Naar Terschelling

Dit jaar staat onze langere vakantie pas eind oktober op het programma. Tot het zover is, moet er nog gewoon elke dag gewerkt worden. Om de aanloop tot die reis een beetje te onderbreken, besloten we om in september er een paar daagjes tussenuit te gaan. Oorspronkelijk zouden we met de ouders van Nicky naar Berlijn gaan, maar dat tripje ging niet door. Het alternatief werd vier dagen Terschelling. Op het internet boekten we een fijn hotel in West Terschelling voor drie nachtjes.

Zondag 17 september reden we om kwart voor negen met de auto naar het noorden. Onze bestemming was Harlingen maar daar reden we niet naar toe. De auto moest namelijk geparkeerd worden omdat we die niet mee naar het eiland wilden nemen. Echter, in heel Harlingen is het betaald parkeren. We hadden uitgezocht dat dat parkeren behoorlijk in de papieren ging lopen. We reden daarom naar het treinstation in Franeker waar je je auto gratis kunt parkeren en namen de trein naar Harlingen Haven. Keurig op tijd meldden we ons bij het loket van rederij Doeksen en kochten twee retourtjes Terschelling die de portemonnee maar liefst 72 euro lichter maakte. Voordat we vertrokken dronken we nog wat in het vertrekgebouw.

De boot voor de heenreis was een snelboot, een grote catamaran die de tocht in slechts 45 minuten volbrengt. Daardoor waren we om kwart over één op Terschelling. Onderweg was het steeds mooi weer geweest, maar op het eiland was het zwaar bewolkt. Ons hotel lag even buiten het plaatsje maar we besloten het eindje te gaan lopen. Toen we ons meldden bij de receptie van het hotel, kregen we te horen dat onze kamer nog niet klaar was en we dus nog niet konden inchecken. Gelukkig konden we wel onze rugzakken achterlaten. Bevrijd van onze bagage liepen we terug naar West Terschelling en bekeken daar vluchtig het plaatsje. Het zag er allemaal leuk uit. Er waren genoeg restaurantjes, winkeltjes en fraaie oude pandjes. Toch bekeken we niet veel omdat het begon te regenen. Eerst zachtjes, daarna wat harder. We namen onze toevlucht tot een overdekt terrasje en genoten van een hapje en een drankje. Gelukkig duurde de regen niet lang en konden we toch nog wat rondstruinen in Terschellings grootste plaatsje. We namen veel foto’s, vooral van de schepen die in het haventje afgemeerd lagen.

Tegen vijven waren we weer terug in het hotel. Nu was onze kamer wel klaar. We hadden niet voor niks gewacht want we hadden een mooi uitzicht op de jachthaven en de Waddenzee. Om zes uur waren we aan de kust te vinden. Daar waren we getuige van een prachtige wolkenlucht en hadden we, vanaf en duin, een prachtig uitzicht op West Terschelling en de beroemde vuurtoren, de Brandaris. Om zeven uur waren we weer terug in het dorp voor het diner. In restaurant Nap aten we prima voor een alleszins redelijke prijs. Het was maar goed dat we weer terug naar het hotel moesten lopen zodat het het eten wat kon zakken want we hadden meer gegeten dan goed voor ons is.