Krijtlandpad dag 1
Het Krijtlandpad is zo mogelijk het mooiste streekpad dat ons landje rijk is. Natuurlijk kun je daar over strijden, maar het is een feit dat de omgeving in het meest zuidelijke deel van ons land erg mooi is. Met een lengte van ongeveer 91 kilometer door het Zuid-Limburgse landschap staat het pad garant voor veel wandelplezier. We hadden het lopen van het Krijtlandpad dan ook al een tijdje op onze agenda staan.
Toen Ron onverwachts vijf dagen vrij had van zijn werk, was het plan snel geboren om te beginnen aan deze wandeling. We hadden bedacht dat we in vier dagen de hele route (eigenlijk vijf etappes) zouden moeten kunnen lopen. Dat zou dan meteen een mooie training zijn voor de Vierdaagse van Nijmegen die na twee jaar Corona eindelijk weer door gaat. Om geld uit te sparen hadden we afgesproken dat we niet in Zuid-Limburg zouden overnachten, maar elke dag op en neer zouden rijden. Dat moest goed te doen zijn met een enkele reis van ongeveer een uur en een kwartier.
Op 27 april begonnen we aan onze wandeltocht. We zouden beginnen in Maastricht en van daar uit naar Slenaken lopen, een afstand van ruim 31 kilometer. Zoals je waarschijnlijk weet is het 27 april Koningsdag. En laat nu uitgerekend dit jaar de koning naar Maastricht komen. Het zou er dus druk zijn, hadden we bedacht. Toch bleven we bij ons plan. We zouden immers al vrij snel weer uit het centrum van de Maasstad zijn en dus weinig “hinder” ondervinden van alle Oranjefans die de Koninklijke familie kwam toezwaaien.
Omdat we nogal wat kilometers voor de boeg hadden, vertrokken we op tijd vanuit Helmond. Vanwege de meivakantie was het heerlijk rustig op de snelweg en waren we om iets over achten als op onze bestemming. Eindstation voor vandaag was Slenaken, dus daar werd de auto geparkeerd. Zodoende konden we na afloop meteen weer in de auto stappen voor de rit naar huis. Met de bus reisden we vervolgens in ruim een half uur naar het NS station in Maastricht, het begin van het Krijtlandpad.
In Maastricht was het inderdaad al redelijk druk. Steeds als er een trein op het station aan kwam, stapten er honderden, veelal bont uitgedoste, mensen uit die zich een weg naar het centrum van de stad baanden om de koninklijke familie te kunnen begroeten. En die kant moesten wij ook op. Voor een bak koffie doken we een koffietentje in en na een sanitaire stop liepen we verder. Gelukkig konden we al vrij snel van het afgezette deel van de stad af en liepen we langs de oever van de Maas het centrum uit. Het weer was prachtig en omdat wel de zon scheen, maar het niet te warm was, was het perfect wandelweer. Zo liepen we langs het Bonnefanten Museum en het Gouvernement voordat we over de uiterwaarden van de Maas kwamen te lopen. Daar hadden we alle ruimte, naast wat schapen en een enkele andere wandelaar die de drukte van Koningsdag ook was ontsnapt.
Na een kilometer of negen kwamen we door het plaatsje Oost Maarland waar niet veel te beleven viel. Lekker doorlopen dus. Daarna werd de route mooier want we kwamen door de Eijsder Beemden te lopen. Op deze uiterwaarden kwamen we, naast een grenspaal, ook een kudde Konikpaarden tegen. De paarden stonden heel fotogeniek te grazen bij een vennetje. Natuurlijk stopten we en maakten we foto’s en videobeelden van de kudde. Grappig was toen Ron kennelijk iets te dicht bij de kudde kwam en hij, subtiel door één van de paarden, opzij werd geduwd. Dat ging heel zachtjes, maar de boodschap was duidelijk; afstand houden. Dat deed Ron dan ook maar.
Lekker lopend langs de Maas met uitzicht op de mergelgrotten, een aantal kleine haventjes en op het Belgische Ternaaien, kwamen we Eijsden binnen gelopen. Daar liepen we langs een prachtig gelegen terras, pal aan het water. Het duurde dan ook niet lang of we zaten op dat terras aan een koel drankje en een groot stuk vlaai. Voldaan liepen we daarna door het dorp en kwamen zo bij het kasteel Eijsden. Het prachtig bouwwerk dateert uit de 17e eeuw en is omgeven door een grote tuin. Hoewel we het kasteel zelf niet konden bezoeken, was het park wel toegankelijk.
