Renfrew – Madawaska – Algonquin Provincial Park

Gedurende de nacht bleef het droog. Nicky sliep goed, maar Ron vond het veel te warm. Er zat kennelijk toch nog veel regen in de lucht want het bleef benauwd. We ontbeten bij een vestiging van Tim Hortons naast het motel. Daarna reden we door het groene en heuvelachtige landschap naar het Algonquin Park. Van vrienden hadden we een adresje gekregen van een bed & breakfast in Madawaska en daar kwamen we al voor twaalven langs rijden. We gingen eens kijken en besloten daar voor een nachtje te overnachten. We kregen voor CAD 55,- een simpele maar schone kamer. Toilet en douche waren op de gang. Verder was er een grote lounge met een televisie.

Nadat we wat tassen op de kamer hadden gezet, reden we nog 25 kilometer voordat we bij het park aankwamen. Daar moesten we CAD 12,- per dag aan entree betalen. Best veel, dus hopen dat het allemaal de moeite waard is. Uit een parkkrantje hadden we drie wandelingen gekozen die we wilden gaan lopen. De eerste was een trail met de bever als thema. Al snel werden we, dankzij een geïllustreerd boekje, gewezen op een beverburcht, maar de bever die er woonde was in geen velden of wegen te bekennen. Het boekje wees ons tijdens de route op allerlei aspecten van de bever en z’n leven in het park. Zo kwamen we langs een beverweide, beverdam en bomen die door een bever om zeep waren geholpen. Allemaal erg leuk en het was beslist een leuke wandeling, maar we zagen geen enkele bever.

De tweede trail was vlakbij het bezoekerscentrum waar we buiten onze lunch aten. Daarna begaven we ons, weer met zo’n boekje, op de boardwalk. Dit keer had de wandeling het hoogveen als thema. Geen beesten dus deze keer, maar plantjes en dergelijke. De anderhalve kilometer hadden we snel afgelegd zodat we naar de derde wandeling konden.

De derde trail had de witte spar als onderwerp. Er stonden zo’n 75 van deze woudreuzen langs de route. De hoogste boom die we zagen had een lengte van 35 meter en een diameter van 110 centimeter. Verder kwamen we nog langs een loggerskamp uit het einde van de 19^e eeuw. Daar was eigenlijk helemaal niks meer van over maar dankzij het boekje leerden we toch wat van het leven in zo’n kamp. Beesten zagen we niet deze middag. Die waren kennelijk allemaal op vakantie, net als wij. Toch was het lekker wandelen. Alleen jammer dat het zo benauwd bleef.

Weer bij ons overnachtingsadres rustten we wat en kookten ons diner buiten op ons eigen fornuis. Daarna zaten we in de lounge en keken daar televisie. We waren vooral benieuwd wat de orkaan Katrina zou doen. Zouden we er nog een staartje van meekrijgen of zouden we het droog houden? Toen Nicky tennis op de TV zag, was het afgelopen met zappen.