Niagara on the Lake en Fort Erie

Afgelopen nacht was er geen herrie van de buren geweest en hadden we alle twee goed geslapen. Om 09.40 uur reden we uit Niagara Falls weg, tenminste dat was de bedoeling. We konden de weg naar Niagara on the Lake niet zo snel vinden en reden een paar keer door de stad voordat we op de goede weg zaten. Uiteindelijk lukte dat. Toen we Niagara on the Lake binnenreden, zagen we een Mc Donalds en dat leek ons een goede plek voor een ontbijt. We waren net op tijd. Waren we vijf minuten later, dan konden we geen ontbijt meer bestellen. Nu aten we pancakes met siroop en hashbrowns; een soort aardappelkoekjes.

Met een volle maag reden we daarna Niagara on the Lake binnen. Velen beschouwen dit het mooiste plaatsje in Ontario. Eerlijk is eerlijk, het plaatsje had ook wel wat met al z’n goed geconserveerde 19^e eeuwse gebouwen en een zee van bloemen. Het is dan ook niet gek dat daar veel toeristen op af komen, ook op maandagmorgen. De auto moest op een betaalde parkeerplek, maar met 2 dollar viel dat mee. In het bezoekerscentrum vonden we een “self guided tour” door het dorp. Met dit pamflet in de hand liepen we in de zinderende hitte langs alle bezienswaardigheden in het dorp. Zo kregen we een oud fort aan de kust van het Lake Ontario te zien, evenals tal van prachtige huizen en een heuse apothecary die nog geheel authentiek was ingericht.

Na wat boodschappen in de plaatselijke supermarkt, reden we via de schilderachtige Niagara Parkway weer terug naar Niagara Falls en verder door naar Fort Erie. Onderweg zagen we kapitale huizen aan de Niagara rivier. Er zit kennelijk heel wat kapitaal hier.

In Fort Erie aan de uiterste zuidkant van Ontario, bezochten we het Old Fort Erie, een Engels fort uit het begin van de 19^e eeuw. De oorlog van 1812 speelde hier een grote rol. In het fort liepen wat figuren in oude kledij rond en je kon alle gebouwen vrijuit in en uit lopen. Zo zagen we behalve veel kanonnen ook de geheel heringerichte soldaten- en officiersverblijven en de keuken etc. Best leuk allemaal. Het leukste echter, was de demonstratie van het musketschieten. Op een leuke manier werd voorgedaan hoeveel werk men in 1812 had om een schot met die dingen af te vuren.

Doordat we redelijk lang in het fort waren gebleven, was het al laat toen we nog naar onze eindbestemming voor vandaag moesten rijden. Gelukkig hadden we een goede auto onder onze konten en was het niet druk op de weg. In Port Colborne staken we het Welland kanaal over waar net een groot zeeschip de sluis invoer. Leuk om te zien en dus stopten we om te kijken. Al met al was het al zes uur geweest toen we Brantfort inreden. Brantford bleek een behoorlijk grote stad waar men niet de moeite had genomen om wegwijzers te plaatsen. We moesten maar liefst vier keer de weg vragen voordat we uiteindelijk na zevenen de camping daar opreden. Duur was het er ook. We moesten CAD 24,- afrekenen voor een plek zonder voorzieningen, in de zon, op een camping met amper voorzieningen.

Deze avond zetten we ook voor het eerst ons tentje op. Dat ging verrassend gemakkelijk. Een behoorlijke tegenvaller was dat we geen eten konden warm maken omdat er geen regulator bij ons fornuisje was geleverd door Owasco. Er zat niks anders op dan brood te eten en te mopperen op Owasco.

Na het eten namen we nog even de plannen voor de volgende dag door, ruimden ons kamp zoveel mogelijk op en gingen slapen. Toen we in ons tentje lagen was het nog zo benauwd dat we nauwelijks tot slapen kwamen.