We moeten Frans gaan spreken

Vandaag zijn we op weg gegaan naar de provincie Quebec. Afgelopen dus met het Engels wat we tenminste nog kunnen verstaan en spreken. De komende tijd wordt het Frans wat de klok slaat. We waren zo rond tien uur klaar met alle werkzaamheden die elke morgen terugkomen, en reden de Highway 401 weer op. Er stond een lekker zonnetje en gelukkig was het minder benauwd dan de afgelopen dagen. Bij het plaatsje Cananauqua verlieten we de snelweg voor de 1000 Islands Parkway. Dat is een weg die langs de Sint Lawrence rivier loopt en zicht geeft op de meer dan 1000 eilandjes in de brede rivier. Regelmatig stopten we als we weer een onderwerp voor een foto zagen. Het leek ons goed wonen hier al moet het heel wat geld kosten om hier een huis op een eilandje te kunnen kopen. De 1000 Islands Parkway kwam vanzelf weer uit op de Highway 401. Daar schoot het goed op ondanks dat Ron zich keurig aan de snelheid hield.

Bij het plaatsje South Lancaster genoten we een kaneelbroodje als lunch aan de oever van de rivier die hier erg helder is. Het was lekker zitten in het zonnetje.

Net over de grens met Quebec, stopten we bij een groot informatiecentrum. Het was er ook druk en we moesten er zelfs een nummertje trekken. Het bleek echter de moeite want de jongen achter de balie wist van geen ophouden als het ging over het geven van informatie. Met een tas vol folders verlieten we het centrum en reden verder.

In de buurt van Montreal stopten we bij een grote supermarkt voor de nodige boodschappen. Er moest immers gegeten en gedronken worden. Om kwart over vier reden we een KOA camping op in het plaatsje Saint Phillipe, ten zuiden van Montreal. We hadden deze camping onder andere uitgekozen vanwege een shuttle naar de stad. Die boekten we dan ook meteen bij het inchecken. We kregen een plaatsje voor twee nachten op een grasveldje ergens achteraan op de camping.

Toen het kamp was opgebouwd, begonnen we aan de vele folders die we hadden gekregen en kregen zo een beeld van wat we allemaal konden gaan zien en doen, de komende tijd. Het beloofde heel wat.

We aten vrij laat en nadat alles was opgeruimd, zijn we al snel de tent ingedoken vanwege de vele muggen die ons helemaal lek staken. In de tent lazen we de voorhanden zijnde informatie over Montreal voordat we om een uur of tien gingen slapen.