Nadat we Eijsden door gelopen waren, kwam er een einde aan de eigenlijke eerste etappe. Wij hadden echter besloten om er nog eentje achteraan te plakken tot aan Slenaken. Deze tweede etappe zag er helemaal anders uit dan de eerste. Het vlakke terrein van de uiterwaarden aan de Maas uit de eerste etappe was verdwenen. Nu liepen we door en langs akkers, holle wegen en langs hoogstamboomgaarden en moesten we regelmatig een stukje klimmen of juist dalen. We vonden het landschap wel erg mooi en genoten onderweg van al wat we zagen. De zon deed ook z’n uiterste best en hoewel het slechts 16 graden was, hadden we het warm van alle inspanningen.
In Mheer aangekomen, vonden we het tijd voor een drankje. Gelukkig vonden we daar een groot terras bij een café en daar waren we dan ook een tijdje te vinden. De bediening op dat terras was uiterst vriendelijk. Na een kort bezoekje aan het kasteel in Mheer, liepen we verder in de richting van Noorbeek. Het was steeds meer klimmen en dalen op de route, maar het werd ook steeds mooier. Met de kerktoren van Noorbeek op de achtergrond liepen we langs boomgaarden maar ook weilanden met koeien en paarden die het er lekker van namen, zo in het zonnetje.
Tegen vijven kwamen we aan in Slenaken. Ondanks dat de terrasjes daar er erg verleidelijk uit zagen, stapten we toch meteen in onze auto om naar huis te rijden. De terugrit naar Helmond duurde helaas bijna een uur langer dan gepland en gehoopt. Op de A2 was nabij Roosteren een groot verkeersongeval gebeurd en waren twee van de drie rijstroken versperd. Daardoor stonden we bijna een uur in de file. En dat voor een stukje van 6 kilometer. Door deze vertraging waren we pas na zevenen thuis. Toch hadden we, ondanks de tegenvaller van de terugrit een heerlijke dag achter de rug. Het gaf ons een goed gevoel dat we zonder problemen meer dan 30 kilometer konden lopen. Eigenlijk zijn we al bijna klaar voor Nijmegen.
Toen Ron onverwachts vijf dagen vrij had van zijn werk, was het plan snel geboren om te beginnen aan deze wandeling. We hadden bedacht dat we in vier dagen de hele route (eigenlijk vijf etappes) zouden moeten kunnen lopen. Dat zou dan meteen een mooie training zijn voor de Vierdaagse van Nijmegen die na twee jaar Corona eindelijk weer door gaat. Om geld uit te sparen hadden we afgesproken dat we niet in Zuid-Limburg zouden overnachten, maar elke dag op en neer zouden rijden. Dat moest goed te doen zijn met een enkele reis van ongeveer een uur en een kwartier.
Op 27 april begonnen we aan onze wandeltocht. We zouden beginnen in Maastricht en van daar uit naar Slenaken lopen, een afstand van ruim 31 kilometer. Zoals je waarschijnlijk weet is het 27 april Koningsdag. En laat nu uitgerekend dit jaar de koning naar Maastricht komen. Het zou er dus druk zijn, hadden we bedacht. Toch bleven we bij ons plan. We zouden immers al vrij snel weer uit het centrum van de Maasstad zijn en dus weinig “hinder” ondervinden van alle Oranjefans die de Koninklijke familie kwam toezwaaien.
Omdat we nogal wat kilometers voor de boeg hadden, vertrokken we op tijd vanuit Helmond. Vanwege de meivakantie was het heerlijk rustig op de snelweg en waren we om iets over achten als op onze bestemming. Eindstation voor vandaag was Slenaken, dus daar werd de auto geparkeerd. Zodoende konden we na afloop meteen weer in de auto stappen voor de rit naar huis. Met de bus reisden we vervolgens in ruim een half uur naar het NS station in Maastricht, het begin van het Krijtlandpad.
