Verder naar het zuiden

De reis verloopt goed, maar is erg vermoeiend. We zien erg veel, maar hebben weinig rust. Vandaag in Baños hebben we een dagje voor ons zelf. Beginnen met uitslapen dus. Na het onbijt in het hotel, brengen we de was weg en doen wat boodschappen in de plaatselijke supermarkt. Daarna is het tijd voor het stadje zelf. Baños is erg toeristisch. Daarbij komt dat er deze dag allerlei campagne wordt gevoerd voor de nieuwe grondwet waarover de Ecuadoranen op 28 september moeten stemmen. Veel volk op straat dus en een hoop herrie op het plein voor de kathedraal. Het stadje hadden we al snel gezien. Veel souvenirswinkeltjes met meer van hetzelfde. Dus maar een beetje geinternet en wat thee gedronken. ´s Middags zaten we lekker op ons eigen terrasje in het hotel met een drankje en een boekje. ´s Avonds op excursie gegaan naar een actieve vulkaan die mogelijk lava uitspuwde. Volgens reisbegeleider Mark, zou de trip een uurtje gaan duren. We hebben uiteindelijk geen lava gezien, wel een tocht gemaakt door het bos in het pikkedonker. Hilarisch vanwege angst voor het donker bij sommige groepsgenoten. Wel erg veel sterren gezien. Uiteindelijk waren we na drie uur weer terug en maar net op tijd voor een zeer laat diner.
De volgende dag stond helemaal in het teken van een wandeling op een helling van de Chimborazo vulkaan, de hoogste vulkaan ter wereld van ruim 6300m. Om er te komen, was het nog een hele rit. Onderweg diverse vicuña´s (een zeldzame lamasoort) gezien. De bus zette ons op 4800m af. De bedoeling was dat we naar een refugio op 5000m zouden klimmen. Slechts 200m stijgen dus. Maar op deze hoogte was dat een zware inspannig. We hebben het wel gehaald! Dat gaf een voldaan gevoel.
´s Avonds verbleven we in het hoogst gelegen treinstationnetje van Ecuador in Urbinia. De accomodatie was, op z´n zachts gezegd, erg eenvoudig en het was er vooral koud! Wel een gezellige avond gehad met z´n allen aan het diner.
Zondag stond in het teken van de treinreis van Riobamba naar El Nariz del Diablo (de neus van de duivel). Niet zo maar een treinreis, maar eentje waarbij we met z´n allen op het dak van de wagons zaten. De rit van eigenlijk 6 uur, liep uit tot 7,5 uur. Hoe dat kwam? Onder andere door afvallende/verschuivende lading en een heuse ontsporing die heel wat voeten in aarde had. Voor de rest was de tocht geweldig. Het landschap beleefden we op deze manier veel beter dan vanuit een bus. We zullen jullie later wel vervelen met tientallen foto´s en uren video. De zon scheen de hele tocht lekker, zodat we allebei verbrand zijn.
Na de treintocht, volgde om vier uur ´s middags onze lunch en daarna een busrit van ruim drie uur naar Ingapirka. Het was al donker toen we daar aankwamen. Na het diner, vroeg gaan slapen in ons kamertje in een posada.
In Ingapirka staan de mooiste inkaruïnes van Ecuador. Uiteraard hebben we die bezocht. Daarna een wandeling van 2 uur gemaakt door het platteland. ´s Middags zijn we naar Cuenca gereden. Dit wordt algemeen beschouwd als de mooiste stad in Ecuador. We hebben onze intrek genomen in een luxe hotel waar we nu zitten te bloggen omdat het buiten regent. De verkenning van de stad moet dus even wachten.