Weekendje Drenthe
We hadden geen geluk met het weer. Was
het een paar dagen geleden nog bijna 19 graden, toen we uit Helmond
wegreden, was het een paar graden boven nul en regende het. De
vooruitzichten waren zelfs nog veel erger. Ons stond in Drenthe een
koude noordoostelijke wind te wachten die ook een boel sneeuw zou
brengen. Door het barre weer hadden we thuis gekozen voor een bezoek
aan het Gevangenismuseum in Veenhuizen. Het grootste deel van dit
museum is binnen en zou ons behoeden voor al te veel nattigheid.
De reis naar het noorden verliep
voorspoedig. Op deze zaterdag was het helemaal niet zo druk op de
snelwegen en door de cruise control in onze auto was het ontspannen
rijden. Veenhuizen was tot het begin van de jaren tachtig van de
vorige eeuw een gevangenisdorp waar je geen vrije toegang toe had. Er
stonden drie grote gevangenissen en iedere inwoner van Veenhuizen
werkte in één van die inrichtingen. Zodra je met pensioen ging of
een andere baan had, moest je uit Veenhuizen weg. Nog steeds zijn er
gevangenissen in het dorp, maar nu het het geheel wel opengesteld
voor iedereen. Het museum waar wij naar toe gingen is gelegen in een
oud gesticht. Begin 19e eeuw werden hier drie van dit soort
gestichten opgericht om arme mensen een nieuw bestaan als boer in
Drenthe te bieden. Toen er niet genoeg mensen vrijwillig naar deze
uithoek afreisden, werden arme mensen en landlopers alsmede
weeskinderen gedwongen hier naar toe te verhuizen om als
“verpleegden” hier te werken in een hard en streng regime.
Overdag moest men een strak schema volgen van werken en eten en 's
nachts werd er met 80 mensen op een slaapzaal in hangmatten geslapen.
Vanaf de tweede helft van de 19e eeuw werden er gevangen geplaatst in
één van de drie gestichten. Alleen het tweede gesticht staat er nog
en in dit gebouw is dus nu het museum gevestigd.
De expositie binnen begon met het
uitbeelden van de manier van straffen in de middeleeuwen. Dat waren
altijd doodstraffen, lijfstraffen of schandstraffen.
Vrijheidsstraffen had je toen nog niet. Omdat een beschuldigde alleen
veroordeeld kon worden als die een bekentenis had afgelegd, werden
die eenvoudig afgedwongen door marteling. In diverse vitrines waren
veel martelwerktuigen te zien. Hoe verder we in het museum geraakten,
hoe moderner en humaner de manier van straffen werden. Natuurlijk was
er veel aandacht voor de geschiednis van de gestichten, maar ook de
moderne manier van straffen werd uitgebreid in beeld gebracht. Best
leuk om dat allemaal eens te zien.
Na een beker warme chocolademelk met
appelgebak bekeken we nog vlug een aantal arrestantenbussen die
buiten op de binnenplaats stond, maar het regende behoorlijk hard,
dus waren we daar snel mee klaar.
Weer terug bij onze auto reden we nog
wat door het dorp. Hier staan veel monumentale gebouwen die allemaal
dezelfde stijl hebben. Daarna was het tijd om naar Exloo te rijden
naar ons hotel. Dat was nog een rit van een kleine 50 kilometer.
Daarom was het tegen vijven dat we het grote terrein van het hotel
opreden. Nog steeds regende het en het was ronduit koud. Dat was het
ook op onze kamer. Die was niet warm te krijgen. Er hingen twee
radiatoren maar die waren steenkoud en werden niet warm te krijgen
wat we ook probeerden.
Voordat we in het restaurant gingen
dineren, zetten we het personeel aan het werk om onze kamer warm te
krijgen. Het diner beviel ons erg goed. Het was wat wachten tussen de
diverse gangen door, maar het eten was heerlijk en het personeel erg
voorkomend.
Na het diner had men onze kamer nog
steeds niet warm gekregen en moest een los kacheltje uitkomst
brengen. Dat werkte echter zo goed dat het in no time bloedheet was
op onze kamer en we dus lekker ontspannen wat televisie konden kijken
met een lekker wijntje erbij.
Na een heerlijke nacht slapen bleek de
wereld buiten voor de zoveelste keer deze winter weer helemaal wit te
zijn. Kennelijk had het de hele nacht gesneeuwd want er lag een dikke
laag. Echt blij waren we er niet mee want voor deze dag stond een
wandeltocht van 15 kilometer op het programma. We zijn druk aan het
trainen voor de vierdaagse van Nijmegen en we wilden wel eens ergens
anders lopen dan in Helmond en omgeving. Net deze dag was er in Emmen
een wandeltocht georganiseerd door de plaatselijke wandelvereniging.
Omdat we toch in de buurt waren, hadden we besloten hier te gaan
meelopen. Dat moest nu dus in de sneeuw. Bovendien stond die harde
noordoostelijke wind er nog. Dat beloofde niet veel goeds.
Met behulp van het navigatiesysteem in
de auto waren we zo bij het clubgebouw van de vereniging. Onderweg
hadden we al gezien dat dit een heel mooi stukje Drenthe is met veel
bossen. Al die bomen lagen nu onder een maagdelijke laagje sneeuw wat
het allemaal wel mooi maakte. Het inschrijven was zo gebeurd waarna
we aan de tocht begonnen. De hele route was heel goed uitgezet met
gele pijltjes en een uitgebreide routebeschrijving maakte dat we
moeiteloos de weg vonden door het gebied.
Aanvankelijk liepen we door
een flink bosgebied met heuveltjes. Door de sneeuw was het af en toe
glijden maar het uitzicht maakte veel goed. Minder waren de stukken
waar tractors diepe sporen hadden achter gelaten die vol stonden met
water met daarop een ijslaagje. De grond eromheen was erg drassig wat
het tempo nogal drukte.
We hadden ruim drie uur nodig voor de
route en dat was dus langzaam voor ons doen. We hadden echter genoten
van het landschap. Tegen een uur of half twee waren we terug in het
clubgebouw van de wandelvereniging. Daar werkten we nog een heerlijke
kop snert weg voordat we in de auto stapten en de ruim tweehonderd
kilometer lange reis naar Helmond aanvingen.
Die terugreis verliep voorspoedig en om
kwart voor vier reden we Helmond weer binnen waarmee een einde kwam
aan dit korte uitstapje.
Hoewel kort zijn deze uitstapjes toch
erg leuk. We maken er dit jaar maar extra veel om aan de broodnodige
vitamine V te komen.
Reacties