geen stroom in de tenthuisjes en waren we aangewezen op de grote stekkerdozen die deze keer in een open tent stonden. Na een lunch met heerlijke maar vette boterhammen stond er tot een uur of vier niks op het programma, een ongekende luxe deze reis. We genoten van het uitzicht vanaf ons privé-terras, zetten de foto's op het computertje en dutten wat om bij te komen van de prachtige maar hectische afgelopen week. 

Om vier uur stond er een gamedrive gepland. Deze keer in het noordelijke deel van het QENP. We zagen erg veel Uganda kobs maar verder eigenlijk niet zoveel bijzonders. Dat viel ons wat tegen omdat dit park het meeste diverse van Uganda wordt genoemd. Nou, dan hadden we in Murchison Falls NP zeker erg veel geluk met al die verschillende beesten? We verbaasden ons ook om een aantal vissersdorpjes in het park zelf. Hopelijk komen de roofdieren die hier toch massaal moeten zitten niet te vaak bij deze mensen over de vloer. De mensen zelf zaten er zo te zien niet erg mee. Wel zagen we weer veel armoe.

We waren eigenlijk al op de terugweg en de belangstelling voor al die Uganda kobs was al wat tanende toen we ineens weer allemaal bij de les waren. We zagen namelijk drie leeuwen. Moeder lag lekker te slapen onder een bosje. Haar twee jongen waren wat actiever. Mooi was dat we redelijk dichtbij stonden en de leeuwen geen enkele aandacht aan ons besteedden. Lang hebben we staan kijken en we maakten natuurlijk weer veel te veel foto's.

Pas om kwart over zeven, toen het al weer donker was, waren we weer terug op het kampterrein. Ook hier stond er weer een viergangen diner voor ons klaar. Na dat diner hebben we samen staan douchen onder een volle maan. Wel koud want de zonneboiler kon de vraag niet aan en we hadden geen aanvullend warm water besteld. Toch bleef het een bijzondere ervaring. Nadat we de fotobuit van deze middag op de computer hadden gezet gingen we ond half elf slapen. Buiten het gekwaak van kikkers en het gegrom van nijlpaarden. Zolang die de tent niet binnen kwamen, zou het slapen wel lukken.