Pieterpad, etappe 20

Vanwege onze sabbatical hadden we al sinds begin april geen Pieterpad etappe meer gelopen, dus het kon wel weer een keer. Het wachten was alleen op een dag met mooi weer in het vooruitzicht. Dat was dus vandaag. Al een paar dagen lees je op het internet en zie je op de televisie dat er een hittegolf zit aan te komen, maar zover was het nog niet en met een geschatte 25 graden Celsius zou het een mooie wandeldag worden. We waren in april in Vierlingsbeek gebleven en vandaag zouden we zo’n 21,5 kilometer naar Swolgen gaan lopen. Eerst dus maar naar Swolgen met de auto. Om half tien reden we thuis weg en hadden toch nog drie kwartier nodig om in dit nietszeggende dorpje te komen. We waren maar net op tijd voor de bus die ons naar het treinstation in Venray moest brengen. Ook die bus was maar net op tijd in Venray zodat onze gezamenlijke wachttijd slechts een paar minuten was geweest toen we iets voor elven in Vierlingsbeek uitstapten. 

Het station in Vierlingsbeek ligt belachelijk ver van het centrum van het dorpje vandaan zodat we eerst nog twintig minuten moesten lopen voordat we aan de eigenlijke etappe konden beginnen.

Vierlingsbeek is maar klein dus liepen we al snel tussen de akkers en door bossen in de richting van het dorpje Holthees. Daar kwamen we uit bij een leuke pauzeplek. Langs de weg stond een metalen palmboom naast een eveneens metalen gedekte tafel en stoelen. Een bordje vertelde ons dat we nog 142 kilometers naar de Pieterberg moesten. Een heel eind nog maar niet zover als de 339 kilometers die we al sinds Pieterburen hadden afgelegd. Na een selfie liepen we verder naar de even verderop gelegen Mariakapel. Die lag erg mooi te zijn in de zon. We keken er eventjes binnen voordat we doorliepen naar de volgende metropool. Daartoe verlieten we het mooie Brabant om in Limburg uit te komen en waren we al snel in Smakt. Slechts 200 mensen noemen deze plek hun woonplaats. Het enige spannende hier was de St. Josefkapel uit de 17e eeuw. Ook hier namen we binnen even een kijkje.

De route liep vervolgens parallel aan een spoorlijn en ging over in de bossen van de Boshuizer Bergen. Hier pauzeerden we eventjes om een boterham te eten. Het pad na de pauze was lastig want we moesten door los zand en dan nog berg op en af ook. Gelukkig werd het zandpad een pad door bossen tot we uitkwamen bij een prachtig gelegen boerderij met daarlangs een watermolen. Hoewel afgelegen zouden we er toch wel willen wonen. Door mooie bossen liep de route verder tot we in Wanssum uit kwamen. Daar was niet veel te doen op deze zonnige maandag. Erg mooi was het er ook niet. Snel maakten we een foto van de kerk en liepen verder. Net Wanssum uit leken alle Pieterpadwegwijzers als sneeuw voor de zon verdwenen. Gelukkig liepen wij op GPS en vonden de route toch wel maar veel wandelaars die de boekjes gebruiken zullen hier verkeerd zijn gelopen. Daar hebben die Limburgers nog een taak te volbrengen. Het pad net voor Meerlo voerde ons dwars door een wei waar koeien loom stonden te grazen en ons stom aan stonden te kijken toen we, poep ontwijkend, onze weg zochten door het grasland.

In Meerlo kwamen we uit bij het Kasteelke, een mooie boerderij uit het begin van de 17e eeuw. Hier aten we de rest van onze boterhammen op voordat we dwars door Meerlo verder liepen. Door de hitte viel het lopen ons wat zwaarder dan doorgaans maar braaf bleven we de ene voet voor de andere zetten totdat we, via het gehucht Keuter, Swolgen weer bereikten. Het was inmiddels bijna vier uur en we hadden vier en een half uur gelopen over de afstand van 21,5 kilometer. Dat hadden we wel eens sneller gedaan, maar goed, er zit geen wedstrijdelement in het lopen van het Pieterpad. Onze beloning bestond uit een lekker koel drankje op het terras bij de enige kroeg in het dorp.