In Maastricht was het inderdaad al redelijk druk. Steeds als er een trein op het station aan kwam, stapten er honderden, veelal bont uitgedoste, mensen uit die zich een weg naar het centrum van de stad baanden om de koninklijke familie te kunnen begroeten. En die kant moesten wij ook op. Voor een bak koffie doken we een koffietentje in en na een sanitaire stop liepen we verder. Gelukkig konden we al vrij snel van het afgezette deel van de stad af en liepen we langs de oever van de Maas het centrum uit. Het weer was prachtig en omdat wel de zon scheen, maar het niet te warm was, was het perfect wandelweer. Zo liepen we langs het Bonnefanten Museum en het Gouvernement voordat we over de uiterwaarden van de Maas kwamen te lopen. Daar hadden we alle ruimte, naast wat schapen en een enkele andere wandelaar die de drukte van Koningsdag ook was ontsnapt.
Na een kilometer of negen kwamen we door het plaatsje Oost Maarland waar niet veel te beleven viel. Lekker doorlopen dus. Daarna werd de route mooier want we kwamen door de Eijsder Beemden te lopen. Op deze uiterwaarden kwamen we, naast een grenspaal, ook een kudde Konikpaarden tegen. De paarden stonden heel fotogeniek te grazen bij een vennetje. Natuurlijk stopten we en maakten we foto’s en videobeelden van de kudde. Grappig was toen Ron kennelijk iets te dicht bij de kudde kwam en hij, subtiel door één van de paarden, opzij werd geduwd. Dat ging heel zachtjes, maar de boodschap was duidelijk; afstand houden. Dat deed Ron dan ook maar.
Lekker lopend langs de Maas met uitzicht op de mergelgrotten, een aantal kleine haventjes en op het Belgische Ternaaien, kwamen we Eijsden binnen gelopen. Daar liepen we langs een prachtig gelegen terras, pal aan het water. Het duurde dan ook niet lang of we zaten op dat terras aan een koel drankje en een groot stuk vlaai. Voldaan liepen we daarna door het dorp en kwamen zo bij het kasteel Eijsden. Het prachtig bouwwerk dateert uit de 17e eeuw en is omgeven door een grote tuin. Hoewel we het kasteel zelf niet konden bezoeken, was het park wel toegankelijk.
Nadat we Eijsden door gelopen waren, kwam er een einde aan de eigenlijke eerste etappe. Wij hadden echter besloten om er nog eentje achteraan te plakken tot aan Slenaken. Deze tweede etappe zag er helemaal anders uit dan de eerste. Het vlakke terrein van de uiterwaarden aan de Maas uit de eerste etappe was verdwenen. Nu liepen we door en langs akkers, holle wegen en langs hoogstamboomgaarden en moesten we regelmatig een stukje klimmen of juist dalen. We vonden het landschap wel erg mooi en genoten onderweg van al wat we zagen. De zon deed ook z’n uiterste best en hoewel het slechts 16 graden was, hadden we het warm van alle inspanningen.
In Mheer aangekomen, vonden we het tijd voor een drankje. Gelukkig vonden we daar een groot terras bij een café en daar waren we dan ook een tijdje te vinden. De bediening op dat terras was uiterst vriendelijk. Na een kort bezoekje aan het kasteel in Mheer, liepen we verder in de richting van Noorbeek. Het was steeds meer klimmen en dalen op de route, maar het werd ook steeds mooier. Met de kerktoren van Noorbeek op de achtergrond liepen we langs boomgaarden maar ook weilanden met koeien en paarden die het er lekker van namen, zo in het zonnetje.
Tegen vijven kwamen we aan in Slenaken. Ondanks dat de terrasjes daar er erg verleidelijk uit zagen, stapten we toch meteen in onze auto om naar huis te rijden. De terugrit naar Helmond duurde helaas bijna een uur langer dan gepland en gehoopt. Op de A2 was nabij Roosteren een groot verkeersongeval gebeurd en waren twee van de drie rijstroken versperd. Daardoor stonden we bijna een uur in de file. En dat voor een stukje van 6 kilometer. Door deze vertraging waren we pas na zevenen thuis. Toch hadden we, ondanks de tegenvaller van de terugrit een heerlijke dag achter de rug. Het gaf ons een goed gevoel dat we zonder problemen meer dan 30 kilometer konden lopen. Eigenlijk zijn we al bijna klaar voor Nijmegen.
Reacties