Niagara Falls

Dankzij de oordoppen sliepen we goed en we werden pas om tien uur wakker. Het was dan ook al elf uur voordat Ron z’n haartjes waren geschoren, we allebei hadden gedoucht en alles hadden gepakt wat vandaag mee moest. Onze eerste taak was iets vinden waar we konden ontbijten. Dat werd de ouwe vertrouwde Starbucks voor een cappuccino of thee en een muffin. 

Met weer wat eten in onze magen, liepen we weer naar de watervallen. Omdat het licht weer anders was dan gisteren, werden de nodige foto’s genomen. We liepen nu ook door naar het eind van het pad langs de watervallen. Daar zorgde de mist die van de Horseshoe falls kwam voor een constante regenbui. We werden er kletsnat en fotograferen was er nagenoeg onmogelijk. Het was allemaal wel verfrissend want het was bloedheet en erg benauwd.

We hadden besloten om af te zien van een aantal beroemde attracties zoals de Maid of the Mist en Behind the falls omdat we gezien hadden wat deze dure attracties inhielden. We vonden ze het geld niet waard. Waar we wel geld aan uitgaven, was de Skylon Tower voor een blik op Niagara Falls van boven af. Dat bleek de moeite waard. Van boven af konden we de loop van Niagara goed zien en we zagen de watervallen in een heel anders perspectief.

Weer met beide benen op de grond, keken we nog naar een koordanser die van het Hilton hotel naar het casino over een kabel op zeker honderd meter boven de grond, liep en aten we een broodje bij Mr. Sub.

Vanaf de Canadese kant hadden we de watervallen nu wel gezien. We wilden nu naar de U.S.A. om ze eens van die kant te bekijken. We hoefden alleen maar een brug over om daar te komen. Tenminste, dat dachten we. Bij de Amerikaanse douane aangekomen, moesten we een groot formulier invullen, een vingerafdruk van de linker- en rechter wijsvinger achterlaten en een foto laten maken. Daarna moesten we nog ieder 6 US dollar betalen. Echter het was wisseling van een dienst en we moesten maar liefst 20 minuten wachten voordat iemand ons wilde helpen. Niet echt efficiënt werken daar. Uiteindelijk op Amerikaans grondgebied, liepen we naar Goat Island voor een blik vanaf de U.S.A. kant. Dat viel niet tegen ondanks het feit dat je de watervallen vanaf deze kant eigenlijk helemaal niet zo goed kan zien. Niagara Falls is toch eigenlijk een Canadese attractie. We bleven anderhalf uur in de U.S.A. Onze terugkomst in Canada was heel wat relaxter dan die in de U.S.A. We werden welkom geheten en hoefden alleen ons paspoort te laten zien.

Na een heerlijke, koude frappuccino bij Starbucks, liepen we terug naar het motel. We hadden allebei helemaal geen honger en besloten het diner over te slaan en de avond door te brengen met een blik Pringles. In het motel hebben we globaal wat afspraken gemaakt over de route van de komende dagen. Bovendien werden alle foto’s op de laptop gezet en typte Ron de belevenissen van twee dagen in het dagboek. Tegen de tijd dat hij daar mee klaar was, was het bedtijd.